امان از دست این آسانسورهای نفهم!
به گزارش تاسیسات نیوز، پدیده آسانسور هم مثل سایر پدیده های وارداتی، اول خودش آمد و بعد تلاش شد برای وارد کردن فرهنگ استفاده از آن. فرهنگستان زبان هم سال ها بعد از ورود این پدیده به صرافت افتاد تا نامی ایرانی برای آن انتخاب یا به عبارت بهتر، انتصاب کند. لیکن همچنان فرهنگ استفاده از آسانسور معضل مراکز مسکونی، اداری و خدماتی است؛ موضوعی که در مواقعی، ایمنی آسانسورها را نشانه می گیرد.
ایمنی در آسانسور امروزه دیگر یک اجبار است. مواردی باید در آسانسورها رعایت شود تا ایمنی سرنشینان تامین شود؛ مواردی مانند سیستم تهویه مطبوع، زنگ خطر، تلفن یا سیستمی برای ارتباط با اتاق فرمان، کپسول آتش نشانی، ترمز و… مربوط به سازندگان است ولی مواردی هم مربوط به استفاده کنندگان است که باید مورد توجه قرار گیرند. به چند مورد اشاره می کنیم:
آسانسورها باید منطبق با اصول زیر باشند :
الف} محاسبه فنی و میکانیکی صحیح و استفاده از مصالح مرغوب در ساختمان آن .
ب} فرسوده نبودن هیچ یک از قسمتها .
ایمنی در آسانسور ها:
– قفسه آسانسورها باید در سراسر ارتفاع بسته بوده و راه دیگری به استپناء در ها و پنجره ها و منافذ نور نداشته باشد .
– قفسه آسانسورهایی که در خارج از ساختماها قرار دارد تا ارتفاع ۳ متر از هر طرفو از این ارتفاع به بالا سمتی که رو به ساختمان قرار دارد باید از تمام ارتفاع بسته باشد .
– دیواره قفسه آسانسور باید از یک تیغه سراسری یا یک شبکه فلزی و یا نرده چوبی ساخته شده باشد.
– لبه ها،تخته های آسانسور {کف اتاقک }، نعل درگاه یا چوب هایی که در کناره سطح تخلیه قفسه آسانسور قرار دارد و بر جستگی آنهااز ۵/۲ سانتیمتر زیاد تر ا ست بایستی دارای سطح صاف و لبه های یخ باشد .
– از درون آسانسورها نباید هیچ گونه سیم،طناب و یا لوله عبور داده شود مگر سیمها و کابل هایی که برای بکار انداختن آسانسور لازم است .
– کلیه سیم های برق به جز سیمهای مخصوص برق اتاقک آسانسور باید در لوله فلزی قرار داده شود مگر اینکه از نوع کابل مسطح باشد .
– فواصل بین جدار اتاقک یا قفسه آسانسور و همچنین فاصله بین اتاقک و وزنه و تعادل نباید از ۲۵ میلیمتر کمتر باشد.
– فاصله پایین اتاقک هنگامی که روی ضربه گیرها قرار دارد تا کف قفسه آسانسور نباید از ۶۰ سانتیمتر کمتر باشد . در طبقه آخر فاصله بالای اتاقک با سقف قفسه آسانسور نبید در هیچ صورت کمتر از ۶۰ سانتیمنر باشد .
– هر ۳۰ سانتیمنر مربع در هر قسمت از کف اتاقک آسانسور باید تحمل ۲۵۰ کیلوگرم بار متمر کز را داشته باشد و قفسه آسانسور باید دارای سقف محکم باشد .
درهای قفسه آسانسور:
– درهای قفسه آسانسور جز در مواقع استفاده از آسانسوربایستی قفل باشد .
– درهای قفسه آسانسور باید دارای قفل ضامن دار یاشد ونیز تا موقعیکه در باز است نباید برای اتاقک آسانسور امکان حرکت وجود داشته باشد.
