تاسیسات نیوز – صدیقه بهزادپور: «برای مهندسان بن بستی وجود ندارد یا راهی خواهند یافت یا راهی خواهند ساخت»، ۵ اسفند هر سال به مناسبت زادروز خواجه نصیرالدین طوسی و روز مهندس فرصتی است که نگاهی عمیق تر به این جمله داشته باشیم و به یاد بیاوریم که بر اساس جمله مذکور «مطالبه گری» با ذات مهندسی عجین شده است و همواره برای هر مشکلی در هر حوزه ای، ذهنی خلاق و پویا دارد، اما این به معنای سلب مسئولیت دیگران از انجام وظایفی که در قبال این گروه به عهده دارند نیست، تقسیم کار مطلوب جهت رسیدن به هدف متعالی که از پیش تعیین شده از مهمترین پارامترهایی محسوب می شود که هر فرد به ویژه مهندسان در انجام امور از آن کمک می گیرند و در این میان احقاق حق خود و پاسخگو بودن در قبال حقوق دیگران از ویژگی های غیرقابل انکار مهندسین موفق و آراسته به «اخلاق مهندسی» است.
آراسته بودن به اخلاق مهندسی یعنی؛ از اینکه توانسته‌ام علیرغم ناخشنودی کارفرمایم، به او دروغ نگویم، از اینکه در حد سواد و بضاعتم با امضا و تاییدم حقی ناحق نشده است، به خودم می‌بالم. از اینکه به خانواده‌ام و همکارانم نشان می‌دهم که کسب درآمد از هر طریقی مجاز نیست و بر این عقیده پافشاری می‌کنم حتی اگر مجبور به ترک شغلم شوم، شادی معنوی پیدا می‌کنم. از اینکه امضای من که بر حسب اتفاق و شاید هم تعمد، نام خود من است، وسیله‌ایی برای فراموش کردن «خودم» نیست و آن را خرید و فروش نمی‌کنم، لذت می‌برم ، و البته در راستای متعهد بودن به ویژگی مطالبه گری از اینکه با معضلاتی در جامعه بزرگ مهندسی مانند؛ رانت خواری در حوزه ارجاع کار و بازی های سیاسی در زمان انتخابات و … مبارزه کنم که از جمله وظایف مهمی است که هر مهندسی باید به آن متعهد باشد تا گَردِ خاکستری فساد و ظلم بر سرِ جامعه مهندسان ننشیند و در نهایت ایمنی را از حوزه ساخت و ساز دور نکند هم خوشحالم.
اهمیت آموزشِ غنیِ مهندسان طی دوره تحصیل در فرآیندی که به هنگام ورود به بازار کار ، با جان و مال مردم در حوزه ساخت و ساز در ارتباط مستقیم است نگاه نظارتی بیشتر مسئولان را می طلبد تا با واگذاری و نظارت دقیق پروژه های کاری حافظ منافع مردم و مهندسان دلسوز و متعهد در جامعه باشد.
با وجود اینکه بیشترین فارغ التحصیل در رشته های مهندسی را پس از کشور روسیه داریم، بسیاری از فارغ التحصیلان رشته های مهندسی با وجود برخورداری از هوش و ذکاوت فراوان به ناچار در برخی از حوزه های کارشناس یا کارمند مشغول به کار می شوند و به این ترتیب فرصت بهره وری از آموزه های آنها از بین می رود. فرآیند عدم اعتماد دانشگاهیان و مراکز صنعتی به یکدیگر به جایی رسیده است که هیچکدام یکدیگر را قبول ندارند و مهندسان نیز خواستار این هستند که بلافاصله پس از فارغ التحصیلی مسئول پروژه های کلان در کشور شوند در حالی که پیش از این در اکثر رشته ها این گروه خود را متعهد می دیدند که در کنار بزرگان فن و حرفه به کسب تجربه مشغول شوند تا بتوانند در آینده نامی نکو از خود بر جای گذارند.
