گمانه زنی ها برای وزیر نیرو در دولت آینده

حتی رئیس جمهور منتخب کشور نیز در نشست خبری چند روز گذشته خود از طراحی یک سایت برای معرفی گزینه‌های قابل حضور در کابینه اش خبر داد و اعلام کرد به صورت مستقل در انتخابات وارد شده و به جناح سیاسی خاصی وامدار نیست. با این وجود در بین بخش‌های مختلف صنعت آب و برق، از افراد و گزینه‌های احتمالی وزیر نیرو صحبت شده و اسم برده می‌شود.
عده‌ای از فعالان مجازی و حامیان ستاد‌های آب و برق رئیسی نیز اقدام به تدوین استاندارد‌ها و ویژگی‌های وزیر نیروی موردنظرشان کرده اند که بیشتر در حد ارائه مشاوره به حلقه‌های متصل به نزدیکان رئیسی است و تاکنون هیچ تصمیمی برای انتخاب وزیر نیرو در ستاد وی گرفته نشده است.
اسامی که در طی چند هفته گذشته بیشتر بر سر زبان‌ها افتاده است شامل موارد زیر است:
محمد مخبر، رئیس ستاد اجرایی فرمان امام
سعید محمد، فرمانده پیشین قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا
مهرداد بذرپاش، رئیس دیوان محاسبات کشور
سید پرویز فتاح، وزیر سابق نیرو و رئیس بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی
مجید نامجو، وزیر سابق نیرو
عباس علی‌آبادی، معاون برق سابق وزارت نیرو و مدیرعامل فعلی مپنا
علاوه بر موارد فوق افراد دیگری نیز که قبلا در حد مدیرعاملی و یا معاونت شرکت‌های مادرتخصصی بوده اند مطرح می‌شوند که به نظر نمی‌رسد جدی باشند.
ارائه گزینه‌های خارج از مجموعه وزارت نیرو برای تصدی این وزارتخانه مورد انتظار صنعت آب و برقی‌ها نیست و اکثر کارشناسان و فعالان صنعت آب و برق بر این باورند که وزارت نیرو به دلیل ارائه خدمات تخصصی در حوزه‌های آب و برق نیازمند وزیری باسابقه و شناخت کامل از فعالیت‌های این وزارتخانه است و لذا باید از خود مجموعه وزارت نیرو انتخاب گردد.
در هر دولتی که مدیرانی از خارج از مجموعه وزارت نیرو حتی در سمت‌های مدیرکلی وزارت نیرو منصوب شده اند اکثرا نتوانسته اند کارنامه قابل قبولی از خود ارائه دهند.

وزارت نیرو در رکود بی سابقه، بالاترین بدهکاری تاریخ، خاموشی حداکثری، فرسودگی شبکه، کمبود منابع آبی و… به سر می‌برد و جرات می‌توان گفت پرمسئله‌ترین دستگاه خدماتی کشور شده که وزیر بعدی بدون اصلاح اقتصاد آن نمی‌تواند از این مشکلات فارغ شود.

وزیر نیروی بعدی ایران هرکسی که باشد باید بداند وزارت نیرو حتی در پرداخت حقوق کارکنان خود مانده و با شرایط فعلی اقتصادی ایران هم امکان افزایش قیمت برق به مقدار قابل توجه را ندارد. باید فردی باشد که بتواند مجلس و دولت را در اصلاح شاخص‌های اقتصادی اصلی و تامین بودجه‌های مورد نیاز این وزارتخانه و جذب سرمایه گذاری های خارجی متقاعد نماید.

با انتظاری که از دولت رئیسی ایجاد شده مقابله با باند‌های فساد و شفاف سازی برنامه‌های این ارگان باید در دستور کار قرار گیرد. احتمالا بساط پویش‌های هفتگی الف ب، فراخوان‌های شایسته گزینی، حضور در کنوانسیون‌های خارجی و… برچیده شده و با سیاست کمک به اقشار ضعیف جامعه، برق امید ادامه خواهد یافت.

وزیر نیروی بعدی ایران باید توان تجمیع نیرو‌های مختلف را داشته و دست از سعی و خطا‌های غیرتخصصی بردارد. خودرایی و نگاه بالا به پایین در وزارت نیرو دیگر جواب نمی‌دهد و تصمیم گیری بر اساس خرد جمعی توسط مشاوران و مدیران خوشنام و باسابقه وزارت نیرویی جایگزین دستورالعمل‌های غیراستفاده گردد.
وضعیت معیشتی، حقوق و مزایای بدنه اصلی کارکنان و کارمندان این وزارتخانه نامطلوب است و وزیر بعدی نیرو باید آمادگی ساماندهی منابع انسانی مختلف را داشته باشد.

حرف از توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، منابع تولیدپراکنده، کاهش تلفات، سدسازی و مهار آب‌های مرزی، افزایش راندمان نیروگاهها، نصب نیروگاه‌های با راندمان بالا، هوشمندی، نوسازی شبکه و… بدون برطرف شدن مشکلات اقتصادی فعلی بیفایده است و طبیعی است وزیر پیشنهادی نیرو باید بتواند برنامه عملیاتی برای آنها ارئه دهد وگرنه همه وزیران قبلی هم آرزو داشتند مشکلات این وزارتخانه حل گردد.

در بخش آب علاوه بر چالش‌های فنی، مشکلات سیاسی و قومیتی باعث شده تا وزیر بعدی نیرو با انبوهی از معضلات روبه رو باشد. مسئله آب پاشنه آشیل حبیب اله بیطرف برای تصدی گری وزات نیرو در دولت دوم روحانی شد و رای اعتماد نیاورد. اردکانیان نیز با سخت‌ترین انتقادات در حوزه آب روبه بود و به سختی توانست مجلس پیشین را برای حضور در این سمت راضی کند. با انکه در مجلس، مسئله آب بیش از برق مورد توجه مجلسیان است ولی حجم فعالیت های وزارتخانه ای وزیر نیرو در بخش برق بیش از آب خواهد بود.