خسارت از تولیدکننده‌های سوخت فسیلی
به گزارش تاسیسات نیوز، طرفداران محیط زیست، بر این باورند که به علت تغییرات ایجاد شده در آب و هوا، تمامی شرکت های تولید کننده نفت، گاز طبیعی و زغال سنگ، موظف هستند سهم خود از بحران آب و هوایی را بپردازند.
تازه ترین مبحث در پرونده های تغییرات آب و هوایی، برآورد خسارت و محدود نمودن نیروگاه هایی است که موجب آلودگی و گرم شدن کره زمین می شوند.
در واقع سیستم های قضایی در نظر دارند به طور مستقیم از تولید کنندگان نفت، گاز طبیعی و زغال سنگ، خسارت های مالی درخواست کنند تا هزینه های فزاینده آتش سوزی، جابه جایی و فرونشت زمین و سایر بلایای مرتبط با تغییرات آب و هوا را پوشش دهند.
در واقع شاکیان و طرفداران محیط زیست، بر این باورند که به علت تغییرات ایجاد شده در آب و هوا، تمامی این شرکت ها موظف هستند سهم خود از بحران آب و هوایی را بپردازند.
در ماه ژانویه، از میان 9 شهر و شهرستان های آمریکا، شهر نیویورک آخرین شهر مورد شکایت در خصوص تولید کنندگان سوخت های فسیلی قرار گرفت و اعلام شد تولید کنندگان نفت و گاز از جمله شرکت های BP، Chevron، ConocoPhilips، ExxonMobil و Royal Dutch Shell در صورت ادامه روند پیش رو، مجبور به پرداخت میلیاردها دلار خواهند شد.
Dennis Herrera، وکیل شهر سان فرانسیسکو اظهار کرد: سان فرانسیسکو در معرض خطر است و تا سال 2100 سطح آب دریا، نزدیک به 66 اینچ افزایش خواهد یافت، که در این صورت بالغ بر ده ها هزار هکتار زمین در اوکلند و سانفرانسیسکو، در معرض تهدید های جدی قرار می گیرند و این یعنی چیزی در حدود 10 میلیارد دلار از مالکیت ها و ارزش های عمومی و 39 میلیارد دلار از مالکیت های خصوصی، از بین خواهند رفت.
بنابراین، ما در حال جستجوی راه حلی هستیم که به وسیله آن، متهمان، از فعالیت های آسیب رسان خود دست بردارند و یا هزینه های ایجاد شده را بپردازند تا بتوانیم سایر اقدامات برای مقابله با افزایش سطح دریا را انجام دهیم.
به گفته یکی از مدیران مرکز حقوق بین الملل محیط زیست، Carroll Muffett، هر دادرسی موفق در یک زنجیره اساسی قرار گرفته است، از یک طرف، یک شاکی نیاز دارد که قابل شناسایی بوده و آسیب خاصی را متحمل شده باشد، و از طرف دیگر، باید یک متهم مشخص یا گروهی از متهمین وجود داشته باشند که آن آسیب مربوطه را ایجاد کرده و یا برخی از استانداردهای آن را نقض کرده باشند.
Richard Heede، مدیر موسسه هواشناسی کلرادو در پروژه تحقیقاتی خود تحت عنوان “Carbon Majors” فعالیت تولیدکنندگان سوخت فسیلی و سیمان را در سالهای 1854 تا 2010 مورد بررسی قرار داد. او در واقع اطلاعات بیش از 150 سال را در این خصوص جمع آوری کرد و در نهایت متوجه شد تولید هر محصول به افزایش غیر طبیعی کربن موجود در جو، کمک کرده است.
Heede و تیم او دریافتند که تنها 90 شرکت و کارخانه، بیش از دو سوم از کل آلودگی گازهای گلخانه ای را در دوران صنعتی ایجاد کرده اند، که متاسفانه بیشتر آنها هنوز هم در کسب و کار امروز فعالیت دارند.
پروژه های تحقیقاتی و اطلاعاتی از این نوع، شواهدی است که به پرونده های معترضین در خصوص تولید سوخت های فسیلی کمک می کنند.
در حالی که این شرکت ها در حدود 50 سال، در کمپین های متنوع و عظیمی شرکت کرده اند تا ریسک مربوط به گرمایش جهانی را از بین ببرند، تمامی اقدامات آنها تا به امروز بی نتیجه بوده است. “اکنون وقت آن است که آنها برای فریب خود مالیات هایی را پرداخت کنند.”
انتهای خبر