آینده آب، جدال پیش روی ملت‌ها
به گزارش تاسیسات نیوز، کمبود آب در کشور، یکی از مهم ترین موضوع هایی به شمار می رود که از حالت هشدار به مرز تهدید جدی نزدیک شده است تا جایی که کارشناسان این عرصه، جدال آینده بشر را بر سر آب می دانند که مهم ترین راهکار در این زمینه ترویج اصول بهینه مصرف و آموزش های لازم محسوب می شود.
مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و … به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.
گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح یکشنبه 26 فروردین 1397 داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.
کمبود آب در کشور و مشکلات پیش رو
کشور ایران با برخورداری از منابع آب به دلایل بسیاری، با کم آبی و در برخی مناطق حتی با تهدید به خشکسالی روبه رو شده است. چیره شدن بر این خطر بزرگ، نیازمند عزم و اراده جدی میان مردم و مسوولان است تا با جلوگیری از هدر رفت منابع در دسترس، نگهداری بهینه سفره های آب زیرزمینی و هدایت و جمع آوری آب های سطحی و بارندگی ها، خود را برای کنترل این تهدید جدی مجهز کند.
روزنامه «آرمان» در گزارشی با عنوان« ایجاد انگیزه برای صرفه جویی در مصرف آب» نوشت: مساله بحران آب در کشور هیچ‌گاه به میزان کنونی جدی نبود، اما با سیاست‌های نادرست در دهه‌های گذشته در زمینه مصرف آب شاهد بحران کمبود منابع آب زیرزمینی، خشکسالی‌های پی در پی در هشت استان کشور، کمبود پوشش‌های گیاهی و… بوده‌ایم.
محمد درویش، کارشناس محیط‌زیست در گفت‌وگو با «آرمان» باتوجه به عمق مشکلات بروز یافته در مساله آب برای کشور می‌گوید: « کاهش مصارف خانگی آب اقدامی لازم است، اما کافی نیست. هرچند مصرف نادرست آب در منازل به کاهش چشمگیر آن در بلندمدت منجر می‌شود، اما نباید سهم بهینه‌سازی آب در مصارف کشاورزی و صنعت را نیز نادیده گرفت. حق‌آبه تالاب‌ها و رودخانه‌ها را باید برای مبارزه با کانون‌های گرد و غبار پرداخت کنیم و احتیاج به عزم ملی برای مقابله با بحران آب داریم.»
در ادامه این مطلب می خوانیم: راه‌حل همراهی مردم با مسئولان است، در واقع آنها باید بحران کم‌آبی را باور کنند و آن را جدی بگیرند. هر یک از شهروندان باید به سهم خود و در هر موقعیتی در مصرف آب صرفه‌جویی کنند. شهروندان به‌عنوان صنعتگر و کارآفرین در بخش خدمات یا کشاورز باید تا حدامکان در مصرف آب صرفه‌جویی کنند.
برای باور مردم به بحران آنها باید نشانه‌هایی از وجود بحران آب را در رفتارهای دولت و حاکمیت ببینند. به‌عنوان مثال شهرداری‌ها به کمک وزارت کشور و نیرو تسهیلاتی را قائل شوند تا تمام مجتمع‌های آپارتمانی به کنتورهای آب مجهز شوند و مفهومی تحت‌عنوان آب اشتراکی وجود نداشته باشد.
درواقع به همان شکل که‌درصدی از مصارف‌آبی را به شرب، کشاورزی و صنعت اختصاص می‌دهیم‌درصدی نیز باید به حوزه محیط‌زیست اختصاص داد و تحت هیچ‌عنوان نباید حذف شود. نباید از خاطر برد که خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها به معنای افزایش کانون‌های تولید گرد‌و‌خاک، فرسایش بادی و مهاجرت خواهد بود.
همچنین میزان ریزگردها را افزایش می‌دهد و افزایش میزان ریزگردها فشار توزیع خون را در افراد به‌دلیل ورود این ذرات به بدن آنها افزایش می‌دهد و خسارت جبران‌ناپذیری به محصولات کشاورزی در فرآیند فتوسنتز وارد می‌کند.
