یه لقمه نون حلال

روح اله واصف – سردبیر و مدیر مسئول پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا، وضعیت معیشتی بسیاری از صاحبان شغل‌های خدماتی با بحرانی جدی در کشور ما رو‌به‌رو شده است و در این میان مهندسان قشری خاص هستند که نه‌تنها دچار مشکلات جدی مالی هستند بلکه به دلیل تصور اشتباه عامه که آن‌هارا صاحب ثروت و دارای درآمد بالا می‌دانند دچار مظلومیتی مضاعف شده‌اند. معدود مهندسان شاغل در بخش تأمین کالا که به کار تولید و از آن بهتر واردات مشغولند شاید وضعی بهتر دارند اما سایرین خیر.

در میان مهندسان اوضاع بدتر را مهندسان مدرس دارند. پیش‌ازاین نیز در یکی از سرمقاله‌های هفته‌نامه تاسیسات نیوز نوشته بودم که به دلیل ساختار خاص نظام دانشگاهی و استانداردهای حاکم بر آن، مهندسان با مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد جایی در نظام دانشگاهی ندارند و از آن بدتر در نظام تدریس نظام‌مهندسی نیز محلی از اعراب ندارند. به‌عنوان مثال مرحوم منصف که به تنهایی تهیه و هدایت تهیه مهم‌ترین مدارک بالادستی طراحی و اجرای کشور ما را برعهده داشت اگر در قید حیات بود، در تعریف مدرسان سازمان نمی‌گنجید و برای ارتقای پروانه نظام‌مهندسی خود باید به کلاس شاگردان خود می‌رفت!

مهندسان مدرسی که به‌طور آزاد در آموزشگاه‌ها مشغول به تدریسند نمی‌توانند اطلاعاتی کهنه و مرسوم را به شاگردان خود بدهند. آن‌ها باید مدام به روز شوند و البته در پروژه‌های واقعی مشغول به کار باشند. برای روزآمد کردن اطلاعات خود باید زمان اختصاص دهند؛ تجربیات آمیخته با دانش خود را برای ارائه کردن آماده کنند و در قبال آن مبلغی بسیار جزئی دریافت کنند. این تناقض را نمی‌توان توان حل کرد. پس در گذر زمان مدرسان حرفه‌ای از چرخه آموزش خارج می‌شوند و جامعه حرفه‌ای از وجود آن‌ها بی‌نصیب.

توجه کنید که پدیده نامیمون ظهور مدرسان جوان بی‌تجربه در عرصه دانش که شاید انجام یک پروژه درسی یا یک پروژه حرفه‌ای به آن‌هاجسارت تدریس داده است آفتی است که در نبود مدرسان حرفه‌ای رخ داده است.

هیچ راه حلی برای این مشکل وجود دارد؟ در زمانی که مدیران سازمان نظام‌مهندسی ساختمان نمی‌توانند لابی‌های موثری در مجلس، وزارتخانه یا نهاد ریاست جمهوری داشته‌باشند و اوضاع مهندسان را به گوش تصمیم‌گیران برسانند و حتی از بازی‌های مطبوعاتی غافلند و نمی‌توانند درد خود را به گوش مردم برسانند چه امیدی به بهبود وضع مدرسان مهندس داریم؟ حتی هیات مدیره‌های گروه‌های تخصصی نیز از یک تشکر خشک‌وخالی سرباز زده‌اند و البته بخشی از تقصیر بر گردن خود آن‌هاست که در برابر نظامنامه پر ایراد مدرسان دوره‌های ارتقاء سکوت کرده‌اند.

به یاد داشته‌باشیم اگر مهندسی از کار و حرفه رسمی خود دست کشد و به کاری نامربوط با مدرک تحصیلی بپردازد ما یک سرمایه فنی را از دست داده‌ایم و اگر مدرس – مهندسی چنین کند کل سرمایه فنی خود را!