مجانی شدن برق؛ شایعه یا واقعیت؟!

این روزها حرف دبیرکل جامعه مهندسی کشور که گفته بود: امروز مجانی کردن برق عملی است و حتی به نفع دولت است، در شبکه های مجازی داغ شده است.

به گزارش پایگاه خبری تاسیسات نیوز، واقعیت این است که برق اینقدر ارزان است که با هزینه‌های فعلی دولت، درآمدش به هزینه‌های وزارت نیرو به چشم نمی‌آید.

اگر دولت می‌خواهد برق را هم بعنوان یک کالای خدماتی رایگان در اختیار مردم قرار دهد (که اشتباه است) حرفی نیست فقط هزینه‌های واقعی اش را هم باید بپردازد.

محمدرضا باهنر دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین گفت: بنده یک پیشنهاد به مجلس دادم که هر فرد اگر در سال ۳۰ درصد کمتر مصرف کند، هیچ پولی بابت پول آب، برق و … از وی گرفته نشود، زیرا اگر ۳۰ درصد در مصرف انرژی صرفه جویی شود سه برابر مبلغی که دولت از اشخاص بابت مصرف برق دریافت می‌کند، دولت سود خواهد کرد.

وی بیان کرد: ما می‌توانیم بعضی از فرمایشات امام همچون مجانی کردن برق و … را عملی کنیم. امروز مجانی کردن برق عملی است و حتی به نفع دولت است.

وقتی دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین که خودش یک مهندس است چنین تحلیلی دارد چه انتظاری از بقیه داریم. در بخش اول سخنانش که گفته اگر ۳۰ درصد صرفه کنیم هزینه برقش مجانی شود باید دید آیا اساسا امکان کاهش ۳۰ درصدی وجود دارد و ثانیا مگر چند سال می‌شود پشت سر هم ۳۰ درصد کم کرد!

بخش دوم سخنانش که گفته “امروز مجانی کردن برق عملی است و حتی به نفع دولت است” من را به یاد شعار انتخابی روحانی انداخت که گفت: من کاری می‌کنم که مردم خودشون به این یارانه نیاز نداشته باشند! روحانی با کم ارزش کردن پول به این وعده انتخاباتی خود عمل کرد و الان برای اکثر خانوار‌های ایرانی یارانه به چشم نمی‌آید.

پول برق هم همین شده است. واقعیت این است که برق اینقدر ارزان است که با هزینه‌های فعلی دولت، درآمدش به هزینه‌های وزارت نیرو به چشم نمی‌آید.

با اینکه ایران سالانه ۴۵ میلیارد دلار یارانه انرژی می‌دهد و از این نظر حتی از چین با جمعیت میلیاردی اش جلو زده ایم، اما برق در بین تمام خدمات دولتی بدترین جایگاه و قیمت را دارد و در واقع در حد مفت بودن تمام می‌شود.

وقتی عباس عبدی می‌گوید قیمت سه ماه برق منزلم کمتر از یک پیتزای تک نفره در تهران است چطور می‌خواهید این صنعت را اداره کنید.

با مجانی کردن برق، حداقل تکلیف وزارت نیرو و صنعت برق با دولت مشخص می‌شود. دیگر درامدی از قبوض برق وجود ندارد که صنعت برق مجبور باشد با یک چهارم هزینه واقعی آن، خود را اداره کند و مابه التفاوت قیمت برق تکلیفی و واقعی را نیز نتواند از دولت بگیرد.

هزینه‌های کنتورخوانی و امور مشترکین و چاپ قبوض و … را هم نخواهد داشت و می‌شود یک نهاد کاملا دولتی که باید هزینه‌های کامل آنرا دولت دهد شاید در اینظورت حاکمیت اقتصادی ایران سر عقل آمده و قیمت واقعی برق را بپردازد.

البته بحث آب فرق دارد، چون در غیر از تابستان که کشور با کمبود آب در این سال‌ها مواجه است در بقیه ایام سال اتفاقا وزارت نیرو علاقه دارد مردم بیشتر مصرف کنند تا درآمد بیشتری داشته باشد.

در شرایط فعلی که مدیران ما از واقعی کردن قیمت برق عاجزند و بیش از آنکه در فکر نجات اقتصاد برق باشند به فکر ماندن در پست‌های خود هستند مجانی کردن قیمت برق، تکلیف بخش خصوصی را مشخص خواهد کرد تا این بلایی که اکنون به سر این صنعت آمده است تکرار نشود.

برق اینقدر ارزان شده و قیمت خرید آن، چنان پایین نگه داشته شده است که دیگر کششی برای جذب سرمایه گذاری در حوزه تولید چه نیروگاه‌های بزرگ، چه نیروگاه‌های مقیاس کوچک و چه تجدیدپذیر‌ها وجود ندارد.

قیمت پایین آن عملا طرح‌های بهینه سازی مصرف و کاهش تلفات و مدیریت مصرف برق را از توجیه پذیری خارج کرده است.

دولت نان را در حد مفت بعنوان یک کالای اساسی به مردم می‌دهد، ولی گندم را به قیمت واقعی از کشاورز خریداری می‌کند.

دولت خدمات درمانی عمومی را در حد رایگان به مردم می‌دهد، ولی هزینه واقعی آن را به پزشکان می‌پردازد. بنزین را هم ارزان می‌دهد، ولی قیمت واقعی اش را برای خرید می‌پردازد و…

اگر دولت می‌خواهد برق را هم بعنوان یک کالای خدماتی رایگان در اختیار مردم قرار دهد (که اشتباه است) حرفی نیست فقط هزینه‌های واقعی اش را هم باید بپردازد. یا قیمت برق را واقعی کنید یا اگر نمیتوانید و قرار است اینقدر ارزان باشد مجانی اش کنید.