یادی از یک کارآفرین صنعت تاسیسات کشور

مهندس مقیمی مدیر عامل کارخانه مهر اصل، رمز موفقیت خود را تلاش خستگی ناپذیر در کنار داشتن یک حرفه و نیز عشق به کار و وطن و یادگیری و آموزش و بزرگترین مشکل نسل جدید را عدم داشتن پشتکار و فرار از سختی ها و فشارها می‌دانست در حالی که از دید او، فشارها لذت بخش و سازنده هستند، نکته جالب توجه این است که تمام کارگران کارخانه مهراصل، مقیمی اصل را  “بابا” صدا میکنند.

خدمات کارخانه مهراصل

کارخانجات تولیدی شرکت مهراصل یکی از کارخانجات فعال در صنعت تهویه مطبوع کشور بوده و ۵۷ سال است که در حوزه تاسیسات سرمایشی، برودتی و تولید انواع تجهیزات تهویه مطبوع فعالیت می‌کند.

این شرکت متشکل از ۱۵ کارخانه است که به صورت مستقیم برای ۱۲۸۶ نفر و به طور غیر مستقیم برای ۴۷۰۰ الی ۴۸۰۰ نفر شغل ایجاد کرده، همچنین این شرکت کلیه تجهیزات مربوط به تجهیزات تهویه و تبرید را تولید کرده، و برخی از آن را به بازار داخل اختصاص داده و بخشی از آن را صادر می‌کند.

و سرانجام مهندس سیدرضا مقیمی اصل، پیشکسوت صنعت ایران و مدیرعامل کارخانجات تولیدی مهر‌اصل بر اثر انفجار مخزن هیدرولیک درگذشت.

مهندس روح اله واصف مدیر مسئول خبرگزاری تاسیسات نیوز و مدیرعامل آکادمی کاشانه پس از ضایعه درگذشت این پیر صنعت تاسیسات ایران طی یادداشتی نوشتند:

اتفاقی پیش‌بینی‌نشده، یکی از مدیران کارآفرین و موفق تاسیسات ایران را از ما گرفت و جامعه تاسیساتی و حرفه‌ای ایران را در سوگ نشاند. انفجار مخزن هیدرولیک باعث فوت کارآفرین برتر سال‌های ۸۹ و ۹۵ ایران شد. او که با وجود کهولت سن همچنان در کارخانه پا به پای دیگران کار می‌کرد و همه او را بابا صدا می‌زدند ۵۷ سال بود که در صنعت تهویه مطبوع فعالیت می‌کرد.

با فوت مرحوم مهندس سید رضا مقیمی اصل، جامعه تاسیسات ایران از دو سو دچار خسران شد. از یک‌سو یک مدیر موفق و یک تولیدکننده صاحب‌فکر و از سوی دیگر یک کارآفرین کم‌نظیر که پول خود را در صنعت سرمایه‌گذاری کرده بود از این جامعه جدا شد. نسل طلایی تولیدکنندگان صنعت ایران که زمانی تصمیم گرفتند خود تولید کنند و اجازه ندهند هر کالایی وارد کشور شود گویا جایگزینی ندارند.

هر چند تلاش‌های خوبی از سوی معدود جوانان این مرز و بوم انجام شده است اما تا رسیدن به آن تفکرات والا و آن تجربیات گران‌سنگ راهی دراز مانده است.

تولید برندی با ۱۵ کارخانه و ایجاد اشتغال برای ۱۲۸۶ نفر نه کاری است خرد! اگر فقط رقم بیمه پرداختی این نفرات را حساب کنیم به عددی بیش از سیصد میلیون تومان! می‌رسیم که کارفرما هر ماه باید پرداخت کند.

چند نفر از ما وسوسه نمی‌شویم که به‌جای تولید پولمان را در بانک بگذاریم و از این همه دردسر رهایی یابیم؟ این اهمیت یک کارآفرین برای کشور ماست و به این دلیل است که یک برند را حتی اگر خصوصی باشد نه متعلق به خود که متعلق به تمام ایران می‌دانیم.

خدایش بیامرزد مرد صنعت ایران و افتخار آذربایجان را که نبودنش کاملاً محسوس خواهد بود.

امیدواریم این خاک مهرآیین باز هم هنر کند و چنین مردان مردی را بیافریند که وجودش مغتنم است و نبودشان حسرت.