یک سال از پایان پلاسکو گذشت…
مسعود پیوسته
یک سال از پایان زندگی پلاسکوی ۵۳ ساله ی تهران گذشت.
ساختمان هفده طبقه‌ای که ایرانیان دست کم، یکبار سری به آنجا زده بودند. ساختمانی که ششصد واحد تجاری داشت و ۳۰۰۰ کارگر در آن مشغول بودند. یک سال است که از هستی ساقط شده و در عین حال، یک سال است که نوید بنای تاسیس پلاسکویی نوین و مستحکم و ایمن در همان مکان از سوی بنیاد مستضعفان داده شده اما هنوز هیچ نشانه ای از مقدمات ظهور و بروز این نوید دیده نمی‌شود!
یعنی اگر بطئی بودن رفع مسائل و مصائبِ حاصل از آتش‌سوزی پلاسکو برای مالکان و شاغلان ساختمان پلاسکو در طی سال گذشته، محسوس بود و وعده‌های داده شده پس از آتش‌سوزی، نیمه‌کاره و به امان خدا رهاست، روال طراحی و ساخته شدنِ مجددش نیز به همان کندی پیش می‌رود…
اگر تا دیروزِ زندگی پلاسکو، شکل مواجهه با مسائل ایمنی مربوط به ساختمان، به شکل نسیه بوده و مثلا شهرداری تهران، توصیه‌های ایمنی و بحث اعمال مقررات را به اهالی ساختمان مطرح می‌کرده و در دیگر بخش‌های مربوطه مانند بخش‌های قضایی و مدیریت ساختمان و دیگر زنجیره‌های مرتبط، توام با برخی ملاحظات و فرصت‌دهی و امان‌خواهی و امروز و فردا کردن‌ها بود تا رسیدن به روز حادثه تلخ و فداکاری‌ها و جانبازی آتش‌نشانان در مهار آتش و عملا ناکام ماندن‌شان به علت همان به تعویق و تاخیر انداختن ایمن‌سازی‌های پیش گفته که منجر به ریزش و سقوط قطعی یک زندگی ۵۳ ساله‌ی پلاسکو شد و حالا ما در آستانه ی نخستین سالگرد این فاجعه، نگاه به فردای ایمن و مستحکم پلاسکوی نوین در تهران، در محل ساختمان پلاسکوی سابق داریم که وعده‌ی بنای مجددش را داده‌اند.
امیدواریم از همین امروز به زندگی امن‌تر و مطمئن و با دوام و قوام پلاسکوی نوین که متولیان مربوطه وعده‌ی تاسیس دوباره‌اش را در همان مکان پلاسکوی سابق داده‌اند و البته نکته‌ی گنگ و مجهول قضیه اینجاست که معلوم نیست پس از گذشت یک سال از فاجعه پلاسکو، مسئولین برای جبران خسارات وارده بر اهالی پلاسکو چه کرده‌اند و باز معلوم نیست امروز در یک‌سالگی این حادثه زندگی‌سوز، برای احیای زندگی نوین تجاری در محل پلاسکوی سابق چه طرح و نقشه‌ای دارند و چه می‌کنند!
یاد و خاطره‌ی فداکاری‌های آتش‌نشانان و قربانیان فاجعه آتش‌سوزی پلاسکو را گرامی می‌داریم.
انتهای خبر