سد راه!

روح اله واصف – سردبیر و مدیر مسئول پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا، نامه‌نگاری های اخیر رییس سازمان نظام‌مهندسی ساختمان استان تهران با خزانه‌دار سازمان و درخواست برای اجرای مصوبات هیات مدیره شاید عجیب‌ترین موضوع رخ‌داده در سازمان باشد. چنان‌که تصمیم گرفتیم در واپسین لحظات انتشار مجله کمی به آن بپردازیم و برخلاف رویه ماهنامه که به موضوعات کشوری می‌پردازد این سوژه خبری را از دست ندهیم.

این نامه‌ها چند نکته خاص را نشان می‌دهد (به قولی کدهایی می‌دهد) و شاید کلیدهایی است برای یافتن برخی از سؤال های قدیمی.

نخست این‌که تاکنون رسانه‌ای شدن چنین نامه‌هایی مرسوم نبوده است. گاهی اسنادی یا نامه‌هایی از سازمان به بیرون درز می‌کرد و می‌کند؛ اما چنین رویه‌ای که نامه‌های داخلی اعضای هیات مدیره منتشر شود وجود نداشته است یا لااقل ما ندیده بودیم.

دومین نکته مهم بازخواست رئیس سازمان از سایر اعضای ارکان سازمان است. این نامه نشان می‌دهد که اکنون یکدستی دستی در میان صاحبان کرسی ارکان در سازمان چنانی که تاکنون وجود داشته است وجود ندارد. این نبود انسجام بسیار مهم، جذاب و امیدبخش است. این بار همه بر سر یک سفره نیستیم!

سومین نکته مماشات برخی از مدیران سازمان در خصوص مهم‌ترین موضوعات معیشتی مهندسان است. موضوع مندرج در نامه خواسته همه مهندسان عضو بوده است که در عمده استان‌های کشور در حال اجراست ولی تهران همیشه تافته‌ای جدا بافته و البته کودک تنبل کلاس است! قول چند رئیس اخیر سازمان عملیاتی شدن این خواسته بوده است و اکنون مدیری خواب آلود سر از بالین بر می‌دارد که اینجا کجاست و مرا چه کسی به اینجا آورده است! چهار ماه تعلل در موضوعی که به جیب همه ما مربوط است و در جامعه‌ای که تورم حدود پنجاه درصدی قلب ما را هدف گرفته است؛ چه معنی‌ای دارد؟ آقایان می‌دانند که همه مهندسان در حال رفتن از این دیارند و این نامدیریتی ها همه را کلافه کرده است؟

چهارمین نکته دردمندی رئیس سازمان در متن نامه و ناتوانی وی از توبیخ مدیر است.

پنجمین نکته عدم واکنش جدی مهندسان عضو پس‌ازاین نامه است. چرا برای همین مشکل ماه‌ها قبل همه به سازمان رفتند و تحصن کردند ولی امروز فریاد رئیس سازمان کسی را به سازمان نمی‌کشاند؟ گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت.

 ششمین نکته یکدل نبودن ارکان سازمان با هم است. ای‌کاش در این رنسانس مبارزه با فسادو ناکارآمدی، همه با هم منسجم می‌شدند و به جای سد کردن کارهای جاری، تسهیل گر حل مشکلات می شدند.

روزی این پرونده‌های متعدد سیاه و سرشار از مشکل بسته خواهد شد. بیاییم سیه‌روی این داستان نباشیم.

تا بعد!