اصلاحات یا انقلاب

روح اله واصف/ مدیرمسئول و سردبیر پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا، بخشی از اتفاقاتی که این روزها در کشور ما رخ می‌دهد، شاید اتفاق نمی‌افتاد اگر در گذر زمان به تغییرات کوچک ولی پیوسته‌ای دست می‌زدیم.

به عنوان مثال اصلاح برخی ساختارهای بیمار و فساد انگیزی که در این سالها باعث اختلاس‌های بزرگ شد؛ با کمی دقت و البته شفافیت ممکن بود از خروج میلیاردها تومان پول از کشور جلوگیری کند و به طور حتم آبروی نظام حاکمیتی را حفظ کند و امروز این سؤال را برنینگیزد که اختلاس بعدی از سوی چه کسی، کجا و چگونه خواهد بود؟

شبیه به جامعه امروز ما، جامعه‌ای بسیار نزدیکتر به جامعه مهندسی وجود دارد و آن‌هم سازمان نظام‌مهندسی ساختمان است که سالهاست ارکان مختلفی در آن با زیر رکن‌هایی تکمیل شده است و هر بخشی ده‌ها نفر مدیر و مشاور و کارمند مشغول به کار دارد و هر نفر حقوقی می‌گیرد که دیگر از بودجه عمومی مملکت نیست. بلکه حاصل دسترنج مهندسان مختلفی در گوشه گوشه این کشور بزرگ است که در ساختمان‌های در حال ساخت، از پله‌ها بالا می‌روند و طرح می‌دهند، نظارت می‌کنند، می‌سازند و بهره‌برداری می‌کنند. میانگین درآمد بسیاری از آنها بابت این حجم بزرگ کاری و مسئولیتی کمتر از ده یا بیست میلیون تومان در ماه است ولی می‌بینند درآمد کارمندی ساده در سازمان نظام‌مهندسی بیش از چند ده میلیون تومان است در حالی که نه‌تنها هیچ دانش برتری ندارد که شاید دانش مرتبطی هم ندارد، بی‌تجربه است و شاید البته شاید اگر فاسد باشد که داغی بر داغ دیگر ماست.

پروژه‌های بسیار بزرگ و درخشانی ناگهان سر از خانه از ما بهتران در می آورد و وقتی از خبر آورنده می‌پرسی از کجا می‌دانی، نمی‌تواند سندی بیاورد. آیا دروغ می‌گوید؟ یا راست؟ نمی‌توان قضاوت کرد که گویی سالهاست تصمیم گرفته‌ایم شفاف نباشیم. شما نمی‌دانید چه کسی چند تا پرونده نظارت دارد و نمی‌توانید آمار دقیقی داشته باشید.

شیوه نامه‌ای تصویب می‌شود بدون تأیید سازمان مرکزی و وزارتخانه. مدیرانی طبق آن انتخاب می‌شوند در خفا؛ حتی کل اعضایی که باید رأی دهند به جلسه انتخاب دعوت نمی‌شوند و شاید این مدیران باید هوای انتخاب کنندگان را داشته باشند.

سازمان متهم است به فساد پدرخوانده‌ها و نمی تواند از آن خود را مبری کند. چرا؟ چون شفاف نیست. چون نمی‌خواهد شفاف باشد. چون شفافیت جرمی نابخشودنی است. مدیرانی می‌روند و مدیرانی جدید می‌آیند و بازهم دور باطل ادامه دارد.

سازمان نظام‌مهندسی ما اگر نخواهد و نتواند به اصلاحات تن دردهد، شاید فرجامی تلخ خواهد داشت. عمر اعضای آن به پای آن گذشته و میوه آن برای اعضا هنوز کال است.