روح الله واصف/ سردبیر و مدیر پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا/دکتر موسوی نائینیان از پیش ما رفت. به همین سادگی و بی‌آلایشی. همچنانی که عمری زیسته بود. ساده، راحت، گرم و پرتلاش. اگر زندگی را ساده گرفته بود کار را اما نه. هر وظیفه‌ای را که قبول کرده بود به بهترین شکل ممکن انجام داده بود.
می‌گفت وقتی دانشکده هوافضا را راه‌اندازی کردیم خیابان کنار آن تاریک بود و محل تجمع معتادان. پس دوست داشتند که چراغ‌های خیابان خاموش باشد و مدام با سنگ لامپ‌ها را می‌شکستند. ما هم تعداد زیادی لامپ خریدیم و هر چراغی که شکسته می‌شد، به‌سرعت تعویض می‌کردیم. این جنگندگی او ده‌ها مثال دیگر هم دارد که نمی‌توان آن‌ها را چنین عیان تعریف کرد ولی نتیجه این جنگندگی را می‌توانیم به‌راحتی تعریف کنیم: دانشکده هوافضا به تلاش او ایجاد شد، پا گرفت، شکفت و بار داد.
دکتر موسوی پیش از انقلاب سمت‌های دولتی دیگری نیز داشت. مسئولیت‌های وی در وزارت صنایع در ارتباط با سردخانه‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت. چنان‌که بسیاری از کسانی که دکتر را از نزدیک می‌شناسند وی را بیشتر مهندسی آچار به دست می‌دانند تا دکتری دانشگاهی. کارنامه وی در صنعت شیلات درخشان و ارزنده است.
در دانش دکتر هیچ‌کس حرف‌وحدیثی ندارد؛ اما آنچه برای همه جالب و قابل‌ذکر است مسئله‌ای ورای این‌هاست و آن اخلاق گرم و مردم‌داری دکتر است. مدیری که پابه‌پای کارمندانش کار می‌کرد، غم آن‌ها را می‌خورد و سپر تیرهای بدخواهان قرار می‌گرفت تا همکارانش اذیت نشوند.
در افسانه‌ها همیشه سرما نقطه مقابل گرمی و شور و حرارت است. زمستان را دشمن بهار می‌دانیم و از این‌دست باورها؛ اما مردی که سال‌ها خالق سرما و برودت بود را انسانی یافتم گرم و صمیمی و سرشار از قدرت جوانی. تجربه سال‌ها مدیریت و تدریس و کار حرفه‌ای از او معجونی ساخته بود نایاب و بی‌نظیر. در اصول اساسی خود خطوط قرمزی داشت پررنگ و مشخص. مجیز هیچ‌کس را نگفت حتی به قیمت رها کردن پست‌های مهم. مصاحبه با مرد سردخانه‌های ایران که در سال ۱۳۹۶ در همین هفته‌نامه انجام و منتشر شد جذاب و بی‌نظیر بود؛ چنانی که سرشارمان کرد از اشتیاق به زندگی. سرما برای ما اکنون تداعی‌کننده نشاط و جوانی است. ممنون و خداحافظ آقای سرما.
