فرصتها و تهدیدهای مشارکت بخشخصوصی در طرحهای آب و فاضلاب
علیاصغر قانع
معاون برنامهریزی و توسعه آب و فاضلاب کشور
به گزارش تاسیسات نیوز، آب بهعنوان عنصر اساسی حیات و وجه مشترک چالشهای توسعه پایدار، یکی از بزرگترین چالشهای قرن حاضر و بحران چندوجه نیمقرن آینده است که میتواند سرمنشأ بسیاری از تحولات مثبت و منفی جهان قرار گیرد.
بحران آب که بهطورکلی به مفهوم عدم دسترسی کافی به منابع آب برای انسان و استفادههای محیطزیست است بهعنوان یک بحران جدی و روبه رشد در بسیاری از کشورهای دنیا در حال افزایش است. ﺭﻭﻧﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ نگرانکنندهای ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ پیداکرده ﻭ ﺑﺮدﺍﺷﺖ بیرویه آب ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻪ ﻭﺟﻮد ﺁﻣـﺪﻥ ﺁﻭﺍﺭﮔـﺎﻥ ﺟﺪﻳـﺪﻱ ﺗﺤـﺖ ﻋﻨـﻮﺍﻥ ﺁﻭﺍﺭﮔـﺎﻥ زیستمحیطی ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﺯﻳﺎدﻱ ﺭﺍ ازلحاظ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺍﻳﺠﺎد کرده ﺍﺳﺖ.
يكي از عوامل مهم زمینهساز و ایجادکننده بحران آب از نگاه علم اقتصاد، به عدم تعادل عرضه و تقاضای آب در بازار این کالای اقتصادی و اجتماعی مربوط است.
آنچه مهم مینماید آناستکه بازار مربوطه از کارآیی لازم جهت ایجاد تعادل برخوردار نبوده که یکی از مهمترین دلایل این عدم کارآیی را میتوان در عدم سیگنالده مناسب قیمتی بازار و نیز بهرهوری و کارآمدی پایین منابع آبی یافت، این امر موجب شده قیمت آب نسبت به سایر نهادههای جانشین کمتر و همچنین کشش قیمتی پایینی داشته باشد و این موضوع موجب استفاده بیرویه از منابع آب در بخشهای مصرفی، صنعتی و کشاورزی شده است. بهبیان دیگر در حالت تعادل قیمت آب باید با افزایش در ارزش محصول ازیکطرف و افزایش در هزینههای استحصال آب از طرف دیگر برابر باشد و عدم پرداخت قیمت متعادل ممکن است به تقاضاکننده این مفهوم را القا کند که ارزش آب واقعا برابر همان قیمت اندکی است که میپردازد، بنابراین ارزان بودن آب انگیزه لازم را برای صرفهجویی مصرف آب به وجود نمیآورد همینطور بنگاههای کارگزار را تشویق به سرمایهگذاری در منابع آب نمیکند، چراکه منافع حاصل از این فعالیت بسیار ناچیز است.
بنابراين يکی از چالشهای مهم بخش آب، فراهم نشدن منابع مالی برای سرمایهگذاری جهت تامین آب و دفع بهداشتي فاضلاب است. در حال حاضر اغلب طرحهای آبی از طریق بخش عمومی تامین مالی میشود، انجام همه سرمایهگذاریهای عمومی بزرگ توسط دولت از یک طرف غیرممکن است و از طرف دیگر در مواردی کارآیی سرمایهگذاریهایی که با مشارکت بخشخصوصی انجام میشود بالاتر است. نیاز به احداث و به بهرهبرداری رساندن پروژههای زیربنایی براي تامین آب و دفع بهداشتي فاضلاب و از طرفی کمبود منابع مالی موجب شده است دولت، توجه ویژهای به مکانیسمهای مشارکت عمومی – خصوصی داشته باشد تا از این طریق موفق به جذب سرمایه بخشخصوصی شوند.
صنعت آب و فاضلاب كشور در زمينه جذب سرمايهگذاري بخشخصوصي پيشرو بوده و توانسته است مبلغ پنج هزار و پانصد ميليارد تومان از سرمايههاي بخشخصوصي را در زمينههاي ارتقای كيفيت، تامين آب، تصفيه و جمع آوري فاضلاب جذب نمايد.
