و اینک گاهِ نمایش

روح اله واصف

مدیرعامل آکادمی کاشانه

نمایشگاه تاسیسات ساختمان تهران آرام‌آرام آغاز می‌شود و شرکت‌های تاسیساتی کشور در آن به معرفی خود می‌پردازند. تحریم‌های سخت بین‌المللی چالش جدی برگزارکنندگان نمایشگاه است. نبود شرکت‌های مطرح بین‌المللی، بسیاری از مهندسان را به سمت شرکت در نمایشگاه‌های خارجی سوق داده است. چنان که شرکت در نمایشگاه‌های دبی، ترکیه و حتی آمریکا در برنامه مهندسان قرار دارد، اما از تاریخ برگزاری نمایشگاه‌های داخلی حتی خبر هم ندارند. پس نمایشگاه خلوت می‌شود و نارضایتی غرفه‌داران افزایش می‌یابد و تمایل به شرکت در نمایشگاه بعدی کم می‌شود.

از سوی دیگر، افزایش هزینه‌های شرکت در نمایشگاه که هر سال به شکلی رخ می‌نماید نیز مطلوب شرکت‌ها نیست. دریافت هزینه‌هایی چون هزینه برق و …، هرچند که از سوی خود شرکت نمایشگاه باشد باز هم چندان دلچسب نیست. پس هزینه‌های بی‌معنی واردشده به غرفه‌داران نیز چالشی مهم برای برگزارکنندگان نمایشگاه است. وجود نمایشگاه‌هایی موازی و در سراسر کشور شاید چالشی دیگر است که علاقه هم‌میهنان ما را برای شرکت در این رویداد مهم در تهران کم می‌کند و به خلوتی نمایشگاه می‌انجامد.

مجموعه این عوامل باعث شده است که هر سال با غیبت برندهای بزرگ روبرو می‌شویم و به نوعی به خودتحریمی دچار می‌شویم. اتفاقی که به آرامی باعث خاموشی چراغ این رویداد مهم خواهد شد، رویدادی که به جز یک تیزر کوچک در تلویزیون، علاقه‌ای به هیچ بروندادی دیگر در عرصه مطبوعات نوین ندارد. یک میهمانی بزرگ دورهمی نباید استراتژی چهارمین نمایشگاه بزرگ کشور پس از نفت، ساختمان و غذا باشد.