سال خوب یا بد؟!
روح الله واصف
به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 195 میباشد.
همکاران عزیز سلام و سال نو مبارک
سال نو پشت پنجرههای اتاقهای ما در کمین است تا بهمحض باز شدن پنجرهها به درون خانه ما و ایکاش به درون وجود ما بپرد و همهجا را رنگین کند با رنگهای نو و معطر کند با بوی تازگی و جوانی و نغمههای خوش طبیعت را به گوشهای جان ما سرازیر سازد.
همه در این اوقات برای همسالی خوب را آرزو میکنند و بسیاری سال قبل را بد یا خوب میدانند و امیدوارند سال جدید بهتر از سال قبل باشد. آرزویی خوب و عالی از جنس بهار. ایکاش چنین باشد و ایکاش برای همه بهترین اتفاقات رقم بخورد.
بسیاری سال گذشته را سالی بد میدانند. اتفاقات پی در پی تلخی که رخ داد و جان هموطنان ما را گرفت، البته تلخ و سخت بود.
فرزندان این خاک در دریا، در کوه و در جادهها به کام مرگ رفتند. حیف از آنها و وای بر مرگ که چنگال خود را هر بار و به هر شکلی بر پیکری فرو میکند. سرانجامی محتوم که گریزی از آن نیست. گذار سیاست و اقتصاد نیز چندان به میل ما نبود. شیب کند رونق اقتصادی گاهی چنان کم رونق بود که ناچار به دوپینگ میشدیم.
تداوم ناهماهنگیهای مدیران و نمایندگان نیز شدیدتر از قبل ادامه داشت. گاهی چنان بر هم تاختند که گویی مشکلات بیرونی و داخلی تمامشده است و میخواهیم از نود و نه به صد برسیم! این واگرایی در رفتار و گفتار و تلاش بر مچگیری در عمل هیچ نتیجهای جز خستگی مردم و روشنفکران جامعه نداشته است.
بسیاری سال قبل را سالی خوب میدانند. هر کسی که صاحب فرزند شده است یا ازدواج کرده است بهترین سالهای عمر خود را تجربه کرده است. بسیاری خدمت سربازی خود را تمام کردهاند و بسیاری دیگر مدارک مختلف علمی یا فنی اخذ کردهاند. چه بسیار پروژههایی که با موفقیت تمامشده است و یا شروع شده است. برای همه آنها سال 1396 سال مهم و تأثیرگذاری بوده است.
این تعداد زیاد از تجربیات مثبت و یا تلخ شهادت میدهد که خوش یمن بودن، خوبی یا بدی اوقات، همه امری نسبی است. بسیاری از اتفاقات در اختیار مانیست و وقوع و عدم وقوع آن خارج از دسترس ما است. حتی ممکن است شروع خوب یا بد آن با ما باشد ولی پایان آن را چه کسی ضمانت میکند؟ البته مدیریت صحیح و رعایت ایمنیها و قواعد درست میتواند تعیینکننده باشد اما اینهمه ماجرا نیست.
سالی که گذراندهایم چقدر ارزشمند بوده است؟ اتفاقاتی که شروع و پایان آن خارج از دست ما بوده است ملاک ارزش نیست و صرفاً بخت و اقبال است. این کارها و تصمیمات خود ما است که به ایام ارزش میدهد. آیا اثر قلم ما در عرصه گیتی مانده است یا نه؟ این اثر چقدر پررنگ و بزرگ بوده است؟ آیا میان جمعیت هشتادمیلیونی مام وطن بهخوبی دیدهشدهایم و آیا لیاقت اشرف مخلوقات بودن را داشتهایم؟ این ماییم که به سالها و ساعتها و لحظهها قدر میدهیم.
آیا سال 97 بهتر خواهد بود؟
انتهای خبر