روز گذشته رییس جمهوری در یک سخنرانی اعلام کرد که تهران به عنوان پایتخت کشور با مشکلاتی دست به گریبان است و هیچ راه‌حلی جز انتقال مرکزیت وجود ندارد.
تاسیسات نیوز: پزشکیان معتقد است: کمبود آب، نشست زمین، آلودگی هوا و امثال آن با تداوم سیاست‌ها و اقداماتی که تا به حال اتخاذ و اجرا شده‌اند، فقط تشدید شده و راه‌حل اساسی جابجایی مرکزیت سیاسی و اقتصادی کشور است.
به گزارش نماد اقتصاد، انتقال مرکزیت سیاسی و اقتصادی هم به این شکل که ما خودمان در تهران بنشینیم و به مردم بگوییم جابجا شوند، مقدور و ممکن نیست، باید ابتدا خودمان برویم تا مردم هم دنبال ما بیایند.
انتقال پایتخت در سایر کشورهای جهان هم نمونه‌های بسیاری دارد، اما بیشتر آنها برای قبل از قرن بیستم است، زیرا در قرن حاضر این موضوع امری پرهزینه و دشوار است.
در طول تاریخ بارها پایتخت ایران تغییر کرده است و در کتب تاریخی از ایران به عنوان کشوری یاد می شود که به طور مکرر پایتخت سیاسی خود را تغییر داده است.
تهران، پایتخت به‌نسبت جدیدی است که کمتر از سه قرن پیش به‌دلیل آب و هوایش مورد توجه قاجارها قرار گرفت و البته هیچ‌گاه ظرفیت این میزان جمعیت پذیری را نداشته است.
معصومه ابتکار در دورانی بیان کرد که از سال ۱۳۷۵ تهران دیگر ظرفیت افزایش جمعیت را ندارد. مشکلات زیستی متعدد تهران از سال ۶۰ تمامی دولت ها را وسوسه کرده تا پایتخت را انتقال دهند. اما پس از محاسبه هزینه ها از این امر صرف نظر کردند.
قابل توجه است که با انتقال پایتخت مشکلات زیست محیطی تهران حل نمی شود و به خاطر شرایط تهران سالانه جمعیت مهاجرنشین تهران افزایش پیدا می کند و همانطور که همگان آگاه هستند، تهران این روزها با معضل مهاجرت بی رویه افغان ها مواجه است.
دکتر علی نادران، استاد دانشگاه علوم و تحقیقات تهران در این خصوص معتقد است؛ برای شهری مانند تهران، حدود یک قرن طول کشیده تا جمعیت به رقم فعلی برسد و حتی در صورت انتقال پایتخت هم در بهترین حالت ممکن است ۵۰ سال دیگر، جمعیت این شهر به‌دلیل خارج شدن از محوریت سیاسی و اداری، در همین حد باقی بماند. به این ترتیب، تهران مشکلات خود را خواهد داشت و همچنان، برای احداث هر یک کیلومتر مترو در چنین شهری ما به بودجه‌ای حدود ۶۰ میلیون دلار احتیاج خواهیم داشت.
به همین دلیل، با انتقال پایتخت تنها مشکل تهران را به یک شهر دیگر منتقل می‌کنیم. همین حالا هم شهرهایی مانند استانبول و آنکارا در ترکیه نشان می‌دهد این سیاست اساسا بازخورد مدنظر را نخواهد داشت، چراکه شما در هر دو شهر همچنان ترافیک سنگین را مشاهده می‌کنید.
این در حالی است که موضوع ترافیک در شهرها را باید با فناوری‌های نوین و راهکارهایی همچون بهبود زیرساخت‌های الکترونیک و توزیع منابع در سطح شهر حل کرد و نه صرفا با جابه‌جایی فیزیکی شهرها که بی‌نهایت پرهزینه خواهند بود.
