تحلیل گر سیاسی و اقتصادی در یادداشتی نوشت: وزارتخانه‌های متولی انرژی یعنی وزارت نفت و نیرو، در گام اول باید از ادارات تابعه خود آغاز کنند. اگر در کاهش مصرف خود موفق باشند، به طور قطع در کاهش مصرف سایر ادارات نیز موفق خواهند شد؛ و اگر دولت و نهاد‌های حکومتی مصرف خود را کم کنند، به طور قطع مردم هم همراهی می‌کنند و اگر هم همراهی نکردند، دولت می‌تواند اقدامات تنبیهی و تشویقی لازم را برای کاهش مصرف آنان به کار بندد. این قاعده از قدیم شناخته شده بود که می‌گفتند: یک سوزن به خود بزن و یک جوالدوز به دیگران.
«با توجه به ورود موج جدید سرما و ضرورت کاهش مصرف برق و گاز، به پویش مردمی انرژی _ همدلی، بپیوندیم و با انجام راهکار‌های ساده صرفه جویی انرژی، از جوایز ارزشمندی برخوردار شوید.
راهکار‌های ساده کاهش مصرف انرژی:
۱- خاموش کردن لامپ‌ها و وسایل برقی اضافی
۲- کاهش شعله بخاری و کم کردن دمای محیط
شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ»
دو هفته پیش از آن نیز پیامکی مبنی بر صرفه‌جویی در مصرف گاز، از شرکت گاز آمده بود که در حمایت از آن مطلبی را توییت کردم، ولی اکنون به جای حمایت می‌خواهم چیز دیگری را بگویم، زیرا پس از آن حمایت یکی از خوانندگان محترم مطلب کوتاه زیر را برای بنده فرستاد.
«سلام جناب عبدی
دیدم توصیه به پوشیدن لباس بیشتر و کم کردن دمای خانه کرده‌اید، کاش یک سوزن هم به بخش دولتی می‌زدید.
دولت اگه راست میگه باید صرفه‌جویی را از خودش شروع کنه. در ۱۵ سال گذشته هر سال ژانویه با خطوط هوایی مختلف به اروپا سفر کرده‌ام. در هیچ کدام از فرودگاه‌ها مجبور به درآوردن کاپشن و پولیور خودم نشدم الا در فرودگاه امام خمینی که مسافران از شدت گرما در زمستان با تیشرت تردد می‌کنند. در ترکیه و اروپا کلیه پرسنل فرودگاه مجبورند لباس گرم بپوشند، برعکس ایران که مسافران مجبورند لباس گرم را درآورند تا پرسنل فرودگاه مجبور نباشند لباس گرم بپوشند»
انتقاد ایشان کاملا بجا بود. خودم چند روز پیش بنابه ضرورتی به یک اداره مراجعه کردم، واقعاً امکان تحمل گرمای آنجا با لباس‌های موجود را نداشتم. در حالی که برای پرهیز از کرونا، پنجره‌ها نیز باز بودند. دولت و حکومت، باید خیلی شفاف و روشن از خودش شروع کند. این کار راه دارد. در درجه اول باید دولت واجد چنان اقتدار اخلاقی باشد که تمامی مدیران و کارمندان آن با کوچک‌ترین بخشنامه و توصیه‌ای بیش‌ترین صرفه‌جویی ممکن را در مصرف انرژی اعم از برق و گاز بنمایند.
ولی این کار کافی نیست. باید میزان مصرف تمامی ساختمان‌های تحت اختیار ادارات و سازمان‌های دولتی در طول سال‌های اخیر مقایسه شوند. اگر ادارات دولتی و عمومی به میزان قابل قبولی از مصرف انرژی خود کم نکرده باشند، مدیران آن‌ها توبیخ شوند و برعکس. فراموش نکنیم که مصرف انرژی در بخش عمومی و دولتی سهم مهمی از مصرف کل انرژی کشور را به خود اختصاص می‌دهد.
اتفاقاً وزارتخانه‌های متولی انرژی یعنی وزارت نفت و نیرو، در گام اول باید از ادارات تابعه خود آغاز کنند. اگر در کاهش مصرف خود موفق باشند، به طور قطع در کاهش مصرف سایر ادارات نیز موفق خواهند شد؛ و اگر دولت و نهاد‌های حکومتی مصرف خود را کم کنند، به طور قطع مردم هم همراهی می‌کنند و اگر هم همراهی نکردند، دولت می‌تواند اقدامات تنبیهی و تشویقی لازم را برای کاهش مصرف آنان به کار بندد.
برای این کار باید بازرسان و کارشناسان مصرف انرژی به ادارات فرستاده شوند و نظرات مشورتی و مدیریتی و اجرایی برای کاهش مصرف بدهند. امیدواریم که این دو وزارتخانه گزارشی کامل و دقیق از میزان مصرف انرژی نهاد‌های عمومی و دولتی در سه ماه گذشته و مقایسه آن با سال‌های پیش ارایه کنند. اگر این کار‌ها انجام نشود، درخواست‌های حکومتی برای کاهش مصرف اثرگذاری خود را از دست می‌دهند. این قاعده از قدیم شناخته شده بود که می‌گفتند: یک سوزن به خود بزن و یک جوالدوز به دیگران.
