صدای پای غریبه

روح الله واصف

به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره ۱۱1 میباشد.

 

 

همکاران عزیز سلام خدا قوت!

 

 

 

چندی است که اتفاق عجیب و ناخوشایندی در حال بروز است. به‌صورت کاملاً اتفاقی متوجه شده‌ام که مهندسان طراح تأسیساتی که در خارج از کشور مشغول به کارند در داخل کشور و ازقضا در همین تهران در حال ورود به پروژه‌های پایتخت در نقش طراح و یا کنترلر هستند.

 

 

 

 

این مهندسان، با عنوان پرطمطراق مهندس خارجی وارد کشور ما می‌شوند و با استفاده از اصل غاز بودن مرغ همسایه و سوءاستفاده از خاصیت به چشم بودن عقل ما، پروژه‌ها را می‌قاپند.

 

 

 

 

اگر این اتفاق ناشی از ضعف ما و یا ناکافی بودن دانش فنی و حرفه‌ای ما بود لازم بود به آن تن دردهیم و بپذیریم که مصرف‌کننده‌ایم؛ مانند اتفاقی که برای واردات برخی از محصولات مصرفی ما می‌افتد؛ اما عجیب است که در جامعه تأسیساتی ما مهندسان باسواد و توانمند کم نیستند و پروژه‌های بزرگی که اکنون در تهران و یا سایر شهرهای بزرگ و کوچک ما در حال کار و یا ساخت و راه‌اندازی است حاصل سواد و دانش همین همکاران وطنی خود ماست.

 

 

 

 

حتی از این جالب‌تر اینکه ما چند سالی است در حال صادرات خدمات مهندسی به سایر کشورهای جهان هستیم. هتل، فرودگاه، نیروگاه، سد و … همه ساخته دست جامعه مهندسی ایران عزیز است.

 

 

 

 

شاید اگر حضور این مهندسان در کشور ما بار علمی خاصی داشت چندان دلمان نمی‌سوخت؛ اما آنچه از دانش این همکاران بین‌المللی تحت عنوان طراحی و نقشه به دست ما رسیده است چیزی بهتر از طراحی مهندسان خود ما نیست.

در نمونه‌ای در تهران، پروژه بزرگ تجاری به‌کل با دستگاه‌های vrf حل‌شده است. حتی آبگرم کن‌ها برقی است و زمستان‌ها هم هیت پمپ‌ها حضوری فعال دارند! تجهیزات آشپزخانه‌های صنعتی نیز کلاً برقی! است. باور کنید که عین واقعیت است. نقشه‌ها نیز به‌کل فاز یک هستند و باید تیمی حرفه‌ای نقشه‌های اجرایی – بخوانید فاز دو و محاسبات و انتخاب دستگاه‌ها- را آماده کند. جناب مهندس نیز به خاطر این زحمت بزرگ مبلغی که در آرزوی ماست و به خواب هم نمی‌بینیم اخذ نموده‌اند و مدام نقشه‌های ارسالی از تهران را ایراد‌دار و بی‌سوادانه می‌خوانند و رد می‌فرمایند.

 

 

 

 

 

البته ما از جزء به‌کل نمی‌رویم و یک ایراد اخلاقی یا حرفه‌ای را به‌حساب همه نمی‌گذاریم؛ اما نفس این ماجرا و اینکه باوجوداین همه مهندس باسواد واردات دانش فنی داشته باشیم غم‌انگیز است.

 

 

 

فراموش نکنیم که با اشتغال مهندسان باتجربه و بزرگ، زمینه اشتغال بسیاری از مهندسان جوان و بی‌تجربه فراهم می‌شود و انتقال دانش مهندسی اتفاق می‌افتد. تا جوی آبی نباشد که آب به درختان نخواهد رسید!

 

 

تابعد!

انتهای خبر