طبق شواهد تاریخی اولین دسته تعلیم دیده برای کار آتش نشانی در رم نخستین بار توسط مارکوس لیسینیوس کراسوس فردی از یک خانواده بسیار ثروتمند رومی حدود ۱۱۵ سال قبل از میلاد مسیح تشکیل گردید.
این دسته بزرگ متشکل از ۵۰۰ مرد تنومند برای مبارزه با آتش بود که به محض شنیدن اولین پیغام از وقوع آتش به محل آتش سوزی یورش می بردند . مشکل این سیستم این بود که در صورتی که صاحب خانه در حال سوختن مبلغی برای پرداخت گروه آتش نشانان نداشت دیگر این افراد هیچ کاری در قبال آتش نمی کردند. و اگر کراسوس با فرد به توافق نمی رسید مردان به راحتی اجازه میدادند تا خانه در آتش بسوزد.
در تاریخ کشور روم آتش سوزی های بسیاری ثبت شده که مهم ترین آنها میتوان به ۱۷ جولای سال ۶۴ میلادی اشاره نمود که در آن حدود دوسوم روم باستان در آتش سوخت.
اروپا
در اروپا سالها پس از نابودی امپراطوری روم شهر های اندکی بودند که به اندازه پاریس بزرگ و یا به اندازه لندن پر جمعیت باشند، ازین رو این شهر ها نیازمند سیستمی فعال ومنظم برای آتش نشانی بودند زیرا که شهرهای فرانسه آتش سوزی های فراوانی را نیز با تلفات زیاد تجربه کرده بود.
شهر لندن نیز در سالهای ۷۹۸، ۹۸۲، ۹۸۹و ۱۲۱۲ آتش سوزی های مهیبی را تجربه کرد از همه ی آنها بالا تر آتش سوزی سال ۱۶۶۶ بود که که شهر لندن را که تا آن زمان هیچ سیستمی برای اطفای حریق نداشت به فکر ببرد.
پس از آن چند شرکت تحت عنوان شرکت های بیمه ی آتش سوزی متشکل از دسته هایی برای مبارزه با آتش تشکیل گردیدند اما این شرکت ها تنها در منازلی که پول بسیار زیادی بابت هزینه بیمه آتش سوزی می پرداختند با آتش مبارزه می کردند.
تولید پمپ های آب پاش و موتور هایی برای پمپ آب به ارتفاعات بالا تر در کشور آلمان در اواخر سال ۱۶۵۷ اغاز گردید این پمپ ها که آن زمان به دستگاه مکش و فواره شهرت داشت با تغییرات بسیار و اضافه شدن قسمت های مختلف بالاخره توانست به یک وسیله مناسب برای اطفای حریق در کل اروپا تبدیل گردد.
نخستین ماشین های آتش نشانی که به پمپ آب نیز مجهز بودند در ایالات متحده ی امریکا در سالهای ۱۶۷۸ تا ۱۷۳۶ تولید و بهره برداری گردیدند تا سیستم آتش نشانی به شکل امروزی در سر تا سر جهان به نجات افراد بپردازد.