روزنامه اعتماد، در یادداشتی با عنوان «کم‌آبی وسدهای خالی» به قلم نرگس رسولی آورد: می گویند جنگ آتی دنیا، جنگ آب است و کشوری که بتواند منابع آبی خود را مدیریت کند می‌تواند دراین جنگ پیروز میدان باشد. موضوعی که مدیریت عاجل منابع آبی را طلب می‌کند.
حال آنکه ایران به عنوان یکی از کشورهایی که در شرایط بحرانی و خشکسالی به سر می‌برد بیش از دیگر کشورها با این تنش مواجه است و حتی هم‌اکنون طرح‌هایی آبی نیز با اما و اگرهای خاص نگریسته می‌شود به عنوان یکی از کشورهایی که سال‌هاست با موضوع تنش‌های آبی درگیر است نیازمند مدیریتی است که بتواند از پس این تنش عبور کند.
این روال زمانی تشدید می‌شود که نیم نگاهی به میزان بارندگی‌های فصلی در زمستان و پاییز و بهار داشته باشیم؛ طبق آمار موجود با کاهش میزان بارندگی‌ها در فصل آبی 96 تا97 وضعیت ذخایر آبی کشور به سمتی رفته‌اند که ابراز نگرانی‌هایی از تامین آب شرب کشور در تابستان ازهم‌اکنون به گوش می‌رسد و حتی در برخی استان‌ها از هم‌اکنون با کاهش فشار آب زمزمه‌های جیره‌بندی آب از خرداد جدی‌تر ازهمیشه به گوش می‌رسد.
در ادامه این یادداشت می خوانیم: در همین حال آمار سدهای کشور که از سوی وزارت نیرو منتشر شده نشان می‌دهد که 17 سد دیگر از 177 سد موجود در کشور که دز، کوثر، تهم، دامغان، کارون 3 و گتوندعلیا را در برمی‌گیرد هم‌اکنون 40 تا 50 درصد حجم شان پر است و این سدها با تامین آب مورد نیاز 28 درصد از استان‌های کشور در وضعیتی مشابه سدهای بزرگ کشور قرار دارند و در صورت عدم بارندگی‌های خوب نمی‌توانند پاسخگوی نیاز آبی استان‌های‌شان باشند. آمارهای وزارت نیرو از 33 سد دیگر صحبت می‌کند که 25 درصد ظرفیت صدهای مهم را به خود اختصاص می‌دهد و بین 50 تا 70 درصد پر هستند و باید سدهای دویرج، بانه، کرج، طالقان، جیرفت، البرز، سهند و کرخه را جزو آنها خواند.
آمارها زمانی امیدوارانه می‌شوند که به 26 سدی بر می‌خوریم که 16 درصد ظرفیت سدهای مهم را شامل می‌شود و بین 70 تا 90 درصد پر هستند و باید سدهای شیرین‌دره، مسجدسلیمان، قشلاق، کارون 4 و سفیدرود را در این لیست قرار داد و در نهایت 28 سد دیگر کشور که 4 درصد از ظرفیت سدهای مهم کشور را دارند نیز تقریبا پر‌تر از همه سدها هستند و 90 تا 100 درصد ظرفیت‌شان پر است و باید سدهای میجران، سورال، گاوشان، رودبال، داراب، بافت، داریان و تنگ حمام را در این لیست قرار داد.
روزنامه شرق، در گزارشی با عنوان « بودجه‌های بربادرفته» آورد: نگاهی گذرا به طرح‌های آبی سیستان‌وبلوچستان نشان می‌دهد که به ظاهر از آینده‌نگری در این طرح‌ها خبری نیست. همه گزاره‌های توسعه این استان به چاه نیمه‌ها ختم می‌شود که آب ذخیره‌شده در آن، وابستگی کامل به شرایط اقلیمی و رفتارهای کشور همسایه یعنی افغانستان دارد.
آب ذخیره‌شده در چاه نیمه‌ها از سیلاب‌هایی با منشأ افغانستان تأمین می‌شود و سدسازی‌های گسترده کشور افغانستان و توسعه اراضی کشاورزی در این کشور، این پیام را به برنامه‌ریزان ایرانی منتقل می‌کند که ممکن است هیچ آبی به پایین‌دست این رودخانه مشترک نرسد.
