از تنبوشه تا لوله پلیمری
KN1-10113
از زمان پیدایش تمدن و بعد از آن که انسان به اجتماعی زیستن روی آورد و جوامع کوچک پدید آمد، آب که یکی از مهمترین نیازهای انسان برای ادامه زندگی بود، او را وادار کرد تا برای ادامه حیات خود به منابع آب روی آورد و آب را به گونه های مختلف انتقال دهد و از آن استفاده نماید.
شایان ذکر است که ابتدایی ترین روش جهت انتقال آب، استفاده از نی و تنه درختان و یا لوله های سفالی (تنبوشه) بوده که محل اتصال را نیز با مدم و یا صمغ مواد مشابه دیگر آب بندی میکردند. در عصر حاضر، با توجه به اهمیت شبکه های لوله کشی در ساختمان ها، کارخانه های صنعتی و مراکز تولیدی و … صنعت تولید لوله و اتصالات پیشرفتهای چشمگیری داشته و بسته به نیازهای گوناگون، انواع لوله و اتصالات فلزی، چدنی، سیمانی، پلیمری و … تولید و به بازار مصرف عرضه شده است.
مشکلات ناشی از استفاده از لوله و اتصالات فلزی :۱- پوسیدگی از داخل و خارج ۲- افت فشار آب ۳- رسوب گیری ۴- بروز فعل و انفعالات شیمیایی ۵- بهداشتی نبودن و ایجاد زنگ زدن ۶- هزینه تعمیرات ناشی از پوسیدگی لوله و اتصالات ۷- تخریب ساختمان وطولانی بودن زمان نصب لوله های فلزی
این مشکلات موجب گردید متخصصان همیشه به دنبال محصولات مناسب تری جهت انتقال آب سیالات باشند که در عین بهداشتی بودن با سیال ترکیب و یا پوسیده نگردد. امروزه لوله های پلیمری بدلیل مزایای زیاد، جایگزین لوله های فلزی شده است.
پلیمر چیست؟
کلمه پلیمر از کلمه یونانی Poly به معنی چند و Meros به معنای واحد یا قسمت به وجود آمده است.این کلمه اولین بار توسط شیمی دانی به نام رنالته در سال ۱۸۳۵ بکار رفت و اولین کاربرد تجاری مواد پلیمری در سال ۱۸۴۳ با کشف کائوچو آغاز شد لکن اولین پلاستیک مصنوعی با نام فیتراسته سلولز در سال ۱۸۶۲ کشف و در سال ۱۸۶۸ وارد بازار شد. نایلون در سال ۱۹۳۸، پلی اتیلن در سال۱۹۴۲، پلی پروپیلن در سال ۱۹۵۷، پلی بوتیلن در سال ۱۹۷۴ و پلیمر های کریستال مایع در سال ۱۹۸۵ به بازار مصرف عرضه گردید.
دسته بندی پلیمرها :
پلیمر ها به ۳ نوع پلیمرهای طبیعی، طبیعی اصلاح شده و مصنوعی تقسیم می شوند. اولین پلاستیک های صنعتی مدرن در حدود ۱۰۰ سال پیش رواج یافتند ولی در دهه های اخیر رشد فزاینده و گوناگونی در صنایع مختلف به وقوع پیوسته، که روند استفاده هر چه بیشتر از پلیمر ها را تسریع می کند.
تا کنون حدود ۶۰ پلیمر بسیار مهم به بازار عرضه شده که مشتقات آنها بیش از ۲۰۰۰ مورد می رسد و کماکان در حال افزایش است.
تعریف پلی الفیینها:
پلی الفیینها ، پلیمرهای گرمانرم با خواص تقریبا مشابه و فرمولاسیون نزدیک به هم هستند که معروفترین آنها پلی اتیلن ها، پلی پروپیلن ها و پلی بوتیلن ها می باشند که در صنابع لوله و اتصالات کاربرد فراوان تری دارند. پلی پرو پیلن ها از نظر انبساط ، مقاومت در برابر حلال ها، مقاومت کششی و حرارتی، ضربه پذیری و بالاخره نفوذ پذیری گازی امتیاز بیشتری نسبت به سایر گروه های پلیمری دارد.
دسته بندی پلی پروپیلن ها :
پلی پرو پیلن ها خود به سه دسته همو پلیمر ، بلاکوپلیمر و راندوم پلیمر تقسیم می شوند که مورد آخر مقاومت بیشتری نسبت به حرارت، ضربه و انعطاف پذیری بیشتری نسبت به سایر گرید های پلی پروپیلن از جمله PB، PVC،PPB،PE و … دارد.
منبع: دایره المعارف تاسیسات ایران