کالبد شکافی ساختمان‌های جوانمرگ
تقریبا تمامی دست اندرکاران صنعت ساختمان به عمر کمتر از ۳۰ سال ساختمان‌های ما و در حدود ۱۰۰ سال کشورهای توسعه یافته معترف هستند.
به گزارش پایگاه خبری تاسیسات نیوز، می‌توان گفت هر ۳۰ سال یک بار کشور را تخریب می‌کنیم و می‌سازیم و این کار یعنی نابودی ثروت ملی؛ ثروتی که با استفاده از منابع طبیعی کشور و انواع و اقسام یارانه‌ها بنا می‌شود و زنجیره‌ای از رفتارهای غلط باعث تخریب آن می‌شود.
سوال این است که چه اتفاقاتی باعث می‌شود تا ساختمان‌های ما یک سوم کشورهای اروپایی عمر مفید داشته باشند؟ آیا مصالح ساختمانی تا این اندازه می‌تواند تاثیرگذار باشد یا اینکه عوامل دیگری پدید آورنده این نابه سامانی هستند؟
مسئله دوام مصالح است نه مقاومت
بیشتر بخوانید
ساختمانی ۶ طبقه با اسکلت بتنی در حال احداث است. بعد از اینکه سازنده را در پیدا می‌کنیم، از او می‌پرسیم که اصولا چقدر بر عمر ۳۰ ساله ساختمان‌ها در کشورمان صحه می‌گذارد؟ او پاسخ می‌دهد: «اینکه گفته می‌شود عمر ساختمان‌ها در کشورمان ۳۰ سال است، درست نیست. بهتر است بگوییم عمر مفید ساختمان‌ها در ایران ۳۰ سال است. ساختمان‌های امروزی که دارای فونداسیون و اسکلت بتنی یا فلزی باشند، تا ۱۰۰ سال هم پابرجا خواهند بود اما قطعا بعد از ۲۰ سال معضلاتی مانند ایجاد ترک، نشت تأسیسات، نشست دیوار و… در آنها بروز می‌کند.»
او می‌افزاید: به نظر من عمده‌ترین علت عمر مفید ۳۰ ساله ساختمان‌ها در کشور به مصالح ساختمانی ما برمی گردد؛ مصالحی که امروز در ساختمان‌های ما مورد استفاده قرار می‌گیرند، دوامی بیشتر از این مدت زمان ندارند. این در حالی است که از نظر مقاومت وضعیت تقریبا خوبی دارند. یعنی آن چیزی که دنیا سال هاست مبنای تولید قرار داده در کشور ما مورد بی‌توجهی قرارگرفته است. استانداردهای ما هم بیشتر بر «مقاومت» مصالح تاکید دارند تا «دوام». مگر مصالحی که در آثار تاریخی ما به کار رفته‌اند استاندارد بوده اند؟! قطعا استانداردهایی به مراتب پایین تر از امروز دارند اما از دوام لازم برخوردارند.
کلید کیفیت دست مجری است
چند خیابان آن طرف تر سراغ ساختمان و سازنده دیگری می‌رویم که معتقد است، عامل اصلی در عمر ساختمان‌های ما اجرای غیر صحیح است. وی به «گسترش نیوز» می‌گوید: کافی است نگاهی به بناهای تاریخی ما بیندازید. بناهایی که بیش از ۵۰۰ سال عمر دارند و علیرغم استفاده از مصالح ابتدایی همچنان چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: آیا زمان صفویه برای مصالح ساختمانی استانداردی تدوین شده بود. اصلا شما سیمانی در این بناها به معنای امروزی می‌بینید؟ مسلما خیر. اما کسانی این ساختمان‌ها را اجرا کرده‌اند که دانش لازم را در زمینه‌های مانند ژئوتکنیک، زلزله، فرسایش و… داشته‌اند. مثلا کافی است تاثیر مناره‌های مساجد را در جذب نیروی زلزله برای سالم ماندن گنبد در زلرله مطالعه کنید تا متوجه شوید که چقدر سازندگان ما نابغه بوده‌اند. نکته مهم دیگر اینکه بناها و استادکاران ساختمانی انسان‌های عالم و فرهیخته زمان خود بوده‌اند اما درحال‌حاضر هرکسی سازنده ساختمان شده است و افراد فاقد تخصص شغلی کارگری ساختمان را بر می‌گزینند. کافی است از کارگران ساختمانی بپرسید که چرا به این شغل رو آورده‌اند.
از این سازنده دارای صلاحیت و تحصیلات آکادمیک می%D
منبع
گسترش نیوز
نظرات بسته شده است.