ساخت پارک باتلاقی در چین
راه حل این بود که باتلاق به یک پارک و محل جمع آوری آب باران سطحی شهر تبدیل شود و دارای چندین عملکرد جمع آوری، تصفیه، دخیره آب و نشت دادن آب به سفره های زیرزمینی را اجرا نماید.
به گزارش تاسیسات نیوز، در میانه سال ۲۰۰۹ شرکت Turenscape موظف به طراحی منظر پارک باتلاقی شهر هاربین در چین شد که در برگیرنده ۳۴ هکتار درست در مرکز بافت جدید شهر میباشد و به عنوان پارک حفاظت شده ملی مطرح است.
چهار طرف سایت توسط جاده ها و تراکم شهری احاطه شده و بدین ترتیب منابع آب ورودی به این باتلاق قطع گردید و باتلاق در معرض خطر نابودی قرار گرفت.
استراتژی شرکت Turenscape دگرگون کردن این باقلاق رو به موت و تبدیل آن به یک “اسفنج سبز” و محل جمع آوری آب باران سطحی بود.
طرحی که نه تنها از نابودی این باتلاق جلوگیری میکند بلکه چندین خدمات اکوسیستمی طبیعی در خدمت این بافت جدید شهری قرار میداد.
چالش های کار روشن بود:
چگونه میتوان از یک باتلاق رو به نابودی و فعالیت اکولوژیکی و بیولوژیکی اش که در مرکز یک شهر شلوغ منقطع شده، محافظت به عمل آورد؟
چگونه چنین اکوسیستم باتلاق شهری باید طرح ریزی شود تا چندین اکوسیستم برای شهر مهیا نماید؟
و راه حل اقتصادی برای مواجه با چنین طرح و چشم انداز عظیمی چیست؟
راه حل این بود که باتلاق به یک پارک و محل جمع آوری آب باران سطحی شهر تبدیل شود و دارای چندین عملکرد جمع آوری، تصفیه، دخیره آب و نشت دادن آب به سفره های زیرزمینی را اجرا نماید.
در ضمن اینکه از محیط زیست محافظت و حمایت به عمل آورد، برای شهر یک جلوه و چشم انداز طبیعی زیبا و الهام بخش نیز به ارمغان بیاورد.
استراتژی طراحی چندین وجه و لایه داشت، اول آن که هسته طبیعت را به حال خود رها کنند: یعنی قسمت مرکزی باتلاق سابق دست نخورده باقی ماند و برای پروسه طبیعی خود یعنی دامنه ای از تکامل و تغییرات طبیعی، تنها گذاشته شود.
در قدم دوم که استراتژی “قطع و پر کردن آب” نام دارد یک حلقه بیرونی همانند گردنبندی بر روی تالاب و تپه دور تا دور پارک ایجاد شد، این گردنبند محیطی موجب ایجاد فیلتری برای آب باران سطحی و منطقه تنظیف آب برای هسته باتلاق شد و همچنین یک منطقه رابط و دعوت کننده میان شهر و چشم انداز ایجاد نمود.
آب های سطحی از منطقه جدید شهری توسط لوله در اطراف این محیط طبیعی جمع آوری میشود و بعد از عمل فیلتر به باتلاق و تالاب ها سرازیر میگردد، گیاهان بومی و چمنزار باتلاق درون تالاب ها در عمق های مختلف می روید و عمل طبیعی تکامل در جریان است. بیشه ای از درختان بومی نقره ای توس بر فراز تالاب ها در ارتفاعات مختلف تپه ها رشد پیدا کرده اند که یک نمای متراکم جنگلی در پارک ایجاد نموده اند.
در قدم سوم مسیر پیاده رو و سکوها در تراز زمین تعبیه شد که پیروی از فرم استراتژی “قطع و پر کردن آب” در این زمین بود.
شبکه ای از راه ها بر تپه ها و تالاب های حلقه محیط پارک کشیده شد تا حسی از تمایل به قدم زدن در طبیعت و جنگل ایجاد نماید. فضاهای مکث، استراحت و نشستن نیز ایجاد شد تا به مردم امکان ارتباط نزدیک با طبیعت و چشم اندازش داده شود.
در مرحله چهارم لایه فوقانی بر فراز چشم انداز طبیعی ایجاد شد، پل های هوایی که تالاب های پراکنده را به هم متصل میگرداند و به بازدید کنندگان امکان تجربه بر فراز باتلاق و اقامت در زیر سرپناه و سایه بان را اعطاء مینماید.
سکوها و نمایشگاه ها و برج های دید به منظره بر فراز تپه ها تعبیه گشته که به پل های هوایی متصل شده اند و به بازدیدکنندگان امکان تجربه چشم اندازهای متمایز و تماشای طبیعت در مرکز پارک را میدهند.
بعد از دگرگون سازی این پارک و جمع آوری آب باران که گاه و بیگاه موجب سیل و طغیان آب می شد، اکنون آب باران به یک عنصر کاملاً مطبوع زیست محیطی برای شهر تبدیل شده است.
این پارک باتلاقی هم اکنون در لیست پارک های مرطوب محافظت شده شهری قرار دارد و این پروژه نشان داده که چگونه خدمات اکوسیستمی میتواند در تطبیق با اسلوب شناسی طراحی منظر و شهری قرار گیرد و تبدیل به نمونه ای برای مدیریت آب و طبیعت در شهر شود.
پایان پیام/.