متر پیشکسوتی!

روح الله واصف

به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره ۱۰8 میباشد.

همکاران عزیز سلام و خداقوت!

 

 

 

در هفته‌ای که گذشت در رسانه ملی اتفاق جالبی افتاد که نقل محافل شد. گویا یکی از گزارشگران پیشکسوت تلویزیون برحسب عادت از ویکی‌پدیا نام سازنده ورزشگاه محل مسابقه را برداشت و اعلام می‌کند. درحالی‌که یکی از هم‌وطنان رند ما با حدس زدن این رفتار، قبل از بازی نام سازنده را تغییر و نام خود را به‌جای وی می‌گذارد و گزارشگر ازهمه‌جابی‌خبر سوتی عظیمی می‌دهد در حد یورو 2016!

عادل فردوسی پور هم که چند شب بعد در حال گزارش بوده است، در حین گزارش خود می‌گوید: با نام سازنده ورزشگاه هم کار نداریم. بیکاریم مگر! واقعاً مشخص نیست تکه اندازی عادل برای دفاع از پیشکسوت خود بوده است یا تمسخر وی.ولی به‌هرحال محل بحث شده است که چرا عادل این پیشکسوت را دست انداخته است.

اما در این دعوای فوتبالی سؤالی مطرح می‌شود که واقعاً خطای مهلک یک پیشکسوت را باید به‌صرف پیشکسوت بودن وی نادیده بگیریم؟ این موی سپید تا کجا حرمت دارد؟ و آیا حرمت آن فقط به خاطر سن و سال است یا چیزهای دیگری هم هست که باید مؤثر باشد؟ شاید این ضرب‌المثل معروف که این موها را در آسیاب سپید نکرده‌ام کاملاً به همین نکته اشاره دارد که تجربه و مهارت مهم‌تر از سن و سال است و در این گذر عمر باید دانش نیز آموخت و تجربه اندوخت.

 

 

 

 

اگر چنین نشود جوان‌ترها اجازه دارند که به اشتباهات ما بخندند و ما را دست بیندازند. حتی اگر اجازه هم نداشتند چنین خواهند کرد. این جبر روزگار است.

 

 

 

 

شاید اگر این نکته مهم را ارج بنهیم لازم است تا هر فسادی اعم از بی‌دانشی یا بی‌لیاقتی یا رفتار زشت مالی را اعلام و به سخره بگیریم تا حواسمان باشد که هیچ‌چیز نمی‌تواند و نباید پوشش زشتی‌ها و پلشتی‌ها باشد. نه موی سپید و نه مقام و نه جایگاه اجتماعی. چنانی که هیچ پدری حق توهین به فرزند خود، هیچ معلمی حق اهانت به دانش‌آموز و هیچ فرمانده ای حق بی‌احترامی به مقام پایین‌تر را ندارد.

 

 

 

 

این راه و رسم امروز جوامع ما و جهان است. دهکده جهانی قوانین جدید خود را دارد. مهم نیست که ما مقابل پدر خود پایمان را دراز می‌کردیم یا نه. مهم این است که چقدر پدریم! نسل جوان ما وقتی چشم بازکرده است در مقابل دوربین‌های دیجیتال و موبایل دوربین‌دار پدر لبخند زده است. زبان او زبان علم و تکنیک و فن‌آوری است. او ما را با دانشمان وزن می‌کند و اتفاقاً این کاملاً درست است.

 

 

 

 

فراموش نکنیم که مولا علی (ع) می‌فرماید: ارزش هرکس به‌قدر همت اوست. لازم است به این همت توجهی دوباره کنیم. همت معیار پیشکسوتی ماست.

 

 

 

سعی کنیم پیشکسوتی با ارج و قابل‌احترام باشیم.

 

 

تا بعد!

انتهای خبر