صنعت آسانسور بر لبه پرتگاه ورشکستگی

وی با اشاره به محدودیت ها و مشکلاتی که تحریم ها برای شرکت های پله برقی و آسانسورسازی ایجاد کرده است، گفت: گرانی مواد اولیه و کالاهای وارداتی و نوسانات بازار باعث شده شرکت ها نتوانند قراردادهای کلی ببندند و حدود ۸۰ درصد شرکت ها مجبور به مدیریت پیمانی هستند که این بحث باعث آسیب به شرکت های آسانسورسازی شده است.

میران در توضیح این مسئله گفت: با توجه به اینکه هر روز نرخ ها تغییر می کند، اگر شرکت با همان نرخ قرارداد ببندد متضرر شود، چرا که روز بعد مواد اولیه را با قیمت بالاتر باید خریداری کند و اگر حین قرارداد ۱۰ درصد بیشتر از نرخ روز بخواهد دریافت کند، مشتری را با توجه به کساد بودن بازار و رقابتی که وجود دارد، از دست می دهد. علاوه بر اینها حتی اگر ۱۰ درصد هم بالاتر از نرخ روز قرارداد بسته شود، بازهم جوابگوی کار نیست و باید بیشتر از این ۱۰ درصد برای تهیه جنس هزینه کنیم.

وی با بیان اینکه در این شرایط نمی توانیم جنس خوب و با کیفیت هم بخریم، افزود: کیفیت آسانسور ها از نظر متریال پایین آمده، جنس و موتور با کیفیت نمی توانیم تهیه در آسانسورها مصرف کنیم. متاسفانه موتور های ایرانی از نظر متریال در سطح پایینی قرار دارند و قابل رقابت با موتور های خارجی نیستند.

بسیاری از شرکت های داخلی در حال تولید محصولات با کیفیت هستند و پیشرفت خیلی خوبی داشته‌اند ما در بحث جنس و کیفیت درب و تابلوهای آسانسور تولیدی شرکت های تولید داخل هیچ مشکلی نداریم اما در تهیه برخی از تجهیزات نظیر موتور، درب های خارجی برای برخی شرکت ها مجبوریم از شرکت های خارجی جنس بگیریم‌

این مدیرعامل با اشاره به اینکه بسیاری از شرکت های داخلی در حال تولید محصولات با کیفیت هستند و پیشرفت خیلی خوبی داشته‌اند، افزود: ما در بحث جنس و کیفیت درب و تابلوهای آسانسور تولیدی شرکت های تولید داخل هیچ مشکلی نداریم اما در تهیه برخی از تجهیزات نظیر موتور، درب های خارجی برای برخی شرکت ها مجبوریم از شرکت های خارجی جنس بگیریم‌.

میران بیان کرد: در حال حاضر ۸۰ درصد شرکت های آسانسورسازی به ناچار به سمت مدیریت پیمان رفته اند که حکم گدایی کردن شرکت ها را دارد. در این شرایط یک بخش از کار را انجام می دهیم تا دو ماه بعد دستمزدمان را پرداخت کنند. قبلا که قرارداد به صورت کلی بسته می شد، با مبلغی که از پیش قرارداد می گرفتیم چرخ شرکت می چرخید و شرکت ها هزینه های مواد اولیه خود را تامین می کردند اما اکنون مبلغی را به عنوان تنخواه در شرکت می گذارند تا بخشی از کار انجام شود که این کار عقلانی نیست. شرکت من در دوسال گذشته هیچ رشدی نداشته و مدام در حال تامین هزینه ها هستم در غیر این صورت ورشکست می شوم.

وی افزود: زمانی که ما قراردادی می بندیم برای اینکه ریسک نکنیم باید از مالک درخواست‌ کنیم ۸۰ درصد را به ما بدهد .ساختمان سازها هم دنبال یک نفر می گردنند تا این بار را به دوش او بیندازند و اصلا همکاری نمی کنند. ما هم یا باید با همان مدیریت پیمان جلو برویم یا باید ریسکش را قبول کنیم و از خودمان سرمایه بگذاریم.

میران با اشاره به رقابت زیاد در بازار گفت: به دلیل تحریم ها و مشکلاتی که در بحث مواد اولیه و کیفیت آنها ایجاد کرده، کار ریسک بالایی دارد و هر کاری را نمی توانم قبول کنم چون وقتی تعهد بدهیم باید عمل کنیم که در شرایط فعلی دردسرهایی به همراه دارد.

فعالیت شرکت های بدون پروانه وضعیت ما را سخت تر کرده است
وی هزینه های سربار شرکت ها را از مشکلات دیگر شرکت های تولید آسانسور عنوان کرد و گفت: تامین هزینه ها در شرایط فعلی که هیچ حمایتی هم از جانب هیچ ارگانی از تولیدکننده های آسانسور نمی شود وضعیت آنها را بدتر کرده و اگر همین وضعیت ادامه داشته باشد شرکت های آسانسور سازی ورشکست می شوند.

میران با اشاره به فعالیت برخی شرکت هایی که پروانه کسب ندارند و شرایط را برای شرکت های مجوز دار سخت تر کرده اند، گفت: وزارت صنعت و معدن فقط مجوز برای ما صادر کرده اما هیچ اقدام حمایتی از ما ندارد.

