استتار آلودگی در شاخص کیفیت

به گزارش تاسیسات نیوز، تفاوت در حد مجاز ذرات معلق بین مدل پایش هوای تهران و استاندارد بین‌المللی، موجب استتار بخشی از «آلودگی» در شاخص کیفیت هوای پایتخت شده است. سامانه‌ مرجع سازمان محیط زیست آمریکا، آستانه تنزل کیفیت هوا از وضعیت «پاک» را وجود حداقل ۱۲ میکروگرم بر مترمکعب در آسمان، تعریف کرده است؛ اما در تهران، استاندارد ۴/ ۱۵ میکروگرم بر مترمکعب ذرات معلق است. در تهران، حداقل غلظت ذرات معلق برای اعلام وضعیت قرمز (ناسالم)، ۱۸ درصد بیشتر از استاندارد است.

 

 

 

آستانه ورود به هوای «ناپاک» و «ناسالم» در تهران تحت تاثیر به روز نشدن استانداردهای تعیین شاخص کیفیت هوا در ایران طی 6 سال گذشته، موجب شده بخشی از حجم آلودگی هوا در شهرها، مجاز شناخته شود. این موضوع سبب شده در تهران، وضعیت قرمز هوا با 18 درصد ذرات معلق بیشتر از حد مجاز جهانی، اعلام و به تهدید بیشتر سلامت شهروندان منجر شود.

در حال حاضر آستانه تنزل کیفیت هوا از حالت «پاک» در استاندارد بین‌المللی، با غلظت کمتری از حدمجاز ذرات معلق در ایستگاه‌های تهران، رخ می‌دهد و در نتیجه هوا در پایتخت دیرتر از آنچه استاندارد مرجع تعیین کرده است، ناپاک اعلام می‌شود.

به گزارش دنیای اقتصاد، مشخصات کلی شاخص کیفیت هوای شهر تهران (AQI) در تهران با شاخص متناظر بین‌المللی خود که مورد استفاده بسیاری از کشورها است، یکسان بوده و شامل 6سطح است که بر اساس غلظت پنج نوع آلاینده هوا تعیین می‌شود. میزان ذرات آلاینده هوای شهرها در این شاخص بر حسب غلظت (میکروگرم بر مترمکعب) اندازه‌گیری شده و مبنای محاسبه شاخص کیفیت هوا قرار می‌گیرد.

به این ترتیب میزان غلظت دی‌اکسید نیتروژن، دی‌اکسید گوگرد، مونوکسید کربن، ازن و ذرات معلق که در دو دسته ذرات با قطر کوچک‌تر از 5/ 2 میکرون (PM2/ 5) و ذرات با قطر کوچک‌تر از 10 میکرون (PM 10) دسته‌بندی می‌شود، تعیین‌کننده شاخص کیفیت هوا است. در این بین ذرات معلق با قطر کوچک‌تر از 5/ 2 میکرون که عامل اصلی انتشار آنها منابع متحرک (خودروها) و نیز در برخی از اقلیم‌ها گرد و غبار است، آلاینده اصلی هوای تهران محسوب می‌شود که کاهش آن با توجه به آثار زیانباری که بر سلامت شهروندان دارد، به چالش اصلی مدیریت شهری تبدیل شده است.

 

 

 

 

سطح‌بندی شاخص مذکور نیز با استاندارد بین‌المللی منطبق است، به این معناکه اگر نمره شاخص بین صفر تا 50 باشد، کیفیت هوا «پاک» اعلام می‌شود. اگر این نمره 51 تا 100 باشد، در ایران از چنین وضعیتی به‌عنوان هوای «سالم» یاد می‌شود و در استانداردهای مبنای بین‌المللی «متوسط» خوانده می‌شود.

همچنین در صورتی که شاخص کیفیت هوا با افزایش آلاینده‌ها به عددی بین 101 تا 150 برسد، وضعیت هوا «ناسالم برای گروه‌های حساس» خواهد بود و در زمانی که این عدد بین 151 تا 200 باشد، هوای شهر «ناسالم برای عموم شهروندان» اعلام می‌شود. تجاوز نمره شاخص کیفیت هوا از 200 تا حداکثر 300 با عنوان «بسیار ناسالم» شناخته می‌شود و در صورتی که این عدد از 300 فراتر رود، در دنیا با عنوان «پرخطر» و در ایران با اصطلاح «خطرناک» به شهروندان اعلام می‌شود.

 

 

 

 

نمره شاخص کیفیت هوا بر اساس غلظت آلاینده‌های هوا مشخص می‌شود اما میان غلظت‌های مجاز در هر سطح از وضعیت هوا میان استاندارد به‌روز بین‌المللی با استانداردی که طی 6 سال گذشته در پایتخت و دیگر شهرهای ایران مبنای محاسبه بوده، ناهمخوانی آشکاری وجود دارد؛ به این معنا که آستانه ورود به هوای «ناپاک (سالم)» و نیزآستانه ورود به هوای «ناسالم برای عموم جامعه» طبق استانداردهای بین‌المللی، در فرآیند کیفیت‌سنجی هوای پایتخت به منزله «آلودگی مجاز» شناخته می‌شود.