مردم سیستان در حالی که بارها به چشم خود دیده‌اند که همان ٨٢٠ میلیون مترمکعب آبی که بر اساس معاهدات بین‌المللی به سمت ایران سرازیر می‌شود، توسط کشاورزان افغانی برای توسعه کشت خشخاش از رودخانه پمپاژ می‌شود و حق ایران در این کشور نادیده گرفته می‌شود، اما باز هم به لطف خدا و بازگشت سال‌های تر خوش‌بین هستند. قاعدتا باید مسئولان به گونه‌ای دیگر به مسائل نگاه کنند و برنامه‌های پایدارتری برای حفظ معیشت مردم این منطقه داشته باشند.
در ادامه می خوانیم: سیستان امروز سرزمینی خشک است. نه از آب در تالاب خبری هست و نه از سیل و بارش‌های سیل‌آسا. ورودی چاه نیمه‌ها در سال آبی جاری تقریبا صفر بوده و مردم منطقه می‌دانند که شرایط امسال بحرانی است. اما در برنامه‌ریزی‌های توسعه گویا کمتر به این نکته توجه شده است.
بیشتر برنامه‌ها با تکیه بر آب چاه نیمه‌هایی نوشته می‌شود که وابسته به آن سوی مرزهاست. از روزی که تکنولوژی سدسازی به جامعه بشری معرفی شد، حق پایین‌دستی‌ها هم در پشت این کاسه‌های بتنی محبوس شد.
عقل سلیم حکم می‌کند که برای خالی‌نشدن سیستان از سکنه، الگوهایی طراحی شود که حداقل نیاز و وابستگی به آب داشته باشد؛ بنابراین کشاورزی کم‌آب‌خواه، کشت‌های متمرکز گلخانه‌ای و استفاده از سایر پتانسیل‌های سیستان، منطقی‌ترین الگوها برای حفظ جمعیت در این استان هستند. اگرچه هنوز از الگوی کشت خاصی برای طرح ٤٦ هزار هکتاری رونمایی نشده است، اما به نظر می‌رسد همچنان تکیه وزارت جهاد کشاورزی بر تولید محصولات استراتژیکی نظیر گندم و ذرت علوفه‌ای و… باشد.
هشیاری و دقت لازمه رویارویی با مشکلات فضای مجازی
فضای مجازی همچنان با تاخت و تاز در خلوت و زندگی روزمره افراد و با در اختیار گرفتن بخش زیادی از وقت و زمان مفید روزانه، به طور پیچیده ای بر همه ابعاد زندگی مردم تاثیر می گذارد. در این میان چنانچه با اغفال و بی توجهی اجازه داده شود تا این تهدید مرموز، عنان زندگی را در دست گیرد، باید منتظر عواقب بسیار وخیم آن بر سلامت روح و روان و نیز جسم و جان اقشار مختلف جامعه بود.
روزنامه جوان، در گزارشی با عنوان« کوچ از تلگرام انحصاری به انحصار اینستاگرامی» نوشت: با مطرح شدن رفع انحصار از پیام‌رسان‌ها و ایجاد فضای رقابتی برای حضور و دیده شدن پیام‌رسان‌های داخلی بسیاری از کانال‌های تلگرامی با محتواهای خاصی همچون قمار و پوکر یا جادوگری و فالگیری و همچنین کانال‌هایی با محتوای سیاسی و اخلالگر امنیت از همین حالا خودشان را آماده کرده‌اند تا از تلگرام به اینستاگرام کوچ کنند!
هر چند همین حالا هم مافیایی در اینستاگرام وجود دارد که در صفحات پر‌بیننده‌ای که به شاخ‌های اینستاگرام مشهورند مشغول تبلیغات برای سایت‌های قمار و پوکر هستند. اینستاگرام شبکه‌ای است که در تمام دنیا به‌عنوان مخرب‌ترین شبکه اجتماعی شناخته می‌شود و قابلیت بالایی برای اقدامات مجرمانه و ضد‌امنیتی دارد و هر‌از‌چند‌گاه خبر انحلال باندهای زیرزمینی که در این شبکه و در قالب شبکه‌های مدلینگ فعالیت دارند، رسانهای می‌شود.
در ادامه این گزارش می خوانیم: انتقال انحصار از پیام‌رسان متنی به تصویری شاید در دوران باز شدن پای پیام‌رسان تلگرام به تلفن‌های همراه مردم و مهاجرت کاربران از وایبر به این شبکه پیام‌رسان کسی فکرش را هم نمی‌کرد که روزی تلگرام انحصار پیام‌رسان‌ها را در ایران به نام خود ثبت کند.
