دو روایت از صفر شدن ذخایر نفتی روی آب ایران

به گزارش تاسیسات نیوز، فروش تمام ذخایر نفتی روی دریا، خبری بود که مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» در آخرین روزهای اسفند سال گذشته آن را اعلام کرد.

علی کاردر در حالی به پایان رسیدن ذخایر نفتی روی آب را دستاوردی بزرگ برای صنعت نفت کشور ارزیابی کرد که خبرگزاری رویترز به تازگی در گزارشی به محدودیت‌هایی که با فروش این ذخایر برای صادرات نفت ایران ایجاد می‌شود اشاره کرده است. آن‌طور که رویترز اعلام کرده است «ایران همه نفتی را که طی سال‌های تحریم روی دریا ذخیره کرده بود به فروش رسانده است.

منابع آگاه در بخش کشتیرانی و نفتی گفتند، ایران همه نفتی را که طی سال‌های تحریم روی دریا ذخیره کرده بود به فروش رسانده و اکنون تهران برای بالا نگه داشتن میزان صادرات خود با مشکل مواجه است، زیرا برای افزایش تولید خود با محدودیت‌هایی مواجه است.»این خبرگزاری اما در حالی صفر شدن ذخایر نفتی روی آب را چالشی برای صادرات نفت خام ایران ارزیابی می‌کند که توجه به چند نکته در رابطه با تولید نفت خام و میعانات گازی در کشور می‌تواند نتایج دیگری را در این‌باره به اثبات برساند.

نخستین نکته درباره ذخایر نفتی روی آب در ایران این است که بخش زیادی از این ذخایر شامل میعانات گازی (نفت خام بسیار سبک) بوده است. خبرگزاری رویترز هرچند در گزارش خود به این نکته اشاره کرده اما در عین حال تمام شدن این ذخایر را معادل کاهش صادرات نفت خام ایران ارزیابی کرده است.

این در حالی است که با تمام شدن ذخایر نفتی روی آب ایران، نه تنها صادرات نفت خام ایران با تهدیدی همراه نخواهد شد بلکه صادرات میعانات گازی نیز دچار اختلال نمی‌شود چراکه با تکمیل فازهای گازی پارس جنوبی، ظرفیت تولید میعانات گازی کشور در حال افزایش است.

از دیگر سو با تکمیل شدن پالایشگاه ستاره خلیج فارس مصرف داخلی میعانات گازی افزایش پیدا خواهد کرد. بر‌اساس گزارش‌های موجود، در حال حاضر با بهره‌برداری از پنج فاز جدید در منطقه پارس جنوبی؛ شامل فازهای 17، 18، 19، 20 و 21 حدود 230 تا 235 هزار بشکه میعانات گازی به ظرفیت تولید این محصول افزوده شده و تولید این نوع نفت خام بسیار سبک در مجموع به بیش از 870 هزار بشکه در روز افزایش می‌یابد.

همچنین تکمیل و بهره‌برداری از پنج فاز 13، 14، 22، 23 و 24 پارس‌جنوبی را نیز باید در نظر گرفت. بر اساس برنامه اعلامی از سوی شرکت ملی نفت قرار است تولید زودهنگام از این پنج فاز تا پایان امسال عملیاتی شود. از سوی دیگر این پنج فاز تا سال 1397 به‌طور کامل تکمیل و در مدار بهره‌برداری قرار می‌گیرند و می‌توانند نقش اثرگذاری در تولید میعانات گازی کشور داشته باشند.

به این ترتیب با توجه به روند رو به رشد تولید میعانات گازی کشور، به نظر می‌رسد صفر شدن ذخایر روی آب نه تنها به‌عنوان «چالش» ارزیابی نمی‌شود بلکه فرصتی به نظر می‌رسد که در دوران پساتحریم به خوبی از آن استفاده شده است. با صفر شدن ذخایر نفتی روی آب ایران، نه تنها هزینه نگهداری حجم عظیمی از ذخایر از روی دوش شرکت ملی نفت برداشته شد بلکه فضایی جدید برای تولیدات جدید فراهم شده است.

از سویی صفر شدن ذخایر نفتی ایران روی آب به این معنا است که روند صادرات نفت و میعانات گازی در دوران پساتحریم روان شده و کشور به علت نبود مشتری نیازی به ذخیره‌سازی ندارد. هرچند با صفر شدن این ذخایر، فضا برای ذخیره احتمالی تولیدات جدید فراهم شده است. بنابراین بر خلاف این برداشت خبرگزاری رویترز که ذخایر نفتی روی آب را «منبع حیاتی‌ افزایش صادرات نفت ایران» ارزیابی کرده، برنامه‌های افزایش تولید تمام شدن این ذخایر را پوشش خواهد داد.

 

 

 

 

 

 

انتهای خبر