وی با اشاره به اینکه کار آسانسور یک کار زمان بر است، اظهار کرد: وقتی کار ساختمان جلو برود کار ما هم پیشرفت می کند. ما نمی توانیم یکجا و در آنِ واحد کار کنیم. قسمت هایی است که نیاز به هماهنگی دارد مثل «نصب، زمان مکانیک کار، زمان راه اندازی و دیگر مراحل کار» که مجبوریم همه اینها را باهم بخریم. فرض کنیم که ۱۰۰ میلیون تومان هزینه سربار می شود، ما با پولی که از مالک گرفتیم میخواستیم صرف خرید یک قطعه دیگر کنیم ولی اینجا هم ضرر خوردیم.

میران گفت: ما شرکت های آسانسوری در سال های گذشته می توانستیم با پیش پرداختی از مالکان خرید هایمان را انجام بدهیم که موجب پیشرفت ما می شد. اما در وضعیت کنونی به من ۲۰۰ میلیون تومان بدهند که جنس بخرم پاهایم می لرزد چون معلوم نیست تا فردا قیمت ها چه تغییری بکند. روزانه ۳ تا۴ درصد اختلاف قیمت جنس است که من این تفاوت قیمت را باید از جیب خودم هزینه کنم زیرا مالک به گردن نمی گیرد و طبق قراردادی که با من بسته مرا مقصر می داند.

هر افزایش قیمت ناگهانی دلار ضربه‌ محکمی به صنف ما و تولیدکنندگان وارد می کند
وی با تاکید بر اینکه اکثر صنف ها این مشکل را دارند، افزود: هر افزایش قیمت ناگهانی دلار ضربه‌ محکمی به صنف ما و سایر اصناف وارد می کند و شرکت هایی که رقبای بزرگ دارند با این افزایش قیمت بیشتر زمین می خورند چرا که به تنهایی نمی توانند تمام زیان را پرداخت کند و درگیر شکایت و مسائل حقوقی می شوند.

میران در پاسخ به اینکه دولت در این زمینه حمایتی داشته یا نه، تاکید کرد: دولت هیچ حمایت و پشتیبانی ای از ما نداشته است و صنعت و معدن که بانی و در جریان مشکلات ما شرکت هاست هم هیچ اقدام حمایتی در این شرایط نداشته است.

میران درباره کیفیت و ایمنی تجهیزات، عنوان کرد: در حال حاضر مشابه اجناس اصل در بازار زیاد شده و تشخیص آن به راحتی نیست، ما تولیدکننده ها پول اصل را پرداخت می کنیم اما گاهی جنس تقلبی است که قطعا روی کیفیت کار آسانسور تاثیر می گذارد. باعث می شود آسانسور حرکت نرم نداشته و وقتی کابین می ایستد پنج سانت به بالا و پایین حرکت می کند که این به دلیل حرکت زائد و بی کیفیتی در موتور است.

در حال حاضر مشابه اجناس اصل در بازار زیاد شده و تشخیص آن به راحتی نیست، ما تولیدکننده ها پول اصل را پرداخت می کنیم اما گاهی جنس تقلبی است که قطعا روی کیفیت کار آسانسور تاثیر می گذارد

مدیرعامل این شرکت آسانسورسازی گفت: ادارات ما تولیدکننده ها را به چشم خلافکار می بینند. دارایی، شهرداری و برخی دیگر فکرمی کنند ما یک چاه کندیم که فقط به فکر گرفتن و جریمه هستند. در کشور ما هیچ سازمانی از نیروی آزاد حمایت نمی کند. من ۲۲ سال است در این صنف تولید دارم اما تا حالا حتی یک نامه حمایتی دریافت نکردم، هرچی نامه بوده متعلق به طلبکاران خطاب به شرکت است.

میران با اشاره به اینکه در گذشته اگر ۴ تا نیروی کار داشتیم اداره بیمه معافیت برای شرکت ها قائل بود و ۷ درصد از ما می گرفت، گفت: اکنون که به دلیل شرایط نمی توانیم نیروی زیاد هم بکار بگیریم، برای هر کارگر ۳۰ درصد حق بیمه باید پرداخت کنیم.

وی اداره دارایی را از دیگر دستگاه هایی اعلام کرد که برای تولیدکنندگان مانع تراشی می کنند و بدون منطق برای هر چیزی ارزش افزوده می گیرند.

میران در تشریح این موضوع گفت: فرض کنید ما تعمیر و سرویس ۵۰ آسانسور را انجام دهیم که دارایی برای این موضوع ۴ میلیون تومان ارزش افزوده تعیین می کند، در حالیکه آسانسوری که عمر مفیدش کم می شود باید از قیمتش هم کاسته شود. اما دارایی بابت نگهداری این آسانسورها هم از ما ارزش افزوده می گیرد.

وی اظهار کرد: در شرایط کرونا ما به دلیل تعمیر و سرویس آسانسورها که محل تردد دائم است، در خطر و جزو اولویت ها برای تزریق واکسن بودیم. اما متاسفانه این مسئله و این صنف در نظر گرفته نشد. در واقع هیچ حمایتی از شرکت های تولید آسانسور انجام نمی شود.