روابط عمومی های ناخوش احوال تأسیسات – 1

مسعود پیوسته

به گزارش تاسیسات نیوز، سالهاست که روابط عمومی ایرانی حال ناخوشی دارد و این ناخوشی هم علل مختلفی دارد که پایگاه خبری تأسیسات نیوز بنای ورود به علل این ناخوش احوالی روابط عمومی ها را ندارد.

 

چه، اساسا نگاه این پایگاه خبری به دنیای تأسیسات ایران است و روشنگری های ویژه‌ی این حوزه. اما در گام نخستِ آگاهی بخشی هایش، ناگزیر به مواجهه اش با انواع روابط عمومی های دوبخش دولتی و خصوصی است. چون همین روابط عمومی ها قاعدتا باید از همین مجاری موثر و مفید ارتباطی بین خود و دستگاه متبوع خود و مشتریان (مخاطبان و رسانه ها) در دو بعد درون سازمانی و برون سازمانی، تسهیل گر ارتباطات باشند، در حالی که می دانیم ومی دانند وقتی اغلبِ روابط عمومی‌هایی که در سازمان ها و ادارات فرهنگی و اجتماعی فعالیت دارند، به رغم روزآمدی شان در شکل و محتوا و گاهی حتی شیک جلوه کردن برخی وب سایت های شان، در دنیای عمل، به جای ارتباط متعامل با مخاطبان شان و آسان کردنِ ارتباط مخاطب با سازمان متبوع شان، خواسته یا ناخواسته موجب کندی و سختی ارتباط می شوند.

اگر طنزآلود ببینیم می شود چنین تعبیر کرد که مجهز به نرم افزار ارتباطی اند اما به جای آسان گیری و درپی اش اطلاع دهی به مخاطب بیرونی، بن بست سازند تا راه ساز!

حالا اگر قیافه روابط عمومی ها را در حوزه های اقتصادی و صنعتی ایران ببینیم، آدم بیشتر «دیوارکشی» را حس می کند تا «دیوارزدایی» را.

تازه ترین مثال هایی از این دست را می توان با مراجعه به برخی پایگاه های خبری بعضی مجموعه های صنعتی و فنی سراغ کرد که به خواننده، بیشتر پایگاه بی خبری القاء می کنند.

معنای این رفتار برخی روابط عمومی های تشکیلات و مجموعه های فنی و صنعتی، این است که احتمالا همچنان نگاه از بالا به پایین دارند و به زعم مدیران این سازمان ها و انجمن ها و مجتمع های اقتصادی و صنعتی، هرگاه قراراست مخاطبان اطلاعات تازه ای از کنشِ ما بیابند، خودمان خبرشان می کنیم‍‍‍‍‍‍‍!

این شیوه آزموده ی یکطرفه‌ی ارتباطی در عصر ارتباطات و اطلاعات که سخن از اتاق شیشه ای در دنیاست یه این معنا که هیچ کنش سازمانی از منظر مشتریان و مخاطبان دور یا مخفی نمانَد، اما به نظر می آید هنوز برخی مدیران سازمان ها با مدیران روابط عمومی سازمان متبوع شان، به یک توازن و بالانس مفاهمه نرسیده اند و گویا عین باوری که برخی مدیران سازمان ها در دهه‌های ی پنجاه و شصت خورشیدی، روابط عمومی را پُستی حاشیه ای و در لیستِ « و غیره» می دانستند، هنوز بر همان منوال می بینند، یعنی جدی و اثرگذار نمی بینند.

شاید در برخی ادارات و مجموعه ها، همین نگاه مردد مدیریت سازمان بر جریان مدیریت روابط عمومی غلبه دارد و روابط عمومی چی ها خود را کارگزارانی نسیه می انگارند و همین امر موجب می شود که مخاطبان و مشتریان و مراجعان بیرونی، این جنس روابط عمومی ها را «بن بست ساز» ببینند تا «راهگشا».

انتهای خبر