مشارکتهای عمومی- خصوصی، نوعی توافق بلندمدت بین بخش دولتی و بخشخصوصی، براي اجرا یا مدیریت پروژههای زیرساخت خدمات بخش عمومی است. این سیستمهاي اجرای پروژه با توجه به حضور ذینفعان متعدد با دیدگاهها و مطلوبیتها و وظایف قراردادی متنوع و بعضا متضاد، بالا بودن ميزان سرمایهگذاری مورد نیاز و تنوع در ابزارهای تامین منابع مالی، پیچیدگیهای خاص پروژه از جنبههای فنی، دوره طولانی در فرآیند مناقصه، طراحی، احداث و بهرهبرداری و وجود ریسکهای متعدد و متنوع، حساسیتهای بالای اجتماعی، اقتصادی و بعضا سیاسی، دارای پیچیدگیهای فراوانی است. بنابراین لازم است ابتدا به این سوال پاسخ داده شود که استفاده از مشارکت خصوصی در سرمایهگذاریهای عمومی دارای چه ویژگیهایی میباشد. در این يادداشت تلاش ميشود تا با استفاده از روش تجزيه و تحليل SWOT نقاط قوت،ضعف، فرصتها و تهديدهاي مشاركت بخشخصوصي مشخص شود.
نقاط قوت:
• كاهش فشار بر دولت براي تامين مالي پروژههاي زيرساخت
• افزايش همزمان تعهد سرمايهگذاران و پيمانكاران منجر به اجراي موفقيتآميز پروژهها مي شود.
• افزايش كيفيت و دقت ارزيابيهاي پروژهها
• تخصیص بهینه ریسک
• بهكارگيري کارآیی بیشتر بخشخصوصی به لحاظ سرعت در گردش کار و قابلیت تصمیمگیری موثر و بهنگام جهت تخصیص منابع در مقایسه با بخش دولتی
• یکپارچهسازی مراحل طراحی، ساخت و بهرهبرداری
• کارآیی و کیفیت بالاتر در بهرهبرداری
• ساز و کار موثرتر در کنترل هزینهها
• افزایش سرعت در احداث و به بهرهبرداری رسیدن پروژههای زیربنائی
نقاط ضعف:
• به دلیل وجود اطلاعات ناقص موفقیت قراردادهای PPP در صورتی که منافع اجتماعی زیرساختها بسیار زیادتر (کمتر) باشند به اشتباه بیش از آنچه باید، موفق (ناموفق) تلقی میشود. بنابراین دولت یا نهاد سرمایهپذیر باید ضرورتا قبل از پذیرش انواع مشارکت خصوصی یک تحلیل مناسب از هزینهها و فواید اقتصادی و اجتماعی انجام پروژه داشته باشد تا براساس آن تصمیم بگیرد که اصلا انجام این مشارکت خصوصی ضرری برای منافع اجتماعی نداشته باشد. همچنین نظارت در طول اجرا میتواند کیفیت کار شرکت پروژه را افزایش دهد. البته همواره یك بده- بستان بین «منافع ملی» و «کارآیی» حاصل از کاهش کنترل وجود دارد. اما ابزارهای نوین نظارت در این زمینه میتواند موثر باشد.
• در صورتي كه هزینه اجتماعی بسیار بالا باشد و نتوان آن را به سادگی درونی کرد،استفاده از اين مدلها پيشنهاد نمي شود.
• قراردادهای بلند مدت و یکپارچه PPP در صورتی منجر به موفقیت خواهد شد که با یک سیاست آزادسازی قیمت بنگاه عرضهکننده همراه باشد.
• خطر ایجاد انحصار در بخشخصوصی و فراموش شدن جنبه و طبیعت عمومی طرحهاي آب و فاضلاب
• معمولا دولتها براي حمايت و جلب اطمينان سرمايهگذاران، تضامين و موافقتنامههاي حقوقي گستردهاي را ارائه ميكنند. اين موضوع افزايش هزينههاي پروژهها را به همراه خواهد داشت.
فرصتها:
• دستیابی به تکنولوژیهای جدید و امكان بهرهمندي از قابلیتهای تخصصی و مدیریتی بخشخصوصی
• افزايش سهم مشارکت بخشخصوصی در اقتصاد و همچنین توسعه و استفاده از بازارهای در حال ظهور برای تامین مالی پروژه.
• افزايش انگيزه براي ورود سرمايه هاي اضافي و كاهش خروج سرمايه از بخش آب
• بهکارگیری بخشخصوصی موجب کاهش انحصار دولتی و افزایش رقابت در ارائه کالا و خدمات به جامعه
• کاهش رقابت غیرعادلانه بین بخش عمومی و خصوصی با مشارکت معقول عمومی – خصوصی
• مشتريان آگاه
تهديدها:
• انتقال بدهیها دولت از زمان حال به آينده با نرخ افزايشي
• عدم توانايي دولت در بازپرداخت بدهیها
• تهديد پايين بودن كيفيت زير ساختها در مرحله انتقال
• عدم طراحي مناسب طرحها باعث تشديد بحران منابع آبي مي شود.
• بيثباتي سياسي و تهديدهاي ملي منطقهاي باعث مي شود كه سرمايهگذاران درخصوص عقد قراردادهاي بلند مدت اجتناب کنند.
منبع: دنیای اقتصاد
انتهای خبر