به خصوص اینکه این پیام‌رسان هیچگونه ویژگی و امکانات خاصی هم نداشت و امکاناتش تنها به مبادله پیام و با استیکرهایی سیاه و سفید محدود می‌شد، اما رفته‌رفته این پیام‌رسان اشکالات خود را اصلاح کرد و امکانات تازه‌ای را در اختیار کاربران گذاشت.
مطالعات گذشته نشان داده است کاربران جوانی که بیش از دو ساعت در روز را صرف مشاهده و پیمایش صفحات شبکه‌های اجتماعی می‌کنند، بیشتر از سایرین به بیماری‌ها و مشکلات روانی مبتلا می‌شوند. از طرفی پست‌های قرار داده شده از سوی کاربران در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند منجر به بروز انتظارات غیر‌واقعی و همچنین احساس عدم رضایت از زندگی در کنار ایجاد عزت نفس پایین در فرد شود. شاید به همین دلیل است که اینستاگرام که یکی از اپلیکیشن‌های اجتماعی مخصوص قرار دادن و به اشتراک‌گذاری تصاویر است به عنوان مخرب‌ترین شبکه اجتماعی از لحاظ مباحث روانی شناخته شده است.
روزنامه ابتکار، در گزارشی با عنوان «ورود مجلس به تشویق کاربران تلگرامی برای استفاده از شبکه های بومی» نوشت: پس از اعلام خبر فیلترینگ تلگرام و فضای مجازی توسط علاءالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در تعطیلات نوروز 97، زمزمه هایی که به دنبال اعتراضات دی ماه سال گذشته درباره فیلتر تلگرام به گوش می رسید، عینیت پیدا کرد. خبری که می گفت پس از فیلترینگ اپلیکیشن موبایلی تلگرام، از این پس کاربران چند میلیونی ایرانی این پیام رسان، باید از شبکه های داخلی استفاده کنند.
مهمترین موضوعی که نگرانی کاربران چند میلیونی ایرانی تلگرام را با شنیدن این خبر به همراه داشت، بحث امنیت و نداشتن اعتماد به این شبکه های پیام رسان داخلی بود.
در ادامه این گزارش می خوانیم: سوالاتی وجود دارد از جمله اینکه مجلس برای حفظ امنیت کاربران داخلی قصد دارد به چه شکل ورود کند؟ آیا قصد دارد با مصوب کردن قانونی برای مقابله با برهم زنندگان امنیت کاربران اعتماد عمومی را بالا ببرد و این مصوبه قابلیت اجرایی هم خواهد داشت؟ آیا این کار تداخل در وظایف سایر قوا محسوب نمی شود و نیز اینکه مسئولیت شورای عالی فضای مجازی در این باره چه خواهد بود؟
فاطمه ذوالقدر، نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس درباره این طرح به «ابتکار» گفت: «از وجود چنین طرحی بی اطلاع هستم ولی تا جایی که مطلعم قرار است کمیسیون فرهنگی درباره پیام رسان داخلی و فیلترینگ تلگرام که موضوع روز است ورود کند.»
او ادامه داد: «این طرح هم که رئیس کمیسیون درباره افزایش امنیت کاربران در فضای مجازی مطرح کرده است قطعا برای بالا بردن امنیت فضای مجازی و کابران لازم است چرا که هر چقدر امنیت فضای مجازی بیشتر شود، باعث اعتماد بیشتر کاربران داخلی خواهد شد.»
روزنامه ایران، در مطلبی با عنوان «کوچ از پیام رسانهای خارجی با همکاری مردم» به گفت وگو با ابوالحسن فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی پرداخت و نوشت: تصمیم گرفته شده که از سکوهای خارجی پیام رسان به سکوهای داخلی کوچ کنیم البته به‌دلیل مشکلات اقتصادی کشور همچون نظام بانکی و نظام تأمین مالی کار بسیار سنگینی است اما با وجود فشار روانی سنگینی که بر حکومت و دولت وارد خواهد شد باید در این عصر به این استقلال و خودکفایی دست یابیم.
