مایکروسافت هم به جرگه تجدیدپذیرها پیوست

مایکروسافت در نظر دارد با دوبرابر کردن تعهد خود، انتشار مؤثر کربن را طی ۱۱ سال آینده تا ۷۵ درصد کاهش دهد. برد اسمیت، یکی از مدیران ارشد غول دنیای فناوری، در پستی در بلاگ این شرکت، گام‌هایی که مایکروسافت در مقابل «چالش‌های پایداری» به شیوه‌ی «فناورانه» طی خواهد کرد را شرح داده است که برخی از آن‌ها شامل هوش مصنوعی و یادگیری ماشین هستند.

به  گزارش پایگاه خبری تاسیسات نیوز، اسمیت در این خصوص گفته است: «مقدار و سرعت تغییرات محیطی در دنیا کاملا نشان داده است که باید اقدامات بیشتری انجام دهیم و ما در حال برداشتن گام‌هایی برای این هدف هستیم».

در مورد دیتاسنترها، درحالی‌که مایکروسافت در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که تا پایان سال گذشته قصد دارد ۵۰ درصد مصرف انرژی تمامی مراکز تسهیلاتی خود را از منابع تجدید‌پذیر تأمین کند، هم‌اکنون از برنامه‌ی پیش‌بینی‌شده جلوتر بوده و قصد دارد تا پایان سال جاری میلادی این میزان را به ۶۰ درصد افزایش دهد. به کمک ابتکارات ابری «داده‌محور» نوین که از دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT)، فناوری بلاک‌چین و هوش مصنوعی جهت پایش عملکرد و هدایت جریان به‌کارگیری مجدد، بازفروش و بازیافت سخت‌افزارهای دیتاسنترها بهره می‌گیرد، مایکروسافت در حال برنامه‌ریزی برای گذشتن از مرز ۷۰ درصد استفاده‌ی انرژی‌های تجدید‌پذیر تا سال ۲۰۲۳ است. به‌علاوه، این شرکت پیشروی فناوری اظهار کرده است که تا سال ۲۰۳۰ در مناطقی که با «تنش ‌آبی» مواجه هستند، برنامه‌‌ی بازیافت آب را اجرا خواهد کرد که جایگزین منابع آبی مورد استفاده‌ی سرورهایش خواهد شد.

به‌عنوان مقایسه، اپل و گوگل ادعا می‌کنند که ۱۰۰ درصد توان عملیات‌های خود را از برق تجدید‌پذیر تأمین می‌کنند و آمازون هم در ژانویه‌ی ۲۰۱۸ موفق شد نیمی از انرژی دیتاسنترهای خود را از منابع تجدید‌پذیر به دست ‌آورد. در بین این سه غول ثروتمند، گوگل بزرگ‌ترین خریدار انرژی تجدیدپذیر است که قراردادهایی برای تأمین بیش از ۳ گیگاوات توان مصرفی دارد. همزمان فیسبوک متعهد شده است که گازهای گلخانه‌ای را ۷۵ درصد کاهش داده و تا سال ۲۰۲۰ به‌طور کامل از انرژی تجدید‌پذیر استفاده کند.

به‌علاوه مایکروسافت اظهار داشته که از «مجموعه‌ داده‌های علمی محیط‌زیستی پیشرو» شامل چندین پتابایت‌ عکس هوایی و ماهواره‌ای (به همراه موارد دیگر) روی پلتفرم ابری خود Azure با هدف حمایت از پژوهش‌های پژوهشگران در سرتاسر دنیا میزبانی خواهد کرد. همچنین، این شرکت عوارض کربن خود را دوبرابر می‌کند و به میزان ۱۵ دلار به ازای هر تن انتشار کربن می‌رساند؛ این عوارض درواقع یک سیستم مالیات داخلی است که مایکروسافت در سال ۲۰۱۲ به منظور سنجش پیشرفت زیرمجموعه‌های خود در کاهش انتشار آلاینده‌ها راه‌اندازی کرده است. این مالیات در تأمین سرمایه‌ی سالانه‌ی ۳۰ میلیون دلاری بهبود کیفیت انرژی نقش بسزایی دارد. اقدامات مایکروسافت در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به اینجا ختم نشده و ردموندی‌ها قصد دارند تا مقدار کربن منتشرشده در حین برنامه‌ی گسترش جاری در کمپ ردموند واشنگتن‌ (شامل ۱۷ ساختمان جدید با مجموع ۲.۵ میلیون فوت مربع مساحت) را حداقل ۱۵ و حداکثر تا ۳۰ درصد کاهش دهند. به‌علاوه مایکروسافت با همکاری شرکت بریتانیایی Pricewaterhouse Coopers گزارشی را منتشر کرده است که نشان می‌دهد به‌کارگیری بیشتر هوش مصنوعی در صنعت می‌تواند منجر به کاهش انتشار جهانی گاز گلخانه‌ای به اندازه‌ی ۴ درصد شده؛ درحالی‌که میزان تولید داخلی این گازها را تا میزان ۴.۴ درصد پایین می‌آورد. این مقدار تقریبا با ۲.۴ گیگاتن گاز CO2 برابری می‌کند که معادل انتشار سالانه‌ی مجموع سه کشور استرالیا، کانادا و ژاپن است!

اسمیت به‌علاوه اشاره می‌کند:با در دسترس قرار دادن اطلاعات در سازوکار ابری‌مان، تحقیقات محققان و پژوهشگران سرتاسر دنیا را به جلو رانده و شتاب می‌دهیم. به‌علاوه همچنان به تلاش برای ایجاد APIها و اپلیکیشن‌های جدید و پروژه‌های بالغ و کارآمد ادامه می‌دهیم، همان‌گونه که در برنامه‌ی landcover mapping انجام داده‌ایم.

در انتها، مایکروسافت گفته است که به شورای رهبری اقلیم (Climate Leadership Council) ملحق می‌شود؛ این شورا سازمانی بین‌المللی است که جهت توسعه‌ی رویکردی برای رژیم‌بندی کربن کشورها ایجاد شده است. اعضای بنیان‌گذار این سازمان را شرکت‌های انرژی مانند اکسون موبیل، رویال داچ شل، توتال و بی‌پی به همراه جنرال موتورز، پپسی، سانتاندر و اشخاص حقیقی‌ای مانند میلیاردر و شهردار سابق نیویورک مایکل بلومبرگ، وزیر سابق انرژی آمریکا استیون چو، و سرمایه‌گذار خطرپذیر هندی-آمریکایی وینود خوسلا تشکیل می‌دهند.

اسمیت می‌نویسد: «اعتقاد داریم که زمان بحثی ملی روی رژیم کربن برای کاهش انتشار آن به شیوه‌ای اقتصادی فرا رسیده است. این مسیر بسیار با پایان فاصله دارد، اما این اولین گام تعهد مجدد ما به پایداری است. زمان بسیار کوتاه، منابع کم و اثرات نامطلوب بسیار بزرگتر از آن هستند که منتظر همه‌ی پاسخ‌ها برای شروع عمل باشیم. فرصت بسیار شگرفی در بهبود تغییرات اقلیمی وجود دارد که با پشتیبانی اطلاعات و فناوری باید محقق شود».