روز جهانی قلم، تا «عمل»

تاسیسات نیوز – صدیقه بهزادپور:  ۱۴ تیرماه «روز قلم» نام دارد که روایت و دلیل این نامگذاری به سال ۱۳۸۱ باز می گردد. بیست سالی می‌شود که روزی به نام روز قلم در چهاردهم تیرماه (از سال ۱۳۸۱) پس از تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، در تقویم رسمی کشور جا خوش کرده است؛ فرصتی برای یادآوری منزلت و حرمت قلم و صاحبان آن است که عمر خود را برای ارتقای فرهنگ این مرز و بوم گذاشته‌اند.

در دین اسلام نیز جایگاه قلم چنان بالاست که خداوند به آن قسم می‌خورد: “ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آن‌چه نویسند”. انتخاب روز قلم پشتوانه ای در فرهنگ تاریخ ملی کشورمان دارد. دلیل اول آن «جشن تیرگان» و به رسمیت شناختن کاتبان در زمان “هوشنگ” پادشاه بیشدادی است و دلیل دوم آن نیز سیاره تیر یا عطارد می باشد که بعنوان کاتب ستارگان شناخته می شود.

هر چند نامگذاری یک روز به نام اهالی قلم، رویکردی است که باید آن را به فال نیک بگیریم اما ارجگذاری از صاحبان قلم و نویسندگان بر صفحه های واقعی و مجازی، قیمتی دارد که گاهی صاحبش می تواند بر فرش نرم یا گاهی بر زمین های سرد دخمه های زیرزمینی بنشاند. البته که در نظرگرفتن چارچوبها گاهی «حرمتی» محسوب می شود که در قالبِ جامعه انسانی، باید به آن پایبند بود و «انسانیت» نیز به همین حرمتها و هنجارها آراسته می گردد.

در حقیقت «قلم» امانتی است الهی که خداوند آن را به صاحبان و منتخبان خود به ودیعه نهاده است تا «عشق» را به همنوعان خود هدیه دهند. صاحب قلم نیز مسئولیت این را دارد تا این امانت الهی را با گذر از پستی و بلندیهای زمان و مکان، به درستی عبور دهد به سرمنزل مقصود برساند، چرا که اگر غیر از این باشد، خیانتی است در این امانت که باید در برابر ذاتِ حق پاسخگو بود.

به امید آنکه با حرمت بخشی به این امانت الهی حریمِ حرمتها را فارغ از ابزارهای زر و زور، قدر بدانیم.

روز قلم به همه صاحبان قلم و اندیشه و لوح های چوبی و کاغذی و دیجیتالی مبارک!