برای رفع دغدغه حریم خصوصی تصمیماتی اتخاذ می‌شود. مردم اگر بدانند چه دستاوردهایی در این استقلال نهفته است حتماً همراهی خواهند کرد و معتقدیم که بدون همکاری آنها این کوچ امکانپذیر نخواهد بود چرا که بازیگران اصلی فضای مجازی مردم هستند و دوران بازیگری فقط نخبگان، گروه‌های مرجع و سیاستگذاران پایان یافته است.
در ادامه این گفت وگو آمده است: پیش از این با قوه قضائیه تمهیداتی اتخاذ کردیم که مبتنی بر خواسته پیام رسان‌ها و فعالان فضای مجازی در این پیام رسان هاست. براساس این تمهیدات، مسئولان کانال‌ها در رابطه با مطالبی که در فضای مجازی پخش می‌کنند مسئولیت مستقیم ندارند و مسئولیت آنها از زمانی شروع می‌شود که به آنها از طریق قضایی و قانونی اعلام شود.
همچنین قرار شد با همکاری کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه در این خصوص تصمیماتی اتخاذ شود. وی با اشاره به اینکه مرکز ملی فضای مجازی حامی کسب وکار و فین تک‌ها بوده و سعی دارد تا خلأ قانونی موجود برای فعالیت بهتر و سهل‌تر آنها برداشته شود، گفت: این خلأ قانونی باعث شده که اقتصاد ایران رشد نکند تا برای کپی رایت، فعالیت کسب و کارهای جدید و قانون تجارت که مربوط به سال 1382 است، تعیین تکلیف نشود ما در این پیچ تمدنی بلاتکلیف خواهیم ماند.
ما با اینکه چند کمپانی بزرگ که اکثراً هم امریکایی هستند برای دنیا تصمیم بگیرند و دولت‌ها و مردم را حذف کنند، مخالفیم و نمی‌توانیم شاهد این بی‌نظمی باشیم که رسانهای شکل بگیرد و یک میلیون کانال در آن قرار گیرد که کوچکترین مسئولیت‌پذیری که هویت مشخص است، نداشته باشد بنابراین ما باید خیلی سریع از سکوی ناپایدار خارج شویم.
در یک سال اخیر از اینکه فعالیت‌های فین تکی در داخل روی شبکه پیام رسان خارجی همچون تلگرام شکل بگیرد و خدمات بانکی و دولتی به آن متصل شوند، ممانعت کردیم و برای مدیریت اقتصاد کشور باید از شبکه‌ای که به‌دنبال تحول جدید در حوزه پولی است و قصد جایگزینی آن را با شبکه مالی ملی کشور دارد، خارج شویم.
سلامت روح و روان در جدال با تهدیدهای جامعه
پیشرفت بشر همچنان که برای او به ارمغان آورنده نشاط کاری و رفاه زندگی بود به همان اندازه توانست سلامت روحی و روانی مردم را با خطرهایی جدی رو به رو سازد. امروز بشر در دنیایی زندگی می کند که به نظر روانشناسان از هر 4 تن حتما یکی به اختلالات روانی مبتلا است و این موضوعی بسیار مهم به شمار می رود تا در خلال پیشرفت و دسترسی بشر به انواع فن آوری ها و ارتباط های پیچیده، سلامتی روحی و روانی در معرض تهدیدهای بیشتر واقع نشود.
روزنامه شرق، در یادداشتی با عنوان«هنر جدال با افسردگی» به قلم عبدالرحمن نجل‌رحیم مغزپژوه آورد: پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که هنرمندان خلاق، بیش از افراد عادی، آرمان‌گرا بوده و دارای قوه تخیل گسترده هستند و به‌راحتی می‌توانند انواع زندگی متفاوت با امکانات خیالی را در ذهن خود متصور شوند. آنها آگاهی اجتماعی قوی‌تری دارند و نسبت به افراد عادی وقت بیشتری را صرف تخیل برای یافتن راه‌حل‌های ممکن اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می‌کنند و بدیهی است که راه‌حل‌های آرمانی و رؤیایی آنها در جهان واقع، اغلب غیرعملی باشد.
