علت ثبت آلودگی مجاز در تهران

به گزارش تاسیسات نیوز، آنچه باعث شده در کیفیت‌سنجی هوای تهران نوعی آلودگی مجاز وجود داشته باشد و خطوط قرمز استانداردهای بین‌المللی جابه‌جا شود و در نتیجه غلظت مجاز آلاینده‌ها بیشتر باشد، قدیمی بودن استانداردی است که مبنا قرار گرفته است.

استاندارد مبنا در ایران را شورای عالی محیط‌زیست در سال 90 تعیین کرده و کارشناسان اعلام می‌کنند این استاندارد نسخه 2012 استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) است.

این در حالی است که بر اساس تحقیق گروه اقتصاد بین‌الملل «دنیای اقتصاد» از استاندارد روز سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا و سامانه «Air Now» که مرجع بسیاری از شهرهای دنیا است، با توجه به روند افزایش ذرات آلاینده در هوا و تشدید آثار مخرب این ذرات بر سلامت جسمی و روانی انسان‌ها، حد مجاز ذرات آلاینده در هوا به‌طور مرتب در حال کاهش است؛ به این معنا که هدف از این استاندارد بین‌المللی این است که کیفیت هوا را همواره با کمترین حد غلظت ذرات آلاینده، در وضعیت «ناپاک» اعلام کند.

به واسطه این نحوه کیفیت‌سنجی هوا تکالیف مسوولان محیط زیست، مدیران شهری و دولت‌ها نیز برای مقابله با آلودگی هوا به مراتب سخت‌تر می‌شود و در نهایت منافع این نوع اعلام شاخص و مقابله با آلودگی هوا عاید شهروندان خواهد شد. با این وجود نسخه استاندارد شاخص کیفیت هوا در ایران قدیمی و نیازمند به‌روزرسانی است.

نسخه قدیمی کنونی یک خطر جدی برای سلامت پایتخت‌نشینان دارد، چراکه وضعیتی که هوا ناپاک است را به‌عنوان هوای پاک اعلام می‌کند و از آن مهم‌تر، آستانه اعلام وضعیت قرمز در سامانه بین‌المللی کیفیت هوا در ایران به سمت آلودگی بیشتر جابه‌جا شده است. این تشخیص نادرست درباره وضعیت قرمز کیفیت هوا همچنین موجب شده اقدامات سختگیرانه در شهر دیرتر از زمان مورد نیاز رخ دهد.

 

 

 

در سال‌های گذشته زمانی که شاخص کیفیت هوای تهران از 150 واحد بیشتر و وضعیت قرمز می‌شد، محدودیت‌های بیشتری برای تردد خودروها به‌عنوان اصلی‌ترین منبع انتشار ذرات معلق در هوای تهران برای مناطق مرکزی شهر منظور می‌شد. به‌عنوان مثال محدوده اجرای طرح زوج و فرد به کل شهر تسری می‌یافت و مدارس نیز تعطیل می‌شد. بنابراین اگر استاندارد مبنای کنونی را با استاندارد بین‌المللی تطبیق دهیم، اقدامات سختگیرانه برای کاهش روزهای وضعیت قرمز هوا، در روزهای بیشتری از سال اعمال خواهد شد، چراکه قطعا در صورت تطبیق، تعداد روزهای ناسالم پایتخت بیش از آماری است که اکنون اعلام می‌شود.

در 195 روز سپری شده از سال جاری، هیچ روز ناسالم برای عموم جامعه در تهران ثبت نشده و در مقابل 21 روز ناسالم برای گروه‌های حساس، 164 روز سالم و 10 روز پاک وجود داشته است. این در حالی است که اگر استاندارد محاسبه شاخص کیفیت هوا بر اساس نسخه روز دنیا بازنگری شود، حتما حد مجاز آلاینده‌ها تغییر خواهد کرد و آمار روزهای ناسالم در پایتخت که نیازمند تدابیر ویژه است، افزایش خواهد یافت.

از آنجاکه وارد نیمه آلوده‌تر سال در تهران شده‌ایم لازم است شورای عالی محیط زیست استاندارد خود را که اکنون کیفیت هوا را بر اساس آن می‌سنجد، با نسخه روز دنیا تطبیق دهد و به مرجع کنترل کیفیت هوای شهر ابلاغ کند. از سوی دیگر با توجه به آغاز همکاری مشترک ایران و جایکا (سازمان همکاری‌های بین‌الملل ژاپن) در زمینه سنجش آلودگی هوا که قرار است تا چهار سال آینده ادامه داشته باشد، بهتر است تکلیف حد مجاز غلظت آلاینده‌ها قبل از دامنه‌دار شدن سنجش آلودگی با تجهیزات جدید، یک‌بار مورد بازبینی قرار بگیرد و با استانداردهای روز منطبق شود.

 

 

لزوم توسعه ایستگاه‌های سنجش

 

ماموریت فوری دیگری که بر عهده شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران است، توسعه ایستگاه‌های سنجش در تمام سطح شهر است. در حال حاضر این شرکت 21 ایستگاه در تهران دارد و این در حالی است که در برخی مناطق دو ایستگاه وجود دارد اما مناطق 5، 17 و 12 که به واسطه قرار‌گیری بازار، یکی از مهم‌ترین و پرترددترین مناطق پایتخت به شمار می‌رود، هیچ ایستگاه سنجشی ندارند.

از طرفی با توجه به گستردگی برخی از مناطق تهران، یک ایستگاه در هر منطقه کفایت نمی‌کند و نمی‌تواند معرف کیفیت واقعی آن منطقه باشد. هر چند مجموع ایستگاه‌های شرکت کنترل کیفیت هوا و سازمان حفاظت محیط زیست به 43 ایستگاه می‌رسد اما مرجع رسمی سنجش آلودگی هوا در تهران، شرکت وابسته به شهرداری تهران است که باید در این زمینه تجهیزات خود را توسعه دهد تا شاخصی که اعلام می‌کند، منعکس‌کننده وضعیت واقعی هوای هر منطقه باشد.

 

 

 

 

 

 

انتهای خبر