سازمان نظام مهندسی زیر تیغ
روح اله واصف
به گزارش تاسیسات نیوز، یادداشتی که مطالعه می کنید سرمقاله شماره 177 هفته نامه تاسیسات نیوز می باشد.
همکاران عزیز سلام و خداقوت
در این روزها سازمان نظام‌مهندسی به‌شدت مورد توجه منتقدین قرارگرفته و البته به‌شدت مورد حمله واقع شده است. این حمله از چند منظر قابل بررسی و موشکافی است. نخستین نگاه، از درون و از خودمان به خودمان است. باید سوزش سوزن را تحمل کنیم تا توانایی استفاده از جوالدوز را بیابیم.
به‌راستی در این سال‌های تشکیل، رشد و بالندگی و بلوغ سازمان چقدر مهندسی وار به اوضاع مهندسی کشور در حوزه ساختمان و ساخت و ساز پرداخته‌ایم؟ نمره سازمان ما در این کنش و واکنش چند بوده است؟ آیا فقط در هنگام نیاز حاکمیت به عرض‌اندام پرداخته‌ایم و یا در سیاست‌گذاری‌ها، استراتژی‌ها و تفکرات اجرایی نیز حاضر بوده‌ایم؟ به نظر می‌رسد حتی حضور ما چنان بی‌فروغ و بی‌فایده بوده است که از بیرون هیچ نماد خارجی خاصی ندارد.
نقش سازمان نظام‌مهندسی ساختمان چقدر تهاجمی و چقدر تدافعی بوده است؟ در شهر تهران و در مدت طولانی شهرداری دکتر قالیباف این نقش صرفاً نمایشی بوده است. به این شکل حضور نمی‌توان هیچ نقش خاصی را نسبت داد. آیا در مقابل سیل وحشتناک ساخت و سازهای سال‌های رونق ساختمان توانسته‌ایم مقابله به‌مثل کنیم و کشور را از مصرف وحشتناک انرژی، آب و مصالح نامرغوب برهانیم؟
مشخصاً خیر و البته ما در این بازی جایی نداشته‌ایم؛ با وجود مدیرانی که همیشه به دستگاه‌های اجرایی بسیار نزدیک بوده‌اند، با وجود مدیرانی که همیشه در مجلس شورای اسلامی و در شوراهای اسلامی شهرها و روستاها بوده‌اند و با وجود اهمیتی که همیشه داشته‌ایم نتوانسته‌ایم از این پتانسیل عظیم و از این قدرت بزرگ استفاده کنیم.
نقش سازمان نظام‌مهندسی در استفاده از سندیکاها، انجمن‌های صنفی و علمی، محافل مهندسی داخلی و خارجی چه بوده است؟ صرفاً استفاده‌ای از برندها در گردهمایی‌ها و سمینارها تحت عنوان حامی مالی و دیگر هیچ!
آیا نظام‌مهندسی حلال مشکلاتی بوده و یا خود عین مشکل شده است؟
البته باید پذیرفت که نقش سازنده این تشکیلات گسترده غیرقابل انکار است. این سازمان نه به‌جایگاهی که دولت سازندگی برای آن می‌خواست رسیده است و نه بی‌مصرف و بیهوده بوده است. این سازمان مهندسی باید بیدار شود و هم‌اکنون به‌جای دفاع مداوم به حمله بپردازد.
پاسخ بسیاری از سؤالات مطرح شده در این نوشتار را باید سیاسیونی بدهند که نظام‌مهندسی ساختمان برای آن‌ها بازیچه‌ای بیش نبوده است و البته مدیرانی که سازمان برای آن‌ها همه‌چیز نبوده است!
انتهای خبر