هزار علت برای تاسیسات فرسوده در ایران!
علی امراللهی
مدرس دانشگاه‌های تهران و هنر و معماری سوره
به گزارش تاسیسات نیوز، جنبه‌های مختلف در پیاده‌سازی تأسیسات مکانیکی و الکتریکی در ایران، رعایت نمی‌شود. در ابتدای کار، آبی که استفاده می‌شود، به لحاظ املاح آب مناسبی نیست. وقتی این آب در لوله‌های فلزی تأسیسات ساختمان به جریان می‌افتد، رسوب‌گذاری کرده و موجب کاهش قطر لوله می‌شود.
در نتیجه با گذر زمان، شدت جریان آب کاهش پیدا کرده و به موجب آن گرمایش در زمستان و سرمایش در تابستان تضعیف می‌شود. به این ترتیب در گام نخست، راندمان دستگاه‌‌هایی که برق و سوخت مصرف می‌کنند، تبدیل به یک راندمان نامناسب می‌شود.
گام بعدی تکنولوژی وارد شده به کشور است. گاهی برخی تکنولوژی‌ها در کشور، برای یک مقطع زمانی مناسب است و بعد از مدتی دیگر بنا بر قوانین و ملاحظات «اقتصاد مهندسی» استفاده و به کار بستن آنها، توجیه اقتصادی ندارد. این درحالی است که در کشور ما، اقتصاد مهندسی، معنایی ندارد و گاهی تا مدت‌ها یک تکنولوژی در جای نامناسب خود به کار می‌رود و در عین این‌که هزینه‌های مصرف‌کننده و مصرف انرژی در کشور افزایش پیدا کرده، برودت نهایی کمتر می‌شود.
«فرهنگ تعمیر و نگهداری»، یک فرهنگ غریبه برای ایرانی‌ها است. در کشور ما یک وسیله ٥سال به کار گرفته می‌شود و بعد از ٥ سال، هزینه تعمیر این وسیله یا تکنولوژی از خرید نمونه تازه و نو آن بیشتر درمی‌آید. بنابراین مردم ترجیح می‌دهند وسیله کهنه را مرخص کرده و یک اتلاف تازه انجام دهند. این درحالی است که در کشورهای توسعه یافته، فرهنگ تعمیر و نگهداری موجب می‌شود در یک انتفاع دو طرفه، هم مشترک و هم تعمیرکار به دنبال چکاپ ٦ ماهه برای وسایل باشند و به این ترتیب در یک اقدام آهسته و پیوسته، از فرسودگی زودهنگام جلوگیری می‌کنند. شاید این هدر رفت‌ها، برای یک واحد ساختمان، عدد چشمگیری نباشد، اما وقتی همین اعداد ناچیز در ٣٠میلیون خانوار ایرانی ضرب می‌شود، رقم‌های تکان‌دهنده‌ای از خود به جای می‌گذارد.
شما در نظر بگیرید، در آلمان، ٥ یا ٦ بار بازسازی تجهیزات یک ساختمان ٣٠٠ ساله، آن واحد را تبدیل به مکانی مناسب برای زندگی می‌کند و این درحالی است که تأسیسات برخی ساختمان‌های ٥ساله در کشور ما، امروزه فرسوده شده‌اند.
مورد دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، سود سازندگان است. سازندگان ما به دنبال سود معقول نیستند. سود معقول یک سازنده نهایتا می‌تواند ٣٠درصد باشد و این درحالی است که سازندگان ما گاهی، مشمول ٣٠٠درصد سود ساخت می‌شوند! می‌توان با یک حساب سرانگشتی گفت که ٢٠٠درصد سود این سازندگان، با کاهش کیفیت متریال به دست آمده است.
واقعیت بعدی این است که در این حوزه «خلأ قانونی» هم کم نداریم. قانون‌گذاری و اجرای قانون‌های ما حواشی بسیاری دارد. در کشور ما افراد به خاطر ملاحظات عده‌ای، قانونی را كه وضع می‌کنند، اجرا نمی‌کنند، یا وضع نکرده اجرا می‌کنند! منافع ما بر قوانین ما حاکم است. البته اجازه بدهید از این مورد عبور کنیم.
و مورد نهایی به عقیده نگارنده، پذیرش است. نیروهای متخصص و جوان امروز جویای کارند. افرادی که سال‌هاست در حوزه تأسیسات بنا بر دانش یا تجربه، کار می‌کنند باید جایگزینی خود را با این نیروهای متخصص بپذیرند. تا مادامی که این پذیرش رخ ندهد، نمی‌توان انتظار بهبود شگرفی در اوضاع ساخت‌وساز و تأسیسات کشور داشت.
انتهای خبر