– در هر طبقه یا پاگردی که اتاقک می ایستد محفظه آسانسور باید دارای درهای معمولی یا کشویی یا ترکیبی از از این دو باشد (برای قفسه آسانسورهای بارکش باید درهای کشوئی افقی یا قائم یا درهای کشوئی و لولایی ویا ترکیبیاز آنها تعبیه شود ویا ترکیبیاز آنها تعبیه شود ) .
– به کار بردن درهایی که باز و بسته شدن آنها با حرکت اتاقک انجام می گیرد ممنوع است .
– درهای قفسه آسانسوربارکش که با نیروی دست کار می کند باید دارای قفل میکانیکی باشد که توسط اتاقک به کار انداخته شود درهای قفسه آسانسور در مواقعی بسته است باید سرسردهانه قفسه را از کف تا سقف بپوشانید.
– اتاقکهای آسانسورهای برقی باید از همه طرف به استسناء دهانه های ضروری جهت ورود و خروج و بار گیری و بار اندازی بسته باشد .
– بدنه اتاقک باید تا حداقل ارتفاع ۲۰/۱ متر از کف و همچنین سقف آن از مصالح محکم اعم از چوب یا فاز ساخته شود .
– ممکن است کهبرای دیواره های اتاقک از ارتفاع ۲۰/۱ متری به بالا از قطعات مشبک استفاده کرد مشروط بر اینکه عرض روزنامه از۵/۲ سانتیمتر تجاوز نکند . سقف اتاقک های کاملا بسته باید مجهز به دریچه های خروجی امدادی بوده و از دو طرف یاحداقل از طرف داخل قابل باز شده باشد .
– اتاقک آسانسورهایی که با نیروی دست کار میکنند باید از همه طرف با استسناء طرف خروجیو هواکش آن بسته باشد .
– هر۱/۰ متر مربع از هر قسمت سقف اتاقک ها باید تحمل صد کیلوگرم بار متمرکز را داشته باشد.
– اتاقک آسانسورهای برقی باید درب داشته باشد، حذف درب اتاقک در صورتی ممکن است که سطح داخلی قفسه آسانسور در مجاورت درب اتاقک کاملا صاف و بدون منفذ بوده واز طرفیسرعت آسانسور از ۵/۱ متر در پانیه تجاوز نکند .
– اتاقک کلیه آسانسور های برقی دارای کلید برقی مخصوص باشد تا از حرکت اتاقک مادامی که در بسته نیست جلوگیری شود .
– اتاقک آسانسورهایی که بابرق کار میکنند باید دارای کلید برقی مخصوصی باشد تا از حرکت اتاقک مادامی که در بسته نیست جلوگیری شود .
– اتاقک آسانسورهایی که با برق کارنمی کنند باید دارای وسایل حفا ظتی مشابه آنچه قبلاً گفته شده باشد
درهای کشوئی اتاقک آسانسورهای برقی ممکن است به طرق زیر ساخته شوند :
الف) تو پر و از تخته های محکم ، شیشه ویا تخته های مشبک و غیر مشبک .
ب) ازشبکه و تا میله هایی فواصل آن کمتر از ۱۲ میلی متر باشد استفاده میشود
ج) بصورت تاشو باشدمشروط براینکه بعد منافذ آن از ۶۵ میلی متر تجاوز نکند .
– درب اتاقک آسانسور ها موقعی که بسته میشود باید تمام دهانه خروجی را بپوشاند.
– اتاقک آسانسور ها باید دارای دستگاه اطمینانی باشد که معمولا به بدنه اتاقک نصب میگردد این دستگاه اطمینان باید قدرت متوقف کردن ونگه داشتن اتاقک رابا تمام ظرفیت آن درموارد سرعت غیر عادی و سقوط آزاد ویا رهاشدن کابل ها داشته باشد.
– دستگاه اطمینان اتاقک باید توسط تنظیم کننده های سرعت بکار افتاده و ضمناگیره یادنده رانمی توان به عنوان دستگاه اطمینان تلقی نمود .
– موقعی که آسانسور در ارتفاع بیشتراز ۱۰ متر کار می کند برای کنترل سرعت اتاقک درموقع پایین آمدن باید دستگاه تنظیم سرعت تعبیه شود .
