پاسخ های کوتاه برای سوالاتی با موضوع تغییر آب و هوا

 

1- آیا کسی از گرمایش جهانی منفت به دست می آورد؟

 

به گزارش تاسیسات نیوز، کشورهایی مانند کانادا و روسیه که دارای سرزمین های بزرگ و یخ زده هستند، می توانند شاهد برخی مزایای اقتصادی باشند. مزایایی که گرمایش جهانی، کشاورزی، معدن کاری و مانند اینها را در این نقاط امکان پذیرتر می سازد. شاید به همین دلیل است که روس ها همواره نسبت تعهدات اقلیمی بلند پروازانه بی میل بوده اند و رئیس جمهور این کشور، ولادیمیر پوتین، آشکارا علم تغییر آب و هوا را مورد تردید قرار داده است.

گرچه هر دوی این کشورها می توانند متحمل آسیب های عظیم در منابع طبیعی خود شوند؛ به عنوان مثال وقوع آتش سوزی در روسیه سالانه میلیون ها جریب از جنگل ها را نابود می کند. علاوه بر این، برخی کارشناسان معتقدند کشورهایی که خودشان را احتمالا برندگان گرمایش جهانی می بینند، وقتی گرفتار میلیون ها پناهجو از مناطق کم اقبال تر شدند، مسلما به این موضوع با دید متفاوت تری نگاه خواهند کرد.

 

 

 

2- آیا دلیلی برای امیدواری وجود دارد؟

 

دانشمندان از دهه 1980 در حال هشدار دادن هستند که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، سیاست های قوی مورد نیاز است. اما این اخطارها معمولا نادیده گرفته می شدند، نتیجتا گازهای گلخانه ای در جو ایجاد شدند و به طور بالقوه سطوح خطرناکی را ایجاد کرده اند. بنابراین می توان گفت که زمان برای اقدام دیر شده است.

اما پس از 20 سال از دیپلماسی به کار رفته که تا حد زیادی بی ثمر بوده است، دولت های جهان در نهایت به طور جدی شروع به یافتن راه حل برای این مشکل افتادند. اجلاس تغییرات اقلیمی در پاریس هر کشوری را متعهد به اقداماتی در این راستا کرده است که در مقالات زیست بوم گذشته به تفصیل به آن ها پرداختیم.

رهبران مذهبی در جهان مانند پاپ فرانسیس در این زمینه داد سخن داده اند. تکنولوژی هایی با انتشار کربن پایین مانند ماشین های برقی در حال بهبود هستند. هدایت شرکت ها به این سمت بوده است که قول های قطعی برای جایگزینی برق تجدیدپذیر و توقف تخریب جنگل ها داده اند. آنچه هنوز به طور گسترده در این زمینه نادیده گرفته می شود، صدای شهروندان عادی است. چرا که سیاستمداران تنها زمانی که فشار افکار عمومی زیاد می شود و تقاا برای آن وجود دارد به فکر راه حل برای این مشکلات پیچیده می افتند.

 

 

 

3- کشاورزی چه تاثیری بر تغییرات اقلیمی می گذارد؟

 

فشارهای محیط زیستی ناشی از کشاورزی در جهان حقیقتا بزرگ است. تقاضا برای غذا در حال افزایش است که بخش بزرگی از آن به علت رشد جمعیت و افزایش درآمدهاست که به میلیون ها نفر با درآمدهای پایین توانایی داشتن رژیم های غذایی غنی تری را می دهد. به عنوان مثال، تقاضای جهانی برای گوشت گاو و برای خوراک حیوانات موجب شده است که کشاورزان مقدار قابل توجهی از جنگل های انبوه آمازون را قطع کنند.

تلاش های بسیاری برای رفع این مشکلات در حال انجام شدن است. بزرگ ترین موفقیت شاید در برزیل رخ داده است؛ چرا که این کشور اشتباهات بزرگ خود را پذیرفته است و طی یک دهه برای کاهش روند جنگل زدایی در آمازون اقدامات بسیاری کرده و توانسته است تا حدودی زیادی این روند را مدیریت کند.

