پس از نمایشگاه

مهندس سینا مستوفی / مدیر کنفرانس بین المللی گرمایش، سرمایش و تهویه مطبوع

 نوزدهمین نمایشگاه تاسیسات تهران، امسال، در حالی برگزار شد که در هفته­ های اخیر شاهد شیوع موج سوم ویروس کرونا در کشور هستیم. همین موضوع، نگرانی­هایی را برای مشارکت­ کنندگان و ذینفعان حرفه بوجود آورد که در نهایت پس از رد درخواست تغییر زمان برگزاری توسط برگزارکننده نمایشگاه، منجر به عدم مشارکت برخی از شرکت­ها (عمدتاً واحدهای تولیدی صاحب­نام) گردید که نحوه اطلاع­رسانی این موضوع، موجب ایجاد حاشیه­ هایی گردید.

به نظرم، این عدم مشارکت دسته جمعی و به اصطلاح “پا پس کشیدن” را، شاید بتوان نخستین حرکت متحد صنفی در صنعت تاسیسات، حداقل، در دهه اخیر دانست. هر چند این حرکت واحد، در فضای نامثبتی اتفاق افتاد اما ذات عمل در نوبه خود بسیار قابل تحسین است و می­تواند سرآغاز حرکتهای دیگری در سایر فعالیتهای صنعتی و تجاری باشد؛ موضوعی که جای آن در صنعت تاسیسات خالی بود و هیچ تشکلی تاکنون قادر به ایجاد آن در معنای واقعی و عملیاتی نبوده است.

معدود اطلاعیه هایی که در مورد عدم حضور در نمایشگاه منتشر شد  جو روانی صنف را کمی ملتهب کرد. این هجمه ها را از دو منظر می شود دید:

• همکاران، نمایشگاه را پدیده‌ای ارزشمند و مهم برای خود می دانند و کارکرد این رویداد برایشان در کسب و کار مهم است.

• چون درخواست تعویق نمایشگاه مورد قبول شرکت نمانگر قرار نگرفته، پس هجمه حملات آغاز می شود.

اگر حالت اول صحیح باشد که خوشا به احوال برگزارکننده نمایشگاه که محصولی را به بازار عرضه کرده است که افراد نگرانش هستند.

و اگر حالت دوم است که عذر بدتر از گناه است. که چون خواسته های گروه محدودی تامین نشده، آهنگ ناساز می زنند.

باید بپذیریم که مالکیت معنوی و مادی هر نمایشگاهی اعم از صنعت ساختمان، تاسیسات، آب و فاضلاب، لوله و اتصالات و دهها رویداد دیگر متعلق به پدیدآورندگان آنهاست و بدیهی است سیاست­های نمایشگاه را آنها تعیین می­کنند. سیاستهایی که مبتنی بر عوامل تاثیرگذار کسب و کار است و از نگاه تخصصی خود، بصورت محکمی قابل دفاع است.

اما از طرفی، نمایشگاه تاسیسات تهران را می­توان ویترین صنعتی و تجاری و محفل گپ و گفت­های تجاری در حوزه HVAC ایران دانست. بنابراین اصرار شرکت­ها به حضور یا بهتر بگوییم مشارکت در آن، بخش مهمی از برنامه­های بازاریابی هر فعال صنعتی و تجاری به شمار می­آید؛ ولی چنانچه عواملی موجب بروز ناکامی در این زمینه در میان بازیگران صنعتی و تجاری و بالاخص شرکتهای صاحب­نام گردد، طبیعی و بدیهی است که این شرکتها به دنبال یک رفتار بازاریابی جایگزین خواهند بود.

راستش را بخواهید قصد ندارم در این مجال یکی به نعل بزنم و یکی به میخ، ولی به قول یکی از استادانم، باید بپذیریم که در دنیای اقتصاد آزاد، منافع بنگاه­ها، بعضاً با یکدیگر در تضاد هستند و این نیز بخشی از بازی است. پاندمی کرونا باعث شده است که رفتارهای ما در کلیه زمینه­ها دچار نوعی درهم ریختگی شود و این امر باعث رخدادهایی می­گردد که کنترل آن خارج  از توان کنترل بازیگران کسب و کار است؛ البته به شرطی که منافع همه بازیگران را بیطرفانه ببینیم.