دماوند هم به جرگه تولید انرژی پیوست

ایران پتانسیل بسیار بالایی در زمینه تولید انرژی های تجدیدپذیر دارد که یکی از آنها انرژی زمین گرمایی است، در این راستا ۱۸ پهنه کشور مورد مطالعه قرار گرفته که ۷ محدوده آن از جمله دماوند مستعد تولید این انرژی شناخته شده است.

به گزارش تاسیسات نیوز، هزاران سال قبل که سوخت های فسیلی به عنوان نیروی محرکه پیشرفت به کار گرفته شدند کسی فکر نمی کرد زمانی برسد که برای کنار گذاشتن آن برنامه ریزی صورت گیرد؛ در واقع برداشت و مصرف بیش از حد سوخت های فسیلی و اثرات فاجعه بار آن بشریت را مجبور کرد در مورد استفاده از آنها به عنوان منبع انرژی، تجدیدنظر کند.

هر چند کشف سوخت ‌های فسیلی برای تولید انرژی باعث انقلاب در تاریخ بشریت شد اما با گذشت زمان و با شناسایی معایب پرشمار این سوخت ها همچون آزاد شدن گازهای گلخانه‌ ای، باران ‌های اسیدی و به هم خوردن تعادل زیست محیطی، ضرورت استفاده از سوخت جایگزین پررنگ شد که در این میان، انرژی حاصل از باد، خورشید، امواج، جزر و مد و زمین گرمایی مطرح شد.

بر این اساس ۱۹۵ کشور دنیا در سال ۲۰۱۵ با گردهم آمدن در پاریس معاهده آب و هوایی را امضا کردند تا با اجرای آن انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهند؛ یکی از راه های تحقق این هدف کاستن از مصرف سوخت های فسیلی و رفتن به سمت انرژی های تجدیدپذیر است؛ زمین گرمایی یکی از منابع این نوع انرژی است که کشورمان هم ظرفیت بالایی در این زمینه دارد.

انرژی زمین‌ گرمایی به انرژی حرارتی که در پوسته جامد زمین وجود دارد، گفته می ‌شود. این انرژی بر خلاف سایر انرژی های تجدیدپذیر محدود به فصل، زمان و شرایط خاصی نبوده و بدون وقفه قابل بهره ‌برداری است.

در ایران از سال ۱۳۵۴ مطالعات گسترده ‌ای برای شناسایی پتانسیل ‌های منبع انرژی زمین گرمایی در نواحی شمال و شمال غرب ایران در محدوده ‌ای به وسعت ۲۶۰ هزار کیلومتر مربع انجام شده است و به گفته دکتر مهدی زارع استاد پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، مناطق دارای پتانسیل­ در ۱۸ ناحیه یافت شده و مورد مطالعه اولیه قرار گرفته است.

زارع اظهار داشت:از میان این ۱۸ پهنه، ۷ محدوده از جمله دماوند، سهند، سبلان، خوی، تفتان و بزمان به سامانه ‌های آتشفشانی مربوط هستند که توان ایجاد انرژی زمین گرمایی را دارند، استفاده از این پتانسیل ‌ها با سرمایه ‌گذاری ویژه می ‌تواند به بهره ‌مندی نسل‌ های بعدی از یک منبع انرژی مطمئن و پاک در کشور منجر شود.

عضو وابسته گروه علوم پایه فرهنگستان علوم ادامه داد: در ایران سرمایه ‌گذاری اولیه در زمینه انرژی زمین ‌گرمایی در محدوده آتشفشان های دماوند انجام شده است، لایه هایی با حرارت بالای ماگما به ترتیب در پوسته ای در عمق های ۳ تا ۴٫۵ کیلومتر و ۶ تا ۸ کیلومتر در مخروط دماوند وجود دارد که برآوردهای اولیه حرارت آن را حدود ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد عنوان می کند.

