ورود نامهندسی به نظام‌مهندسی
روح اله واصف
به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره ۱۶۰ میباشد.
همکاران عزیز سلام و خداقوت
آرام‌آرام زنگ‌های آزمون نظام‌مهندسی به صدا در می‌آید. با اعلام نتایج آزمون قبل و نزدیک شدن به نیمه‌های سال، به نظر می‌آید که برگزارکنندگان آزمون در حال آماده شدن برای آزمون بعدی هستند.
در دوره گذشته شکل آزمون تغییری مختصر نمود و بخش طراحی آن از بخش نظارت جدا شد. شاید قصد اصلی از این کار جدا کردن این دو تخصص از یکدیگر بوده است که اتفاقاً چندان درست به نظر نمی‌آید و فرآیند منطقی روند طراحی را برهم می‌زند.
مگر نه این است که فکر می‌کنیم یک طراح قوی باید به کارگاه رفت و آمد داشته باشد و نظارت و طراحی همیشه در یک بسته ارائه می‌شده است؟ خوب است که نظارت بسیار حرفه‌ای و تخصصی باشد ولی آیا جدا کردن طراح از نظارت به خود طرح لطمه نمی‌زند؟
حذف مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان از منابع نظارتی چه تبعاتی دارد؟ یعنی مباحث بهینه‌سازی انرژی موجود در این مبحث برای همکار ناظر ما بی‌اهمیت است؟ یا در نظارت مطرح نیست؟ حتی در حد دو صفحه؟
مشکل بعدی در خود شکل آزمون است. جدا کردن مطالب مربوط به طراحی و نظارت کار بسیار سختی است و برای شرکت‌کنندگان در آزمون روند مطالعه را سخت می‌کند. اندازه لوله هواکش مشترک سه مخزن گازوییل را باید در طراحی دید و یا در نظارت؟ و یا حداکثر فشار کار دیگ کجاست؟ جهت اطلاع هردو در آزمون نظارت بوده است!
تجربه آزمون‌های سال‌های قبل و نتایج غم‌انگیز قبولی‌ها نشان می‌دهد که به خواسته‌هایی که داشته‌ایم نرسیده‌ایم. آیا پس از این آزمون مطمئنیم که مهندسانی بسیار باسواد و توانمند به دنیای حرفه‌ای واردشده‌اند؟ آیا مطالعه انبوهی از مطالب در یک مدت بسیار کوتاه تضمین‌کننده چنین تصوری است؟
مهندسی را فرض کنید که اکنون از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده است. پس از خدمت سربازی و در خوش‌بینانه‌ترین وضعیت یک سال کار حرفه‌ای برای آزمون آماده می‌شود و قبول می‌شود. ناگهان به دلیل حقوق بهتر جذب بخش فروش یک برند می‌شود.
ممکن است حتی به دلیل راه افتادن پروژه نفتی در عسلویه به آنجا برود و سال‌ها به کار در آنجا مشغول شود. اکنون سال‌ها از ورود به بازار کار این همکار ما گذشته است و او حالا دارای پایه یک در سازمان نظام‌مهندسی است. آیا این سازوکار توانسته است از او یک متخصص علم تاسیسات بسازد؟ البته می‌پذیریم که هر روندی دارای راه‌های فراری است؛ اما می‌توان روند را بهتر کرد.
ای‌کاش کارآموزی، کلاس‌های اولیه، بازه زمانی طولانی‌تر اولیه قبل از ورود، آزمونی برای سنجش دانش و نه دارای بازی‌های مرسوم در تست‌ها که با تغییر کوچکی در شکل فعل، پاسخ تغییر می‌کند و به هرحال هر روند مطلوب‌تری در کنار روند فعلی قرار می‌گرفت و یا جایگزین آن می‌شد. ای‌کاش به‌جای سخت‌تر کردن تست‌ها خود روند مطالعه بهتر می‌شد و از متخصصان امر آموزش نیز نظرخواهی می‌شد که برای این وضعیت عجیب و غریب پیش‌آمده باید چه کرد؟
ای‌کاش هیچ انجمن صنفی یا حرفه‌ای وجود داشت که بتواند به این ماجرا ورود کند؛ اما چه کنیم که نه آن را داریم و نه اگر داشتیم اجازه ورود داشت!
انتهای خبر