نظام مهندسی پس از مدتها سرانجام برگزاری انتخابات به شکل آنلاین را پذیرفت و برای انجام آن برنامهریزی را شروع کرد. طبق شنیدههایی نه چندان موثق، روند انجام و مشکلات احتمالی بررسی شده است و برای آنها چارهاندیشی صورت گرفته است. به هرحال این اتفاق خوب و مبارکی از دید تکنولوژی و کنار آمدن با فضای مجازی به هر شکل است. شاید کرونا این مزیت را داشته است که مجبور شویم کمی تکنولوژیک باشیم.
نگرانی اصلی اما امکان خطاها و مشکلات ثانویه است. آیا سازمان نظام مهندسی برای برگزاری چنین انتخاباتی دارای نیروهای پشتیبان و فنی است؟ وقتی سایت سازمان به دلایلی بسیار ساده و پیش پاافتاده از دسترس خارج میشود و مدتها به همین شکل باقی میماند نگرانیها افزایش مییابد. بهویژه آن که در دورههایی نیز مشکلات فنی باعث بروز مشکلاتی در روند انتخابات شده بود. هک شدن فرآیند انتخابات و یا دو رزدن قفلهای امنیتی و یا خریداری آراء نگرانیهایی است که وجود دارد.
این ماجرا روی خوبی نیز دارد و آن به میدان آمدن بسیاری از آرایی است که تاکنون علاقهای به شرکت در انتخابات به دلیل مشکل در مراجعه به محل رایگیری نداشتند. این حجم بالا شاید خود باعث جلوگیری از مهندسی کردن آراء میشود. نمیتوان این تعداد بالای رای را خرید. البته لازم است توضیح دهیم که منظور از خرید رای، پرداخت پول در قبال رای نیست که بعید به نظر میرسد جامعه مهندسی و افراد آن چنین چیزی را برتابند و حتی کسی برای این کار پول بپردازد. بلکه تطمیع عدهای با وعدههایی خلاف واقع مصداق خرید رای است که در تعداد کم شدنی است ولی تمام جامعه را برای تمام عمر نمیتوان گول زد. از سوی دیگر تعداد بسیار زیاد شرکتکننده را میتوان پشتوانهای خوب برای نمایندگان و نیز افزایش انتظارات دانست. هر رای یک پرسشگر است و از شخص انتخابشده انتظار پاسخ دارد. این امر مهم باعث میشود هیأت رئیسه گروه تخصصی خود را در یک اتاق شیشهای ببیند و مجبور باشد به همه پاسخ دهد که در این سه سال چه کرده است. کما این که میبینیم اکنون گزارشهایی واصل میشود و بلافاصله از سوی دیگران نقد میشود. این نقد باید به همه جامعه تسری یابد؛ بی رحمانه و صریح.
آرای خاکستری در این دوره تعیینکننده نتیجه انتخابات است. آرایی که بالاخره به صحنه خواهند آمد.
خوب و بد این داستان تا چندماه دیگر عیان خواهد شد. با همه مشکلاتی که امروزه گریبان جامعه مهندسی را گرفته است و در حال نابودی تمام داشتههای این جامعه نحیف است، به نظر میرسد خونی تازه نیاز است تا به جای همزیستی مسالمتآمیز به حمله فکر کنیم که دفاع بدترین موضع در جنگ است!