به گفته زارع، گاه و بیگاه اخباری از فعالیت های آتشفشان دماوند و زلزله هایی که در پیرامونش رخ داده اند شنیده می شود اما نکته ای که کمتر مورد توجه قرار گرفته یا اصلا به آن پرداخته نشده، اهمیت دماوند به عنوان منبع انرژی برای پیرامون آن است.

زارع افزود: آتشفشان های ایران که عبارتند از دماوند (در ناحیه البرز)، سبلان، سهند (در آذربایجان)، تفتان و بزمان (در سیستان و بلوچستان)، عمدتا از نوع چینه ای (استراتوولکان) هستند.

این آتشفشان ها با تظاهراتی از نوع آب گرم و خروج گازهای فومرولی (دودخانی) و چشمه های سولفوری و همچنین وجود چشمه های تراورتنی از نوع آتشفشان فعال (بدون تظاهرات انفجاری در حال حاضر) هستند.

وی درباره آتشفشان دماوند گفت: آخرین انفجار مهم در دماوند به حدود ۷۳۰۰ سال قبل و رویداد ماقبل آن به حدود ۲۵ هزار سال قبل مرتبط است.

دماوند دو مخروط بزرگ دارد، یکی مخروط قدیمی تر که حدود ۱ میلیون و ۷۸۰ هزار سال قدمت دارد و دیگری مخروط های جوانتر که سنشان به ۶۰۰ و ۲۰۰ هزار سال قبل می رسد.

به گفته وی، البته به نظر می رسد که در سال های اخیر جابه جایی مواد مذاب در اتاق ماگمایی رخ داده باشد.

استاد پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله افزود: این آتشفشان در پهنه البرز مرکزی به‌ صورت مخروط آتشفشانی مرکب (متشکل از بیش از ۴۰۰ کیلومتر مکعب گدازه آتشفشانی) شواهدی از خروج بخار و گازهای آتشفشانی را نشان می دهد، چشمه‌ های آبگرم مانند لاریجان، اسک و بایجان با دمای ۲۸ تا ۶۰ درجه سانتیگراد از آثار فعالیت آتشفشانی جوان در این منطقه است.

عضو وابسته گروه علوم پایه فرهنگستان علوم ادامه داد: توپوگرافی منطقه تحت تاثیر شکل مخروطی دماوند قرار دارد و از اطراف به سمت مرکز آتشفشان به ارتفاع نقاط افزوده می ‌شود، بر این اساس پست­ ترین نقطه آن در قسمت ‌های شمالی دره هراز حدود ۱۳۰۰ متر ارتفاع است.

زارع با تاکید بر پتانسیل دماوند برای تولید انرژی زمین گرمایی گفت: با توجه به اهمیت حفظ محیط زیست و برخورداری از هوای سالم، می توان با برنامه ریزی روی دماوند به انرژی پاک زمین گرمایی دست یافت.

وی افزود: اولین نیروگاه زمین ‌گرمایی با آزمایش اولین ژنراتور زمین گرمایی در ایتالیا و روشن کردن یک لامپ در ۱۹۰۴ شروع به کار کرد، در سال ۱۹۱۱ اولین استفاده تجربی از انرژی زمین ‌گرمایی در دنیا در همین محل آغاز شد.

وی ادامه داد: در دهه ۲۰ میلادی، ژنراتورهای آزمایشی در ژاپن و شمال کالیفرنیا (در منطقه آب ­فشان‌ های ژیزرس Geysers) ساخته شد. اکنون در سال ۲۰۱۸ در ۲۰ کشور دنیا از انرژی زمین ­‌گرمایی الکتریسیته حدود ۱۵ گیگاوات برق (حدود ۱ درصد مصرف کنونی در دنیا) تولید می ‌شود (ظرفیت تولید در آینده بین ۳ تا ۱۸۰ برابر تولید کنونی برآورد شده است).

