روز قلم و صاحبان قلمهای گم گشته مبارک!

تاسیسات نیوز/ صدیقه بهزادپور: ۱۴ تیرماه «روز قلم» نام دارد که روایت و دلیل این نامگذاری به سال ۱۳۸۱ باز می گردد. انجمن قلم ایران مدتها در اندیشه انتخاب روزی جهتِ تقدیر از اهالی قلم و فرهنگ بود و به این ترتیب بود که؛ ۱۴ تیرماه «روز قلم» نام گرفت تا اهالی قلم به بهانه این روز، از دلگیریهای دنیای سختِ پیرامون خود دست به قلم شوند و در قالبِ دلنوشته های زیبا حرف دل خود و هزاران همراهِ خود را بگویند.

انتخاب روز قلم پشتوانه ای در فرهنگ تاریخ ملی کشورمان دارد. دلیل اول آن «جشن تیرگان» و به رسمیت شناختن کاتبان در زمان “هوشنگ” پادشاه بیشدادی است و دلیل دوم آن نیز سیاره تیر یا عطارد می باشد که بعنوان کاتب ستارگان شناخته می شود.

در حقیقت «روز قلم» بهانه ای برای پاس داشتن فرهنگ و هنر است و ارزش نهادن به صاحبان قلم تا به عنوان یک فرهنگ و «رسم» به آیندگان نیز منتقل شود.

به تصویر کشیدن آنچه که بر ذهن می گذرد از قدیم تا کنون به شکلهای گوناگون مانند، خطوط میخی بر دیواره های غار، پوست آهو، کاغذهای پاپیروس، و کاغذ و اکنون بر صفحه کامپیوتر و … انجام شده است و ادامه دارد.

اما ارجگذاری به صاحبان قلم و نویسندگان بر صفحه های واقعی و مجازی، قیمتی دارد که گاهی صاحبش می تواند بر فرش نرم یا گاهی بر زمین های سرد دخمه های زیرزمینی بنشاند. البته که در نظرگرفتن چارچوبها گاهی «حرمتی» محسوب می شود که در قالبِ جامعه انسانی، باید به آن پایبند بود و «انسانیت» نیز به همین حرمتها و هنجارها آراسته می گردد.

در حقیقت «قلم» امانتی است الهی که خداوند آن را به صاحبان و منتخبان خود به ودیعه نهاده است تا «عشق» را به همنوعان خود هدیه دهند. صاحب قلم نیز مسئولیت این را دارد تا این امانت الهی را با گذر از پستی و بلندیهای زمان و مکان، به درستی عبور دهد به سرمنزل مقصود برساند، چرا که اگر غیر از این باشد، خیانتی است در این امانت که باید در برابر ذاتِ حق پاسخگو بود.

به امید آنکه با حرمت بخشی به این امانت الهی حریمِ حرمتها را فارغ از ابزارهای زر و زور، قدر بدانیم.

روز قلم به همه صاحبان قلم و اندیشه و لوح های چوبی و کاغذی و دیجیتالی مبارک!