کت‌ها را درآوریم یا چشمانمان را باز کنیم؟

دکتر روح الله واصف، مدیرمسئول و سردبیر پایگاه خبری تاسیسات نیوز: به نام خدا؛ رئیس‌جمهور محترم در سخنرانی جنجالی اخیر خود تقاضایی از مردم کرد که کت‌ها را درآورید و دمای اتاق خود را بالاتر ببرید تا بحران را رد کنیم و در سال‌هایی که کولر نبود چه می‌کردیم و باقی قضایا که خود شنیده‌اید. در مورد صحبت‌های ایشان دو نکته مهم وجود دارد. اول این‌که وضع اسفناک امروز نتیجه سال‌ها بی‌توجهی به نظرات کارشناسان خبره است.
واردات بی‌رویه و بی‌قاعده از هر نوع کالای بی‌کیفیت و پرمصرف بدون توجه به برچسب‌های انرژی و یا دوری از موتورخانه‌های مرکزی و هل دادن مصرف کنندگان به سمت سیستم‌های جداگانه مانند پکیج‌ها و اسپلیت ها در ابعاد بسیار کلان و بزرگ مانند شهرک‌ها و فراموش کردن نقش‌های حاکمیتی در این بازار بزرگ نکته کوچکی نیست که بتوان از آن گذشت. در کنار این موارد، عدم سرمایه‌گذاری خارجی و بخش خصوصی و بی‌توجهی به معدود سرمایه گذاران در این حوزه خواب خوشی بوده است که به پایانی تلخ رسیده است.
نکته مهم دیگر انتظار از مردم برای همراهی در این دوران سخت است. این انتظار درست برای همراهی اجتماعی نیاز به علاقه مردم و نیز بالا بردن دانش آنان دارد. در دنیا نمونه‌های موفقی وجود دارد. کمپین معروف Cool Biz در ژاپن در سال ۲۰۰۵ توسط نخست‌وزیر وقت، جون‌ایچیرو کوییزومی راه‌اندازی شد. در این کمپین برای کاهش مصرف انرژی و مقابله با گرمایش جهانی، از کارمندان دولتی و بخش خصوصی خواسته شد تا در تابستان‌ها لباس‌های رسمی مانند کت و کراوات را کنار بگذارند و با پوشیدن لباس‌های خنک‌تر، دمای تنظیم‌شده تهویه مطبوع را به ۲۸ درجه سلسیوس افزایش دهند.
نخست‌وزیر شخصاً با کنار گذاشتن کت و کراوات در محل کار، الگویی برای دیگران شد و این اقدام او توجه رسانه‌ها را جلب کرد. این کمپین به‌طور گسترده‌ای در سراسر ژاپن پذیرفته شد و به کاهش قابل توجهی در مصرف انرژی منجر گردید. در سال‌های بعد نسخه‌ای گسترده‌تر از این کمپین به نام Super Cool Biz معرفی شد که لباس‌های غیررسمی‌تری مانند پیراهن‌های آستین‌کوتاه و شلوارهای سبک را نیز مجاز می‌دانست.
مردم ما نیز در سال‌های جنگ و حتی پس‌ازآن بارها با چنین درخواست‌هایی همراهی کرده‌اند ولی آقای رئیس‌جمهور، هنوز در بانک‌ها پوشیدن کت اجباری است و در برخی ادارات پیراهن آستین کوتاه ممنوع! و در این بحبوحه مردم می‌پرسند این سخت‌کوشی آنان تا کجا باید ادامه یابد؟ این است که مردم به کمبودها بی‌توجه‌اند. همه ما هنوز هم شیلنگ‌های باز برای شستن خیابان و دمای اسپلیت ۱۶ درجه را می‌بینیم.
یوهان هویزینگا در کتاب معروف خود به نام پاییز قرون‌وسطی می‌گوید: “زندگی در پایان قرون‌وسطی با شدت بیشتری زیسته می‌شد. “ شاید دلیل اصلی رنسانس این بوده است. امید به فردای روشن با قبول سختی‌ها باعث ساختن کشورمان می‌شود.
آقای رئیس‌جمهور، لطفاً پیش از سخنرانی از مشاوران پرتعداد خود متن بگیرید و عادت کنید که از روی آن بخوانید!
تا بعد!
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

;