زارع اظهار داشت: طی سال ‌های اخیر در اروپای مرکزی و غربی، سرمایه‌ گذاری وسیعی برای مطالعه و بهره ‌برداری از انرژی ‌های نو به ‌ویژه انرژی زمین ‌گرمایی آغاز شده است.

به ‌عنوان مثال، نیروگاه زمین‌ گرمایی شولتز سو فوره (Soultz-sous-Forêts) در شمال استان آلزاس فرانسه (نزدیک مرز آلمان)، پس از یک سرمایه‌گذاری ۲۳ ساله در ژوئیه ۲۰۱۰ به بهره ‌برداری رسید و از پاییز ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) با تولید ۵٫۱ مگاوات برق برای استفاده در شهر در شبکه تولید برق فرانسه قرار گرفته است.

وی گفت: در مرداد ۱۳۸۲ (۲۰۰۳) همراه با یک تیم پژوهشی دانشگاه استراسبورگ فرانسه از این نیروگاه و برنامه وسیع پژوهشی و عملیاتی برای تولید انرژی زمین ‌گرمایی، در عمق پنج کیلومتری زمین با حفر سه چاه، بازدید کردم.

این نیروگاه با خاصیت تولید برق از انرژی زمین ‌گرمایی در عمق زمین، در نوع خود اولین و از نظر تولید الکتریسیته به‌ صورت تجاری، تنها مورد در دنیا محسوب می ‌شود.

زارع اظهار داشت: در سال ۲۰۱۷ از کل ظرفیت تولید برق حدود ۱۴٫۵ گیگاوات برق تولیدی از انرژی زمین گرمایی در جهان، آمریکا با تولید ۳٫۷ گیگا وات، بیشترین تولید را دارد و بیشترین رشد تولید را ترکیه با ۲۲۷ مگاوات و اندونزی با ۲۲۰ مگاوات داشته اند.

عضو وابسته گروه علوم پایه فرهنگستان علوم تاکید کرد: در ایران نیز مناطق دارای پتانسیل­ استفاده از انرژی زمین‌­ گرمایی زیادی وجود دارد که استفاده از آنها نیازمند برنامه ریزی و هماهنگی در اجرا میان دستگاه ها است.

البته نباید فراموش کرد که سرمایه‌ گذاری‌ های اولیه و زیرساختی در این زمینه ‌ها معمولا پر هزینه است اما اگر کار به درستی پیش رود و بتوان از فناوری های روز دنیا استفاده کرد، می توان هزینه ها را کاهش داد.

زارع تاکید کرد: به عنوان مثال در ایسلند پروژه پژوهشی با رسیدن به دمای ۷۰۰ درجه در عمق ۲۱۰۰ متری امکان تولید برق برای ۲۵ تا ۳۰ هزار خانوار را فراهم کرده است، در حالی که جمعیت ساکن در دره هراز و پیرامون دماوند در دره های بلده و لار، حدود ۱۰۰ هزار نفر (حدود ۳۰ هزار منزل مسکونی ) است که به نظر می رسد با یک حفاری حدود ۳٫۵ کیلومتری می توان به لایه ای رسید که انرژی پاک و تجدیدپذیر و لایزال در اختیار ساکنان این منطقه قرار گیرد.

وی ادامه داد: در ایران سرمایه‌گذاری اولیه در زمینه انرژی زمین‌ گرمایی در محدوده آتشفشان دماوند و آتشفشان سبلان انجام شده اما هنوز این برنامه ‌ها به صورت جدی دنبال نشده است تا به بهره ‌برداری انرژی برق بیانجامد که امید است با وضعیت کنونی مسئله آب و اهمیت متنوع کردن منابع انرژی، برای حرکت به سوی استفاده از انرژی ‌های جدید مانند انرژی زمین ‌گرمایی در ایران در دهه پیش رو و در برنامه ششم توسعه سرمایه‌گذاری جدی شود.