تعمیر یا تعویض؟
روح اله واصف
به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه می کنید سرمقاله شماره 172 هفته نامه تاسیسات نیوز می باشد.
همکاران عزیز سلام و خداقوت!
همه ما پروژه‌هایی را طراحی و یا نظارت و اجرا نموده‌ایم و به کارفرما تحویل داده‌ایم؛ مانند بچه کوچکی که به دنیا می‌آید، بزرگ می‌شود و از پدر و مادر جدا می‌شود. هر پدر و مادری نگران فرزند خود است برای همیشه و دوست دارد او را همیشه شاداب و سالم و موفق ببیند؛ اما این آرزوی ما برای پروژه‌ای که از ما جدا شده است چندان برقرار نیست. چه بسیار پروژه‌هایی که عمرشان از عمر کاری طراحان و پدیدآورندگان آن‌ها کمتر بوده است. بسیار زود فرسوده شده‌اند، بدکار کرده‌اند و سرانجام دیگر از خواب بیدار نشده‌اند. چرا چنین رویدادی را همه دیده‌ایم و از آن بدتر چرا برای همه ما عادی شده است؟
شاید بخشی از مشکل به کیفیت نه‌چندان بالای برخی از محصولات برمی‌گردد. کشف قاره جدیدی به نام چین و تلاش برای یافتن اجناسی که قیمت آن‌ها از هر عدد متصور ما پایین‌تر باشد، سیلی از کالاهای نه‌چندان با کیفیت را به‌سوی ما سرازیر کرد. طبیعی است که سرّی در کباب سیخی هزارتومان پنهان است!
اما بخش مهم مشکل ما از ناآگاهی و بی‌توجهی نسبت به دانشی است که حتی نام آن را هم به‌اشتباه می‌بریم. دانش نگهداری و تعمیر که در اقوال عمومی تعمیر و نگهداری و در واقع تعویض و نگهداری می‌دانیم!
هزینه‌های سرمایه‌گذاری و پس از آن اجرا چنان بالا است که کارفرما تصور می‌کند پس از اتمام پروژه کار تمام است و حال فقط باید از سیستم استفاده کند. شناخت اشتباه ما از این مرحله یک باور و عادت اشتباه است که در همه ما رسوخ کرده است و از مصادیق بارز تربیت اشتباه است.
کولرهای آبی ما که سال‌هاست مظلومانه بدون ذره‌ای روغن‌کاری می‌سوزند و می‌سازند؛ اتومبیلی که بی‌توجه به روغن و آب و فیلترها و حتی گاهی بنزین باید به ما خدمات بدهند، فن‌هایی که تمیز نشده با کوهی از غبار و آلودگی چسبیده به خود می‌گردند و هودهایی که چنان روغن گرفته‌اند که نان روغنی را می‌مانند همه و همه نشانه‌هایی از رفتارهای ناهنجار در رویارویی با وسایل مکانیکی اطراف ما هستند.
طبیعی است پمپ‌های گریپاژ کرده و کویل های رسوب‌زدایی نشده و تسمه‌های نیمه پاره تعویض نشده و شیرهای برقی سوخته طراح را مجبور می‌کند تا حد ممکن به سمت سیستم‌های نیازمند به نگهداری مداوم نرود و لذا از سیستم‌های مدرنی چون حجم هوای متغیر و یا سقف سرد استفاده نمی‌کند. این‌گونه است که هنوز در سیستم حجم هوا ثابت فن کویل و هواساز (در شاهانه‌ترین انتخاب) بدون هیچ شیر دوراهه، سه راهه و … مانده‌ایم و درجا می‌زنیم.
در دنیای مدرن نگهداری پیشگیرانه پیش تازی می‌کند و ما هنوز سیستم‌ها را بی‌رحمانه به تیم‌هایی می‌سپاریم که آنقدر نسبت به آن‌ها بی‌توجهند که دستگاه‌ها می‌سوزند و تعویض می‌شوند حال‌آنکه با ذره‌ای توجه عمر دراز می‌یابند. این هدر رفت کلان سرمایه در ساختمان‌های خصوصی بیش از دولتی و در دولتی بیش از خصوصی است. مالکیت مهم نیست. این تفکر ماست که همه‌جا یکسان است!
انتهای خبر