در ادامه این یادداشت می خوانیم: با این خصوصیات اگر هنرمندان خلاق نمی‌توانستند با آگاهی به عمق ضمیر ناآگاه مغزشان سفر کنند و با هنر خود راه‌حلی هنرمندانه برای ناکامی‌ها، ترس‌ها، ناامنی‌ها و ناامیدی‌های خود پیدا کنند، خیلی بیشتر از افراد عادی دچار افسردگی‌های عمیق می‌شدند. بنابراین خلاقیت هنری، علت افسردگی در هنرمندان نیست، بلکه عامل پیش‌گیرنده از افسردگی در آنان است. هنرمند می‌آفریند تا سرخورده و افسرده نشود. به‌عبارت دیگر هنرمندان به علت حساسیت آگاهانه و هوشیاری فوق‌العاده خود بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند، ولی از طرف دیگر پادزهر قوی‌تری برای روبه‌رو‌شدن با افسردگی در اختیار دارند. به قول چایکوفسکی، هنر چون گل‌های سرخی با ساقه‌های پر از خار است.
روزنامه روزان، در یادداشتی با عنوان « گسترش رفتارهای پر خطر» می نویسد: در درمان رفتارهای پرخطر در نوجوانان به هیچ عنوان رفتار قهری نتیجه بخش نخواهد بود و حتی ممکن است آسیب های جدی را برای افراد به دنبال داشته باشد. روان شناسی ابدا به رفتارهای قهری اعتقاد ندارد. رفتارهای قهری نه تنها کاری را از پیش نمی برد بلکه نوجوانان را جری تر می کند. طبق نظریات روان شناختی به هر میزان افراد تحت فشار قرار داده شوند، واکنش تندتری از خود نشان خواهند داد. باید دانست که امور ممنوعه مطلوبیت بیشتری پیدا می کنند.
در ادامه این یادداشت که به قلم مجید صفاری نیا روانشناس نگاشته شده است، می خوانیم: زندگی در ایران برای کودکان خوب صورت نمی گیرد. زمانی که این آموزش وجود نداشته باشد و در دوره های بعد نیز آموزش تکمیلی صورت نگیرد، رفتارهای پرخطر افزایش می یابد. از دیگر سو واکنش هایی که از سوی خانواده، مدرسه و جامعه فضا را برای نوجوان امن کند، کاهش پیدا کرده اند.
به خاطر پایین آمدن استانداردهای سلامت اجتماعی زمینه برای بروز رفتارهای پرخطر افزایش می یابد. زمانی که نوجوانان به خاطر سن حساس و عدم درک از مشکلات اتفاقی پیش رو ممکن است به خطرات موجود تن دهند.
طرح افزایش آگاهی دختران نوجوان درباره رفتارهای پرخطر، هدف اجرایی این طرح ذکر شده است. این برنامه دختران نوجوان 10تا 19 ساله را هدف خود قرار داده است. در این طرح بناست آموزش هایی برای دختران دارای رفتار پرخطر از طریق افراد همسان برگزار شود. با همکاری آموزش و پرورش نیز در اجرای این طرح همکاری خواهد داشت.
روزنامه صدای اصلاحات، در مطلبی با عنوان« لایحه ای برای دعانویس ها! » نوشت:لایحه سلامت روان، طرحی که به منظور حمایت از حقوق بیمارانی که دارای اختلالات شدید روانی هستند، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پیشنهادی با عنوان “لایحه سلامت روان” ارائه کرد که این موضوع در جلسات متعدد کمیته تخصصی کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک دفتر هیئت دولت با حضور صاحب نظران حوزه های مختلف از جمله: روانشناسی، روانپزشکی، مددکاری اجتماعی و حقوقی مورد بررسی قرار گرفت . طرحی که بعد از سال ها بالا و پایین و نوسان برای تصویب به دولت ارسال شد.
در ادامه این گزارش می خوانیم: آمار و ارقامی که نشان می دهد مردم جامعه ایرانی حالا گریبان گیر نوعی دیگر از مشکلات روحی هستند. آمار جهانی نشان می دهد بیش از 300 میلیون نفر در جهان دچار افسردگی هستند و این تنها یکی از اختلالات روانی رایج در سطح جهان است.
کشور ما نیز همانند بسیاری کشورها درگیر مسائل جدی سلامت روان در جامعه است به طوری که حدود یک چهارم جمعیت کشور و یک سوم جمعیت بالقوه فعال کشور دست کم از یک نوع اختلال روانی رنج می برند. 800 هزار نفر در کشور از بیماری اسکیزوفرنی رنج می برند و سن ابتلا به اختلالات روان پریشی به 15 سال رسیده است.
انتهای خبر