پژوهشگران انگلیسی و آلمانی با همکاری “گشتاسپ چراغیان” و “سجاد کیانی”، دانشمندان ایرانی، سعی دارند از نانوذرات برای بهبود آسفالت جاده‌ها و افزایش دوام آنها استفاده کنند.
به گزارش تاسیسات نیوز و به نقل از نانومگزین، “مخلوط آسفالت نیمه‌گرم”(WMA) به عنوان یک فناوری پایدار و سازگار با محیط زیست، توجه بسیاری را در صنعت آسفالت به خود جلب کرده است.
مخلوط آسفالت نیمه‌گرم ضمن کاهش همزمان بخار و گاز گلخانه‌ای هنگام تولید آسفالت، مصرف انرژی را نیز کاهش می‌دهد. در هر حال، حساسیت نسبت به رطوبت بالا و پیری آسفالت موجب می‌شود که مخلوط آسفالت نیمه‌گرم در جاده‌ها، دوام بیشتری داشته باشد.
گروهی از پژوهشگران “دانشگاه سوانزی”(Swansea University) انگلستان و “دانشگاه فنی براونشوایگ”(TU Braunschweig) آلمان با همکاری دانشمندان ایرانی، قابلیت جدیدی را در “نانوذرات سیلیکای پیروژنیک”(FSNs) کشف کرده‌اند که می‌توان از آن به عنوان چسب ضدپیری استفاده کرد. این روش نه تنها می‌تواند به کاهش دما کمک کند، بلکه به صورت قابل توجهی بر محدودیت‌های ناشی از حساسیت نسبت به رطوبت نیز غلبه می‌کند.
“گشتاسپ چراغیان”(Goshtasp Cheraghian)، پژوهشگر دانشگاه فنی براونشوایگ و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این پژوهش، خلاء موجود در فناوری مخلوط آسفالت نیمه‌گرم را برطرف می‌کند. نانوذرات سیلیکای پیروژنیک به عنوان یک ماده مقرون به صرفه و غیرسمی، جایگزین ایده‌آلی هستند که می‌توانند بر آسفالت محافظ در فناوری مخلوط آسفالت نیمه‌گرم، تاثیر بگذارند.
“سجاد کیانی”(Sajad Kiani)، پژوهشگر دانشگاه سوانزی و از پژوهشگران این پروژه گفت: ممکن است که روزی با کاهش میزان انتشارات مربوط به مخلوط آسفالت نیمه‌گرم، بتوان از این نانوذرات برای ساخت آسفالت و جاده‌های ماندگارتر استفاده کرد.
این پژوهش، در مجله “Scientific Reports” به چاپ رسید.
