رسالت ما در بحران کنونی

روح اله واصف

یادداشتی که مطالعه میکنید سرمقاله هفته نامه تاسیسات نیوز شماره 83 میباشد.

 

سلام

رادیوی طبیعت روی موج سرما و به زبانی گویاتر روی موج زمستان رفته است و نغمه خوش کودکی‌های شیرین ما آغازشده است.

برف و سپیدی خالص و لباس‌های خاص این روزها خاطراتی است که شیرین و جذاب است و هرسال با زنده شدن آن، تکرار می‌شود.

بازهم می‌توانیم مانند کودکی‌هایمان برف‌بازی کنیم، دستان صورتی شده از سرما را ها کنیم و برای بهار لحظه‌شماری.

 

اما تمام این نوستالژی‌های شیرین و تکرار شدنی روی دیگری دارد که سیاه و تلخ و غمبار است. باور آن مشکل است که روی دیگر این بازی شاد، مرگ است.

به‌جز سرمای کشنده، خانواده‌های نگون‌بختی که از شدت سرما به بخاری‌ها پناه می‌برند و در اثر سهل‌انگاری و یا نادانی هیچ‌گاه از این پناهگاه خارج نمی‌شوند.

لازم نیست در مورد مونوکسید کربن و یا هوای آلوده داخل خانه‌های برخوردار از بخاری صحبتی کنیم. صحبت من از یک جنبش بزرگ ملی است.

همه دیده‌ایم که وقتی بحرانی اتفاق می‌افتد، کسانی که برای چنین روزهایی آموزش‌دیده‌اند دست‌به‌کار می‌شوند.

نیروهای هلال‌احمر، پزشکان و سایر متخصصین به فراخور حال بحران. ممکن است حتی خلبانان یا رانندگان پایه‌یک نیز وارد این کارزار شوند.

 

 

اکنون بحرانی آغازشده است به نام شیوع مرگ خاموش و ما مهندسانی هستیم که برای همین روزها آموزش‌دیده‌ایم. هزاران هزار خانه در این سرزمین پس از بازرسی‌های من و شما از نعمت گاز بهره‌مند شده است.

اکنون وقت آن است که ما وارد عمل شویم. به هر جا که می‌رویم چشمانمان باید کار کند. اگر بخاری دیدیم بازرسی‌های محلی از دودکش‌ها و موارد مرتبط را انجام دهیم.

اخطارهای لازم را بدهیم و دانش مصرف‌کنندگان را بالا ببریم. کاهلی در این مورد گناهی نابخشودنی است. چه‌بسا همین افرادی که با شما صحبت می‌کنند امشب گرفتار مونوکسید شوند و فردا دیگر نباشند.

 

 

بیایید فکر کنیم پزشکی هستیم که در خیابان به فردی مصدوم برخورده است. هر خانه یا دکان بخاری دار، یک مصدوم است و ما نیروهای امدادی این بحرانیم.

تابعد!

 

 

 

 

 

انتهای خبر