یک محاسبه سرانگشتی از آینده تاریک بنزین در ایران

با  فروکش کردن شیوع کرونا در اواسط سال ۱۴۰۰، زمزمه‌های بازگشت ایران به باشگاه واردکنندگان بنزین مطرح شد و صادرات بنزین ایران در سال ۱۴۰۱ به جز یک محموله در فروvدین آن سال به طور کامل متوقف شد.حال طبق اسناد وزارت نفت، ایران در سال جاری برای تامین نیاز داخلی خود ناچار به واردات ۴ میلیارد لیتر بنزین یا ریفرمیت استاندارد پتروشیمی به ارزش ۳ میلیارد دلار شده است؛ که این مبلغ معادل یک ماه درآمد نفتی ایران است.

درحالی در سال ۱۴۰۲، به طور میانگین روزانه ۱۱ میلیون لیتر بنزین مازاد بر تولید پالایشگاه‌ها توسط دولت خریداری شده که با توجه به روند صعودی مصرف بنزین در برخی از خودروهای بی‌کیفیت داخلی، شکاف بین تقاضا و تولید در سال‌های آینده بیشتر خواهد شد.روز گذشته مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش جلیل سالاری از افزایش ۱۰ میلیون لیتری میانگین مصرف بنزین در سال ۱۴۰۳ خبر داد که با توجه به ثابت بودن تولید، این رقم بر میزان واردات بنزین اضافه خواهد شد.طبق برآوردها، میزان واردات بنزین در سال آینده از ۳ میلیارد دلار به ۶ میلیارد دلار خواهد رسید و در صورت تداوم این روند، هر سال معادل یک ماه درآمد نفتی ایران به ارزبری ناشی از واردات بنزین اضافه خواهد شد.بدین ترتیب در سال ۱۴۱۳، اگر ایران همچنان معادل سال جاری نفت بفروشد، باید کل درآمد نفتی خود را صرف واردات بنزین کند.اما نکته اینجاست که طبق گزارش صندوق توسعه ملی، برآوردها از تولید و مصرف نفت در کشور نشان می‌دهد که در سال ۱۴۱۲، نفت ایران در وضعیت تراز صفر قرار می‌گیرد. یعنی ایران در این سال اصلا نفتی برای صادرات نخواهد داشت که حال با آن بنزین وارد کند.
در فقدان یک «برنامه جامع» برای حل ناترازی انرژی، روابط مالی معیوب یک معادله غیربهینه را در اقتصاد کشور ایجاد کرده که در آن انرژی هدر می‌رود ولی صرف رفاه و توسعه کشور نمی‌شود. ناترازی انرژی یک مسئله پیچیده است که با راهکارهای تک خطی مانند شوک‌درمانی حل نخواهد شد