– آسانسورهای مخصوص حمل افراد باستثنای آنهایی که بوسیله کنترل خودکار بکارمی افتد باید بوسیله یک متصدی آزموده بکار انداخته شود .
– اتاقک آسانسورهایی که برای حمل افراد بکربرده میشود و سرعتشان از ۴۵ متر در دقیقه بیشتر است (باستثنای آسانسور اتوماتیک) باید دارای فرمان برقی باشد.
– فرمان آسانسورهای بارکش میتواند توسط خودکار کنترل های خودکار،دو دکمه ای ، کلیدهای الکتریکی و یا کابل های دستی انجام گیرد.
– دسته فرمان باید طوری باشد که پس ازبداشتندست متصدی فرمان،بطورخودکار به حالت بسته بر گردد.
– در داخل نودال قفسه های آسانسور های برقی باید ضربه گیرهایی در نظر گرفت که بتواند ضربه اتاقکی را که با ظرفیت کامل می افتد تحمل و دفع کند، برای آسانسور های مخصوص حمل افراد که سرعت آنها از ۶۰ متر در دقیقه کمتر است می توان از ضربه گیرهایی روغنی ، فلزی و یا هوایی بکار برد ولی اگر سرعت از۶۰ متر در دقیقه تجاوز نماید باید ضربه گیرها فقط از نوع روغنی باشد.
– در مورد آسانسورهای باری که سرعت آنها از ۱۵ متر در دقیقه کمتر است می توان از ضربه گیرهای توپر استفاده کرد اما چنانچه سرعت از ۱۵ متر در دقیقه تجاوز کند باید حتماً ضربه گیرهای ارتجاعی هوایی و یا روغنی در نظر گرفته شود .
– ضربه گیرها باید طوری نصب شوند که درپایین ترین ایستگاه ( سطح تخلیه ) موقعی که کاملاً فشرده و متراکم شده اند حداقل ۶۰ سانتی متر بین پایین ترین نقطه اتاقک و ته گودال فاصله باشد .
– برای وزنه های تعادل نیز باید ضربه گیرهایی مشابه آنچه که برای اتاقک ها مقرر گردیده تعبیه شود . وزنه های تعادل اتاقک باید روی ریل و راهنما و یا داخل محفظه محکمی که عاری از برجستگی باشد حرکت کند .
– محل حرک وزنه های تعادل نیز باید در قفسه آسانسور قرارداده شود و درصورتی که کناره های قفسه باز باشد باید حداقل تا ارتفاع ۱۵/۲ متر از کف گودال ، اطراف قفسه آسانسور محصور و محفوظ باشد . در صورتیکه محل حرکت اتاقک و وزنه های تعادل قفسه نداشته باشد باید آن را محصور کرد .
– در مورد آسانسورهای مخصوص حمل افراد یا بارکش باید لااقل دو کابل برای وزنه های تعادل و دو کابل برای بالابردن اتاقک در نظر گرفته شود .
– حداقل قطر هر نوع کابل ۱۲ میلی متر و اتصال کابل ها باید بسیار محکم باشد . برای این منظور بهتر است بست هایی در داخل قرقره ها پیش بینی شود .
– موقعی که اتاقک یا وزنه های تعادل حداکثر طول را پیمود باید حداقل دو دور از کابل های بالابردنده و تعادل هنوز دور قرقره ها باقی مانده باشد .
– تمام کابل ها باید دارای دستگاه تعادل باشند . آسانسورهایی که دارای قرقره نیستند باید به دستگاه متعادل کننده مجهز گردند .
– فرمان چرخدار جهت حرکت اتاقک باید دارای علامت و یا تابلویی باشد که درآن کلمات و یا علائم به سمت بالا ، به سمت پایین و یا بی حرکت به طور واضح نشان داده شود .
– در آسانسور باید فرمان دستی یا کابل فرمان دارای ساچمه هایی باشد که حدود حرکت اتاقک را در طبقه معمول کند .
– کابل فرمان دستی باید دارای ضامن باشد که حرکت دادن اتاقک را از طبقه دیگری غیر ممکن نماید .
