تلخ و شیرین 96

مصطفی رحمانی

واحد خبری تاسیسات نیوز

پارسال که از 95 نوشتیم آرزو کردیم که 96 سالی بهتر و ایمن‌تر باشه اما انگار نشد. امسال پلاسکو و قطار و اتوبوس سربازها و فوت کیارستمی و فقدان آیت‌الله هاشمی نبود اما عوضش سیل آذربایجان و زلزله کرمانشاه و مشهد و کرمان و تهران داشتیم. 96 سال ریزگردهای خوزستان و انفجار معدن یورت بود. سالی که ساختمان وزارت نیرو و پاساژ مهستان و علاء‌الدین و خیابان شریعتی در آتش بود.
تازه از اینا هم نگذریم که دو حادثه‌ی تلخ دیگه هم بنامهای سقوط هواپیمای یاسوج و آتش گرفتن و غرق شدن کشتی سانچی رو داشتیم.
هر چه بود تمام شد اما داغ همیشه تازه است.
بهتره آرزو بکنیم در سال 97 کمتر پست‌های تسلیت و استوری‌هایی با استیکرهای غمگین بذاریم.
بیایید سال 97 رنگ‌ها را کنار بگذاریم، کینه‌هارو فراموش کنیم و با هم دوست باشیم. شبکه‌های مجازی و دنیای واقعیمون رو بهم نزدیک کنیم و رها شیم از افکار منفی و حرف‌های نابخردانه.
وقتی سالی نو میشود تلنگریست برای یافتن و کنکاش دوباره خود.
بیایید امسالی که میاید را با هم عهد ببندیم رفتارمان را تغییر دهیم اگر سینما و تئاتر نمی‌رویم ماهی یکبار وقت بگذاریم و با خانواده برویم، اگر با طبیعت دوست نیستیم آشتی کنیم و به دامانش رویم و از سرو و صنوبر درس یاد گیریم، اگر رمان نمی‌خوانیم به خودمان فرصت مطالعه‌اش را بدهیم شاید که نه حتماً دایره‌ای از واژگان جدید و آموزه‌هایی نو فرا می‌گیریم.
خودمان را تلطیف کنیم و دستی بر روی ذهن و دل غبار گرفته خود بکشیم که حتما بهار 97 بهاریست سرشار از عطر خوش زندگی.
امیدوار باشیم به آینده و از گفتن کلمه مرگ اکیداً خودداری کنیم تا بومرنگ زندگی‌مان سرشار از زندگی باشد.
من به نوبه‌ی خودم سال 1397 را به تمام همکاران، همراهان و عزیزان جان تبریک می‌گویم و از خداوند متعال می‌خواهم که سال پیش‌رو سالی سبز برای ایران باشد.

بهار 1397 مبارک

انتهای خبر