آب، رسانه، مردم و دانشگاه

حجت میان آبادی

 

پژوهشگر هیدروپلیتیک و دیپلماسی آب

 

 

یکی از مشکلات دانشگاه در ایران آن است که متأسفانه (با کمی اغماض) نتوانسته با مردم و به زبان مردم صحبت کند. به بیان ساده، در بحبوحه مشکلات و چالش های مختلف و کلان کشور، متأسفانه دانشگاهیان نتوانسته با مردم صحبت کرده و مهمتر از آن به زبان مردم سخن بگوید. این مشکل اکثر دانشگاه ها و ما دانشگاهیان در ایران است.

این معضل را می توان در مسایل و چالش های مختلف کشور به وفور دید.چالش های اقتصادی، بحران ارز، مسایل آب و محیط زیست، چالش مسکن، مشکلات و چالش های فرهنگی کشور و… نمونه های متعددی هستند که نشان می دهد متأسفانه دانشگاه نتوانسته است در این بحران ها به گونه ای مناسب “با مردم” و “به زبان مردم” ولی “به صورت علمی” صحبت کند. ما دانشگاهیان برای خودمان خوب صحبت می‌کنیم ولی متأسفانه در بسیاری موارد، حرفی برای گفتن برای مردم نداریم به گونه‌ای که آنها حرف‌های ما را بفهمند.

یقیناً گفتن علمی‌ترین حرف ها به ساده‌ترین زبان مردمی و عمومی، کاری دشوار است. اما باید از جایی شروع کرد.

چالش های آب و محیط‌زیست که سال‌ها متخصصان آنها را هشدار می‌دادند این روزها به یکی از جدی‌ترین چالش‌های کشور تبدیل شده است. همانطور که قبلا مکرر گفته‌ام در این چالش، سه گروه: دانشگاه، دولت و مردم مقصر و دخیل اند. یکی از مهمترین وظایف ما دانشگاهیان آن است که باید بتوانیم با هر گروه به زبان خودش صحبت کنیم.

بدون شک، در مساله چالش های آب و محیط زیست، نقش مردم در کنار نقش دولت و دانشگاهیان بسیار جدی و پررنگ است اما آنچه که این روزها به اسم نقش مردم در مساله چالش های آب و محیط زیست در ایران مطرح می شود متاسفانه به مسایلی چون چکه چکه نکردن شیرهای آب و دوش حمام و غیره و یا محدود کردن به استفاده نکردن از کیسه پلاستیکی در محیط زیست محدود شده است. یقینا این موارد مسایل بسیار مهمی هستند ولی محدود کردن نقش بسیار پررنگ مردم به این موارد، خطا و ندیدن فرصت های بسیار بزرگ در این خصوص است.

در برنامه خندوانه، سعی کرده ام که در مورد معضلات آب ایران و نقش موثر و کلان مردم به عنوان یکی از این سه گانه های موثر در چالش آب در ایران صحبت کنم. هر چند که کار بسیار سختی بود ولی امیدوارم که در حد توان مفید و موثر باشد.

یقینا تنها با یک برنامه، نمی توان در خصوص این مسایل بسیار مهم که سالها از آن غافل بوده ایم به طور جامع سخن گفت و همه مسایل را پوشش داد. همه ما راهی طولانی ولی ان شالله روشن در پیش داریم.

یقینا نقد این نوشتار بیش از همه بر خود من وارد است اما همه باید هم تمرین کنیم و هم همزمان سعی کنیم بیاموزیم.

 

 

 

 

 

 

انتهای خبر