– آسانسورهای موتوری باید دارای کلیدهایی در بالاترین و پایین ترین نقاط قفسه آسانسور باشد تا اتاقک وقتی به اولین یا آخرین طبقه می رسد به خودی خود متوقف شود . این کلیدها باید مستقل بوده و ارتباطی به دستگاه حرکت و یا فرمان اتاقک نداشته باشد .
– داخل اتاقک آسانسورهای برقی باید برای مواقع خطر کلید قطع برق در نظر گرفته شود این کلید از دستگاه فرمان بایستی بطور کلی مجزا ولی در کنار آن قرار داشته باشد .
– حد متوسط سرعت آسانسورهای موتوری بارکش نباید از ۴۵ متر در دقیقه تجاوز کند سرعت متوسط آسانسورهای بارکش تسمه ای یا زنجیری نباید از ۱۸ متر در دقیقه تجاوز کند و نیز آسانسورهای بارکش دستی نباید در جایی که بیشتر از ۱۸ متر و یا ۴ طبقه ارتفاع دارد مورد استفاده قرار گیرد .
– اتاقک آسانسورها باید هنگام کار به اندازه کافی روشن باشد .
– ریل های راهنما ، ضربه گیر و وزنه تعادل اطاقک آسانسورهای موتوری که برای ارتفاع بیش از ۳۰ متر و با سرعت ۳۰ متر در دقیقه در نظر گرفته شده است باید از فولاد یا مصالح مشابه دیگر ساخته شود . در مورد کارخانجات سازنده مواد شیمیایی یا مواد منفجره یا نظایر آنها در صورتی که وجود ریل های راهنمای فولادی احتمالاًٌ تولید خطر نماید بدون توجه به سرعت و ارتفاع ریل های راهنما را می توان با شرایط مناسب و با رعایت احتیاطات لازم از چوب ساخت .
موتورخانه :
– به استثناء آسانسورهای بارکش دستی ، اتصالی های بالای آسانسور باید روی تیرهای همان اتاقک و یا سقفی که محکم ساخته شده باشد قرار داده شود .
– هیچ یک از قسمتهای مربوط به دستگاه حرکت دهنده نباید روی سقف قفسه آسانسور قرارداده شود .
– هیچ یک از قسمتهای مختلف آسانسور به استثنای ضربه گیرها نیابد در کف قفسه آسانسور قرارداده شود و در تمام قسمت های موتور خانه باید رعایت آیین نامه حفاظتی ماشین آلات ساخته شده باشد .
– قرقره ها و ریل های راهنما باید از چدن یا فولاد باشد . این قرقره ها باید دارای گلویی صیقل شده با مقطع نیم دایره باشند بطوریکه بازوی بین کابل و گلوگاه مزبور از ۶/۱ میلی متر تجاوز نکند . قطر قرقره نباید از ۴۰ برابر قطر کابل کمتر باشد .
– در آسانسورهای مخصوص حمل افراد نباید برای اتصال قرقره ها به فرمان اصلی آسانسور ، کلاچ به کار برده شود . آسانسورهای حمل افراد یا بارکش باید مجهز به ترمزهایی باشند که به طور خودکار هنگامی که دستگاه فرمان در وضع « توقف است » عمل کند .
– سیم های فرمان باید در کلیه مسیر از کابلها و سیم تلفن و برق اتاقک به طوریکه قبلاً گفته شد مجزا باشد . در کلیه ماشینها و دستگاه های الکتریکی آسانسور ، باید یک اتصال زمین نیز پیش بینی شدهباشد . تمام قسمت های مختلف آسانسور باید به وسیله موسساتی که صلاحیت آنها مورد تایید وزارت کار باشد در فواصل کوتاه که بیشتر از ۳ ماه نباشد مورد بررسی دقیق قرار گیرند .
– اتاقک آسانسورهای حمل افراد باید زنگ امدادی و تلفن داشته باشد . در درون اتاقک آسانسورها عموماً باید تابلوهایی نصب گردد که حداکثر بار مجاز آسانسور را بطور واضح مشخص کند .
انتهای خبر