 

 

 

 

در حال حاضر عددی که توسط مرجع کنترل کیفیت هوای تهران به‌عنوان سقف مجاز غلظت ذرات معلق با قطر کمتر از 5/ 2 میکرون برای اعلام شاخص کیفیت هوای «پاک» و «سالم» مبنای محاسبه قرار دارد، تفاوت معناداری با استاندارد بین‌المللی دارد، به این ترتیب که آستانه ناپاک شدن هوا و تنزل به وضعیت «سالم» در استاندارد بین‌المللی، در ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوای پایتخت به‌عنوان هوای «پاک» اعلام می‌شود.

همچنین میزانی از غلظت ذرات آلاینده هوا که شاخص را از حالت «ناسالم برای گروه‌های حساس» به حالت «ناسالم برای عموم جامعه» تغییر می‌دهد، در کیفیت‌سنجی هوای تهران که کار مشترکی میان شهرداری تهران و سازمان حفاظت محیط زیست است، همچنان به‌عنوان حد مجاز غلظت برای شاخص «ناسالم برای گروه‌های حساس جامعه» تلقی می‌شود.

 

 

 

 

سامانه برخطی با عنوان «Air Now» وجود دارد که نقش حسابگر و محاسبه‌کننده شاخص کیفیت هوا را ایفا می‌کند و در بسیاری از کشورهای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سامانه به نحوی طراحی شده که حتی مردم عادی می‌توانند با ورود به آن از شاخص کیفیت هوای شهر خود بر اساس استاندارد بین‌المللی مطلع شوند. این سامانه شاخص کیفیت هوا را براساس غلظت 5 ذره آلاینده هوا اعلام می‌کند و می‌توان از یکسو با ارائه شاخص، از حد مجاز غلظت آلاینده‌ها مطلع شد و از سوی دیگر با ارائه غلظت آلاینده‌ها که به وسیله دستگاه‌های سنجش اندازه‌گیری شده، شاخص کیفیت هوا را اعلام کرد.

سامانه مذکور اکنون به مرجع معتبر محاسبه‌کننده کیفیت هوای شهرها تبدیل شده است. از طرفی منبع تعیین و مرجع محاسبه شاخص کیفیت هوای تهران مطابق آنچه در سایت رسمی شرکت کنترل کیفیت هوا و گزارش‌های سیاهه آلودگی هوای سالانه این شرکت درج شده، استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) است.

البته اگرچه مرجع استانداردی که اکنون توسط مرجع کنترل کیفیت هوای تهران استفاده می‌شود، استاندارد این سازمان است، اما این استاندارد 6 سال قبل بر اساس نسخه 2012 استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا ترجمه، تصویب و به مرجع کنترل کیفیت هوا ابلاغ شده است. نکته قابل توجه این است که در سایت رسمی سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا یکی از رفرنس‌هایی که به‌عنوان منابعی که این سازمان بر اساس آن استانداردهای خود را تعریف کرده است، همان سامانه «Air Now» است.

 

 

 

 

در این سامانه آستانه هوای ناپاک (سالم) که نتیجه عبور کیفیت هوا از عدد 50 به 51 است، وضعیتی است که درآن غلظت ذرات آلاینده با قطر کوچک‌تر از 5/ 2 میکرون از 12 میکروگرم بر مترمکعب بیشتر می‌شود. به عبارت دیگر از نظر این سامانه زمانی که غلظت ذرات با قطر کوچک‌تر از 5/ 2 میکرون در هوا به 1/ 12 میکروگرم بر مترمکعب می‌رسد، هوا از حالت «پاک» به وضعیت «ناپاک (سالم)» تنزل می‌کند. این در حالی است که در تهران آستانه هوای ناپاک بر اساس حداقل غلظت 5/ 15 میکروگرم بر مترمکعب ذرات با قطر کمتر از 5/ 2 میکرون در هوا، تعریف شده است.

به عبارت دیگر در تهران نوعی «آلودگی مجاز» در ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا وجود دارد، به این معنا که غلظت ذرات معلق با قطر کمتر از 5/ 2 میکرون در بازه 12 تا 4/ 15 میکروگرم بر مترمکعب از نظر ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوای پایتخت جزو هوای پاک شناخته می‌شود؛ در حالی که این میزان ذرات غلظت طبق استاندارد جهانی در سطح هوای ناپاک با شاخص 51 تا 100 منظور می‌شود.

 

 

 

همچنین آستانه ورود شاخص کیفیت هوا به حالت «ناسالم برای عموم جامعه» طبق استاندارد بین‌المللی در ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوای تهران صرفا برای گروه‌های حساس جامعه نظیر زنان، کودکان و بیماران قلبی ناسالم اعلام می‌شود.

در استاندارد بین‌المللی زمانی که غلظت ذرات معلق با قطر کوچک‌تر از 5/ 2 میکرون از 4/ 55 میکروگرم بر مترمکعب بیشتر می‌شود، نشانگر شاخص کیفیت هوا، وضعیت «ناسالم برای عموم جامعه» را اعلام می‌کند. این در حالی است که غلظت مجاز این آلاینده در مرز تنزل شاخص از «ناسالم برای گروه‌های حساس» به «ناسالم برای عموم جامعه» در ایران، دقیقا 10 میکروگرم بر مترمکعب بیشتر است.

در واقع در پایتخت و دیگر شهرها، زمانی که غلظت ذرات معلق کمتر از 5/ 2 میکرون از 4/ 65 میکروگرم بر مترمکعب بیشتر شود، هوا را برای عموم جامعه ناسالم و شاخص را در وضعیت قرمز اعلام می‌کنند.

 

 

 

 

 

 

انتهای خبر