پیدایش ساختمان‌های اداری مدرن و تهویه مطبوع – 6
طراحی Wright شامل نقشه های مربوط به کانال ها و تاسیسات بوده و بسیاری از مسائل عمده ای را که آرشیتکت های دیگر در دهه های بعد با آن روبرو می شدند حل نمود.
آسمان خراش های دارای تهویه طبیعی:
با این که در مورد ساختمان Larkin در آن زمان اطلاع رسانی نسبتا مناسبی انجام گرفته بود، پیدایش تهویه مطبوع در فضاهای اداری تا بیست سال بعد از آن به تعویق افتاد. تا اواسط دهه ی 1920، تهویه مطبوع در تیاترها، هتل ها و فروشگاه های بزرگ نصب می شد، اما بر خلاف انقلابی که در اواسط این دهه در زمینه ی ساختمان رخ داده بود، تجهیزات تهویه مطبوع به ندرت در فضاهای اداری مورد استفاده قرار می گرفت.
در واقع، آسمان خراش ها به شکلی که امروز شناخته می شوند، در ابتدای امر از تهویه مطبوع بهره ای نداشتند. ساختمان های کلاسیک مانند Woolworth و Chrysler، با تکیه به امکانات طبیعی جهت تامین روشنایی و تهویه، به بلندای بی سابقه ای دست یافته بودند. شکل ساختمان های اداری هنوز تحت تاثیر نیاز به تامین نور طبیعی در دفاتر قرار داشت.
در اواسط دهه ی 1920، به عنوان مقدمه ای برای ساخت یک دفتر مرکزی جدید و بخش سرمایه گذاری برای شرکت بانکی Company and Stratus . W.S در شیکاگو، مطالعات جامعی جهت دست یابی به پربازده ترین ساختمان اداری صورت گرفت. معیار آنان برای بازدهی ساختمان، دستیابی به بیشترین مساحت اداری از یک حجم مشخص سازه بود. محدودیت هایی که در این رابطه وجود داشت، اندازه ی نقشه و همچنین محدودیت های مربوط به ارتفاع بود.
نتیجه ی حاصل از این طرحی، یک ساختمان 21 طبقه با یک صحن روشنایی بزرگ بود که توسط یک برج نه طبقه در بالای ساختمان نصب گردیده بود. ترکیب پلان حلقه ای شکل با یک صحن روشنایی وشکل نقشه، مشخص نمود که بازدهی این نقشه از پلان های E، H و U شکل که برای بهینه سازی استفاده از نور طبیعی و فضای کف مورد استفاده قرار می گرفت، بیشتر است.
عمق مفید فضای دفتری با در نظر گرفتن پیش اتاق ها 5 بین کریدور و دفترهایی که از طریق پنجره نور دریافت می کردند، افزایش یافته بود.این روش در ایالت متحده به علت پر کردن پلان بزرگ کف ساختمان که توسط شبکه خیابان های موجود ایجاد می گردید، کاملا معمول بود.
یکی از شکل هایی که طراحی دفاتر اداری دو پنجره و یک فضا برای قسمت پذیرش را امکان پذیر می نمود، شکل T بود. فضای پذیرش برای منشی ها استفاده می شد و این کارمندان درجه دو، مجبور بودند از نور و تهویه ی دفتر بیرونی استفاده کنند. با این که به نظر می رسید محدودیتی در پرداخت هزینه های این ساختمان وجود ندارد، – با توجه به این که قیمت آن 12 میلیون دلار بود و در آگهی های تبلیغاتی از آن به عنوان بهترین ساختمان اداری شیکاگو نام برده می شد – اما این ساختمان دارای سیستم تهویه مطبوع نبود. تنها دو سال بعد، آنچه که ادعا می شد اولین ساختمان اداری تماما مجهز به تهویه مطبوع در دنیاست، در Antonio San در تگزاس تکمیل گردید.
ادامه دارد…
انتهای خبر