تاسیسات نیوز – علیرضا کبیری رهنی: مهندسان جوان بدانند گسترش خوان ارتزاق عامل کاهش بیکاری مهندسان جوان سازمانهای نظام مهندسی ساختمان، قوانین حاکم بر آن و مباحث ۲۲گانه میتوانند علاوه بر افزایش کیفیت ساخت و ساز، حضور گسترده مهندسان ساختمان و تامین معیشت آنها را تضمین نمایند. این نکته ما را برآن داشت تا در این زمینه چند سطری قلم فرسایی کنیم شاید راههای برون رفت از اوضاع نابسامان و منفعل مهندسان در صنعت ساختمان هویدا شود.
متاسفانه سازمانهای نظام مهندسی ساختمان، از ابتدای شکل گیری به سه بحث طراحی نظارت اجرا محدود شده است. گویی که تنها رسالت مهندسان در این سه مورد خلاصه میشود و علم و هنر همکاران محدود به این سه است. شاید در ابتدای امر، سازمانهای نظام مهندسی با توجه به شرایط عصر گذشته توانایی مرتفع کردن تمام نیازهای خود چه در سمت ساخت و چه در سمت مهندسین را داشته است ولی امروز نه تنها کارایی خود را از دست داده که به عامل تفرق در جامعه مهندسی نیز بدل شده و به نوعی به ضد خود تبدیل شده است. شرایطی که با آن مواجه هستیم به گونه ای رقم خورده که حضور مهندسان در صنعت ساختمان را به مرور کم فروغ کرده است. امروز در یک پیچ تاریخی قرار داریم که بی توجهی به آن قطعا باعث سقوط و نابودی مهندسی کشور خواهد بود. حساسیت موضوع زمانی مشخص میشود که بدانیم تولید مسکن رو به کاهش است اما تعداد تحصیل کرده های این بخش رو به افزایش. حال چه باید کرد و چگونه می‌توان چنین شرایطی را مدیریت نمود؟ صنعت ساختمان با گردش مالی بسیار زیاد و گره خوردن آن با منافع و منابع ملی کشور حائز اهمیت بالایی است که رسیدگی به چالشها و مشکلات آن می‌بایست در اولویت مسائل کلان ملی قرار گیرد چراکه به طور غیر مستقیم با جان انسان‌ها و معیشت مهندسان مرتبط است. در یادداشت های آتی اگر مجالی دست داد ارتباط آنها را با امنیت پایدار تشریح، وبه این موضوع مهم میپردازیم. اینکه اشتغال مهندسان ساختمان صرفا در طراحی نظارت اجرا خلاصه نمیشود بزرگترین خواسته جامعه مهندسی و البته یکی از مهمترین راههای برون رفت از وضعیت کنونی و باز شدن کلاف سردرگم این روزهای مهندسی ساختمان کشور است . هرچند در این سه مورد طراحی نظارت و اجرا نیز جفا بسیاری برجامعه مظلوم و فرهیخته مهندسی کشور شده است. که فرصت پرداختن به آن در این یادداشت نیست. صنعت ساختمان به جامعه مهندسی بدهکار است و بابت بازپرداخت قسمتی از بدهی ها می‌بایست در تمام زوایای آشکارونهان خود از وجود مهندسان ساختمان در تمام گرایش ها نه صرفا به دلیل انتفاع مهندسان که افزایش کیفیت ساخت وساز وبه دنبال آن حفظ سرمایه های ملی کشور که از اوجب واجبات است از حضور موثر مهندسان ساختمان استفاده نماید. خوان ارتزاق مهندسان می‌بایست گستره تر شود و از طراحی نظارت اجرا فراتر رود تا از وجود همکاران جوان که از سرمایه های جامعه مهندسی هستند به شایستگی استفاده شود تا دغدغه سرگردانی در محدودیت های حضور درصف های ارجاع و مبالغ کم طراحی و عدم تجربه در بخش پر مسئولیت اجرا از آنها گرفته شود. اشتغال پایدار، به طبع آن نشاط در جامعه مهندسی ساری و جاری شود وحق همکاران به آنها باز پس داده شود. آری خوان گسترده صنعت ساختمان امروز جایی برای مهندسان ندارد واگرنگوییم حق همکاران در این صنعت تضییع شده باید عرض کنیم نادیده گرفته شده‌است که آثار آن کاملا مشهود است.اینکه بسیاری از همکاران علی رغم توانایی بالا در مشاغل غیر مرتبط که بعضا به علم مهندسی نیاز ندارد جهت معیشت خانواده مشغول هستند موید این نکته است که حضور مهندسان در صنعت وزین ساختمان کم رنگ است و چنین وضعی دل هر فرد منصفی را به درد می آورد. ناگفته پیداست که چاره اندیشی در این مورد بسیار مهم و حیاتی با توجه به خیل عظیم همکاران و افزایش آن در آینده، مهم و ضروری به نظر میرسد. با توجه به مباحث ۲۲گانه و نظرخواهی از صاحب نظران و بدنه جامعه مهندسی و با عنایت به نظرات صاحبان اندیشه و توجه بیشتر قوه مقننه در این حوزه می‌توان به نتایج منطقی در زمینه مطالب صدر الاشاره رسید. نگارنده بر این باور است که در کنار بازنگری قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان، باز تعریف شغل‌هایی که حضور مهندسان در آن می‌تواند به افزایش کیفیت ساخت و ساز و حفظ منافع و منابع ملی کشور کمک نماید، نه تنها در آنچه گفته شد موثر است بلکه در کاهش بیکاری جوانان چشمگیر خواهد بود. به امید آنکه رخوت، عدم توجه به سرنوشت شغلی، عدم مطالبه گری و…از جامعه مهندسی رخت بربندد وجای آن پویایی و نشاط و رسیدن به آنچه مستحق جامعه فرهیخته مهندسی کشوراست حاکم شود. این میسر نخواهد شد جز با همراهی تمام همکاران بخصوص همکاران جوان و حمایت پیشکسوتان دانا. علیرضا کبیری رهنی ۱۹شهریورماه ۱۴۰۳
