به نام آفریدگار عشق
مهندس روح الله واصف
ای مادران و همسران فداکار، به احترام شما از جا برمی خیزیم و دست می زنیم. نه این تشویق ما حقیراست در برابر شمایان که همه سختی های زندگی را به سخره گرفته اید.
همکاران عزیزم سلام و خداقوت
در نخستین شماره سال 1393 که اتفاقاً با تولد بانوی یاس و آب و روزهای گرامیداشت مقام زن مصادف شده است؛ حیف دیدم که از زنان سخت کوش کشورمان ننویسم که جز این بد سلیقگی است.
بزرگانی که در چندین موقعیت گوناگون و در چندین جایگاه مختلف ایفاگر نقش های متعددی هستند. آنها مادری دلسوز و همسری فداکار در منزل و کارمند و مدیری سختکوش در شرکت و سازمان هستند. مشکلات عدیده ای که از لحاظ جسمی و روحی آنها را تهدید می کند همچون دوران سخت بارداری و … هیچ گاه در طول تاریخ آنها را از ایفای مسئولیت هایی که دارند بازنداشته است. عفت و حجب و دینداری زنان ایرانی نیز که زبانزد است و مثال زدنی. اما قاب عکس دیگری از این تابلوی شکوهمند محبت، دیدنی است. مادرانی که هشت سال پاره جگر خود را بدرقه کردند تا از ناموس این خاک دفاع کنند. مادران و همسرانی که اکنون با عکسی خوشند. وکسانی که شاید بیش از بیست سال است پرستار فرزندانی هستند که جراحت های جنگ بر جسم و روح آنان بی رحمانه نشسته است. دیدن این مادران و همسران سخت نیست. بارها در تلویزیون تلنگری خورده ایم. اما مایی که برای این خاک ساعت ها سخنرانی می کنیم نمی توانیم حتی دقیقه ای از درد آنها را شاهد باشیم.
ای مادران و همسران فداکار، به احترام شما از جا برمی خیزیم و دست می زنیم. نه این تشویق ما حقیراست در برابر شمایان که درد را به سخره گرفته اید. به احترام شما سکوت می کنیم. نه یک دقیقه، نه یک ساعت که تمام روز که تمام عمر. شاید این سکوت باعث شود خس خس نفس های شما را بشنویم. شاید باعث شود اشک های در پرده شما را بشنویم. شاید بتوانیم بفهمیم که شما چه می کشید. بازهم نخواهیم توانست که شما الگویی چون فاطمه دارید. که شما الگویی چون زینب دارید و نخواهید خواست که ما دردهای شما را ببینیم و بشنویم. شما سرخوش از عشقید و ما چه کنیم با این دست کوتاه؟
تنها بدانید که ما می دانیم شما چه کردید. ما تا ابد وامدار شماییم ای شیرزنان، ای بزرگواران، ای بی همتایان. ما را دعا کنید که طفلان کوچک شماییم. کودکانی تا ابد نیازمند محبت شما.
با افتخار این شماره از نشریه را، اگر منزلتی داشته باشد، تقدیم خاک پای مادران این سرزمین می کنیم. باشد که مقبول افتد!
روح الله واصف ، مدیرعامل مجتمع آموزشی فنی مهندسی کاشانه ، طراح، مولف و مدرس