ماه خونین شهریور
در این روزهای پر تب و داغ ایران سال هاست که سرگیجه ای مردم را به هر سمتی می برد. از داغی و حرارتی که نفسها را بند می آورد تا خستگی و خواب آلودگی مردمان گرفتار. گرفتار روزمرگیهای هرروزه.
اما این گرفتاریها تمامی ندارد. از مشکلات اقتصادی و گرانی ها که بگذریم(البته که نمی شود گذشت) اتفاقی نامعلوم مردمی را در دلهره نگه داشته. در این ماه هم تعدای در دریا غرق شدند. هموطنانی در تصادفات جاده ای مجروح و یا کشته شدند و دیگرانی ناخواسته به پایان زندگی خود رسیدند. صدالبته هزاران کودک نیز متولد شدند. همه اینها نشان از جریان زندگی دارد. اما در سویی دیگر ترس بازگشت تحریمها معروف به اسنپ بک ترسی است که گریبان خیلی از مردم را گرفته. دیگر از گرانی ها خسته اند. از اجاره خانه ها از بی آبی و بی برقیها؛ حالا کافی است به جای روند ترمیم زخمها و سرپا ماندن، ساز و کار موسوم به مکانیسم ماشه فعال شود. دیگر توانی برای این مردم خواهد ماند؟ رئیس جمهور “مسعود پزشکیان” در نشست شورای برنامهریزی و توسعه استان اردبیل، گفت: تمام کتابهای مدیریت صحبت از این دارند که خود را بشناسیم، بدانیم کجا هستیم و بدانیم که به کجا میخواهیم برویم؛ برای مداخله مدیریتی باید بدانیم که چقدر آب، خاک و منابع داریم و متناسب با آن استفاده کنیم…اقتصاد جواب چهار سوال را میدهد که چه تولید کنیم؟ با چه کیفیتی تولید کنید؟ به چه میزان تولید کنیم و آنرا در کجا توزیع کنیم؟… آینده را من و شما میسازیم. دولت زیادی بزرگ شده است، درآمد ندارد و لذا تمام درآمد را صرف بزرگ شدن خود میکند، پول کم میآورد، پول چاپ میکند و تورم ایجاد میکند. و لذا برای گسترش تقاضا میدهد، کار هم نمیکند. حسین راغفر اقتصاد دان و استاد دانشگاه در تحلیل سخنان رئیس جمهور می گوید: کوچک کردن دولت به ویژه در مواردی که کار موازی میکنند، میتواند خیلی مفید باشد. در بخشهایی از دستگاههای دولتی، واقعا کار قابل توجهی انجام نمیشود و بود و نبود این دستگاهها چندان تفاوتی ایجاد نمیکند یا لااقل ضرورت چندانی برای وجود آنها نیست. در کل باید متذکر شویم سهم مخارج عمومی نسبت به تولید ناخالص داخلی در ایران یکی از پایینترینهاست و همین مسأله یکی از دلایل ناکارآمدی است.
با توجه به اتفاقات چندماه اخیر و مساله بازگشت تحریمها که پیش بینی بسیاری از کارشناسان بر این است که شورای امنیت تحریمها را فعال خواهد کرد. مردم نیز به تبع آن گرچه چشم امیدی به ۵ مهر (۲۷سپتامبر) دارند اما اضطرابی که به خصوص قشر خانه به دوش و کارگر تجربه می کنند به شدت می تواند بر روان شان تاثیر منفی بگذارد. هرچند ممکن است این تحریمها چندان تاثیری بر اوضاع اقتصادی نگذارد(با توجه به تحلیل برخی دیگر از کارشناسان) اما به لحاظ روانی حتما تاثیر خواهد داشت. شاید دولت بتواند از طریق دعوت و مشارکت مردم در کارهای اجرایی هم به کوچک سازی خود اقدام کند هم باب گفتگو را با مردم باز کند. شاید این ها تغییراتی باشد که به واسطه تحریم شتاب بیشتری به خود بگیرد. تغییراتی که شاید فالگیران و آینه بین ها، ماه خونین ۱۶ شهریور را نشانه ای از شرایط حال حاضر و پیش رو بدانند و پاسخی باشد به چراهای بی جواب این روزها.