تاسیسات نیوز – صدیقه بهزادپور: در پی بحران تامین سوخت برای نیروگاه ها، برخی از نیروگاه ها از مدار خارج شدند و تصمیم دولت بر این قرار گرفت که علاوه بر خاموشی های منظم خانگی و تعطیلی ادارات و مدارس و …صنایع کشور نیز به مدت دو هفته تعطیل شوند. کارشناسان و تولیدکنندگان معتقدند؛ این اقدام تأثیرات عمیق و غیرقابل باوری بر تولید و اقتصاد کشور خواهد گذاشت، چرا که این تعطیلی نه تنها به کاهش تولید منجر میشود، بلکه اعتراضات گستردهای از سوی تولیدکنندگان را نیز به دنبال خواهد داشت.
تعطیلی دو هفته ای صنایع و مرگ تولید
تعطیلی دو هفتهای صنایع بهدلیل شرایط خاص اقتصادی و اجتماعی کشور بهمنظور کنترل بحرانهای موجود و کاهش فشارهای اقتصادی اتخاذ شد، اما در عمل، عواقب ناگواری برای بخش تولید به همراه داشته و بسیاری از کارخانهها و واحدهای تولیدی بهدلیل عدم فعالیت، با مشکلات جدی مالی مواجه شده اند. تعطیلی صنایع بهطور مستقیم منجر به کاهش چشمگیر تولید کالاها و ناتوانی واحدهای تولیدی به انجام تعهدات خود در قبال مشتریان و همچنین عدم امکان پرداخت حقوق و مزایا به کارگران و … می شود که در نهایت به کاهش درآمد و سودآوری آنها منجر شد. از سوی دیگر با توقف تولید، بسیاری از تولیدکنندگان بازارهای خود را از دست داده و رقبا از این فرصت استفاده کرده و سهم بازار تولیدکنندگان را به خود اختصاص می دهند.
این گزارش حاکی است؛ علاوه بر این تعطیلی صنایع باعث اختلال در زنجیره تأمین مواد اولیه شد، بسیاری از تولیدکنندگان بهدلیل عدم تأمین مواد اولیه، نتوانستند به فعالیت خود ادامه دهند و این موضوع به افزایش هزینهها و کاهش کیفیت محصولات منجر می شود. تعطیلی صنایع پیش از این در فصل تابستان، بهدلیل کمبود انرژی و مشکلات ناشی از تحریمها، به دو روز در هفته محدود بود، اما با ادامه بحرانها و عدم سرمایهگذاری برای بازسازی نیروگاهها، این تعطیلی در زمستان به دو هفته پیاپی افزایش یافته است که قطعاً تأثیرات عمیق و قابل توجهی بر بخش تولید و اقتصاد کشور خواهد داشت. بدیهی است تعطیلی ها یک راهکار موقت برای مدیریت بحران انرژی تلقی می شود، اما این وضعیت بهطور مکرر به تولیدکنندگان آسیب میزد و باعث کاهش بهرهوری و افزایش هزینهها از یک سو و ایجاد نارضایتی اجتماعی در سطح گسترده خواهد شد. افزایش هزینهها: تولیدکنندگان با مشکلات جدی در تأمین مواد اولیه و هزینههای عملیاتی مواجه شدند. این افزایش هزینهها بهدلیل تعطیلیهای مکرر و عدم فعالیت مستمر، فشار بیشتری بر روی آنها وارد کرد .تعطیلی صنایع بهدلیل عدم فعالیت، منجر به افزایش بیکاری و کاهش فرصتهای شغلی در کشور شد. بسیاری از کارگران بهدلیل تعطیلیهای مکرر، شغل خود را از دست دادند و این موضوع به افزایش نارضایتی اجتماعی دامن زد.
چشم انداز ناتوانی در تامین انرژی
این گزارش می افزاید؛ با توجه به تداوم تحریمها و احتمال تشدید آنها با حضور دوباره ترامپ در صحنه سیاسی آمریکا، وضعیت تأمین انرژی در ایران به یک بحران جدیتر تبدیل خواهد شد. عدم سرمایهگذاری در زیرساختهای انرژی، بهویژه در بخشهای برق، گاز و آب، چشمانداز روشنی برای آینده این حوزه بهوجود نیاورده است. کارشناسان با بیان اینکه تحریمهای اقتصادی که بهویژه در سالهای اخیر شدت گرفتهاند، بر این باور هستند پیامدهای این تحریم ها زیرساخت های اقتصادی کشور اعم از حمل و نقل، انرژی، صادرات و … را هدف گرفته است و محدودیت هایی را جهت جذب سرمایهگذاری خارجی و داخلی ایجاد کرده است، از این رو درمان اقتصاد ایران و نجات تولید نیاز به نسخه فوری دارد .
کمبود سرمایهگذاری
یکی از اصلیترین چالشها در تأمین انرژی، عدم سرمایهگذاری در زیرساختهای انرژی است، بهدلیل تحریمها و عدم اطمینان به آینده، بسیاری از سرمایهگذاران از ورود به پروژههای انرژی خودداری میکنند. این موضوع به فرسودگی زیرساختها و کاهش ظرفیت تولید انرژی منجر شده است که عاقبت آن قطعی های گسترده برق و مشکل بر سر تامین سوخت نیروگاه ها و همچنین خانگی شده است. صاحبنظران معتقدند؛ این وضعیت هر سال نامطلوبتر از سال قبل خواهد شد. چرا که با افزایش جمعیت و رشد اقتصادی، تقاضا برای انرژی در کشور بهطور مداوم در حال افزایش است، اما عدم توانایی در تأمین این تقاضا، به بحرانهای انرژی و نارضایتی عمومی دامن میزند. توانمندی دولت ها در دوره های مختلف برای سرمایه گذاری در پروژه های عمرانی کاهش می یابد و فقط در اندیشه تامین معیشت و اقلام اساسی هستند و به این ترتیب بحران ها در حوزه های دیگر و حتی تامین معیشت هر روز سخت تر از روز قبل می شوند.
چاره بحران آب پیش از تابستان
بحران آب نیز بهعنوان یکی از چالشهای جدی در تأمین انرژی مطرح است. کمبود آب بهدلیل تغییرات اقلیمی و مدیریت نادرست منابع، تأثیر منفی بر تولید برق از نیروگاههای آبی داشته است. با توجه به تداوم تحریمها و عدم چشمانداز مثبت در تأمین انرژی، ایران با چالشهای جدی در این حوزه مواجه است. برای مقابله با این بحران، نیاز به سیاستهای پایدار و جذب سرمایهگذاریهای داخلی و خارجی احساس میشود. همچنین، توجه به بهینهسازی مصرف انرژی و مدیریت منابع بهعنوان راهکارهای کلیدی برای بهبود وضعیت تأمین انرژی در کشور ضروری است. در غیر این صورت، ادامه این روند میتواند به بحرانهای جدیتری در آینده منجر شود.