اما دستاوردها شکننده هستند و مشکلات جدی در بخش های دیگری از جهان ادامه دارند؛ مشکلاتی مانند از بین بردن جنگل ها در اندونزی. اما شرکت ها و سازمان ها مانند تولیدکنندگان بزرگ محصولات مصرفی در سال 2014 در نیویورک بیانیه ای امضا کردند که بر اساس آن متعهد شدند و تا سال 2020 جنگل زدایی را به نصف کاهش دهند و تا سال 2030 این روند را به طور کامل قطع کنند. شرکت هایی که این قرارداد را امضا کرده اند، اکنون در تلاش برای ترسیم چگونگی عمل به این وعده هستند.

بسیاری از کارشناسان جنگل در کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس در اواخر سال 2015 متوجه شدند که این التزام هر چند بلند پروازانه است، اما ممکن خواهد بود. ضمنا بیان داشتند که فشار مصرف کنندگان بر شرکت هایی که از آنها محصولات می خرند (از صابون تا بستنی) بسیار مهم و تاثیرگذار بوده است.

 

 

 

4- آب دریاها تا چه اندازه بالا خواهد آمد؟

 

آب اقیانوس ها در هر قرن با نرخی حدود یک فوت (حدود 30 سانتی متر) در حال بالا آمدن است. این امر منجر به اثرات شدیدی بر خط ساحلی اقیانوس ها می شود و به دولت ها و مالکان زمین فشار آورده است تا ده ها میلیارد دلار برای مقابله با این فرسایش هزینه کنند، اما کارشناسان معتقدند که اگر این نرخ ادامه یابد، شاید بتواند قابل مدیریت باشد. نکته هشداردهنده این است که این نرخ به طور محسوسی در حال شتاب گرفتن است.

اگر انتشار دی اکسید کربن کنترل نشود، آنگاه دمای سطح زمین می تواند به زودی مشابه یک دوره تاریخی در گذشته شود؛ دوره ای که به آن دوره پلیوسن گفته می شود. در این دوره میزان بزرگی از یخ ها آب شده اند و آب اقیانوس ها حدود 8 فوت در مقایسه با امروز بالا آمد. مطالعه اخیر نشان داده است که سوختن همه سوخت های فسیلی در زمین می تواند همه یخ های قطبی را به طور کامل آب کند؛ در حالی که طی یک دوره نامشخص منجر به بالا آمدن آب دریا تا بیش از 160 فوت می شود.

با همه این نکاتی که گفته شد، مساله مهم احتمالا این نیست که اقیانوس ها تا چه حد در حال بالا آمدن هستند؛ بلکه مساله مهم این است که این اتفاق با چه سرعتی در حال رخ دادن است. بهترین اطلاعات آنها از مطالعه تاریخ زمین شناسی ناشی می شود و بیان می شود که این نرخ می تواند در هر دهه حدود یک فوت بالا رود و در نتیجه احتمالا این بدترین سناریوی ممکن خواهد بود.

برخی کارشناسان معتقدند حتی نصف این مقدار می تواند منجر به عقب نشینی سریع از سواحل اقیانوس ها شود و جامعه انسانی را در بحران فجیعی گرفتار سازد. حتی اگر این افزایش بسیار پایین تر باشد، بسیاری از شهرهای بزرگ جهان سرانجام دچار سیل خواهند شد. مطالعات نشان می دهد که کاهش های عظیم در میزان این انتشارات، می تواند این روند افزایش را کند سازد و برای جوامع زمان بخرد تا با این خط ساحلی تغییر یافته خود را وفق دهند.

 

 

 

5- آیا افزایش سطح دریا در سراسر کره زمین به طور برابر خواهد بود؟

 

بسیاری از مردم اقیانوس ها را مانند یک وان حمام تصور می کنند؛ جایی که سطح نسبتا آب در همه نقاط آن ثابت است. در حقیقت ، دریا دارای سطح ناصافی است؛ بادهای قوی و دیگر عوامل می تواند منجر به این شود که آب در برخی نقاط جمع شود و در جاهای دیگر پایین تر باشد. اینکه بالا آمدن آب اقیانوس ها چگونه بر بخش های خاصی از جهان تاثیر می گذارد به این امر بستگی خواهد داشت که کدام تکه یخ ها سریع تر آب می شوند؛ چگونه بادها و جریان ها تغییر جهت می دهند و بسیاری دیگر از عوامل مرتبط. در راس همه اینها، برخی نواحی ساحلی همزمان با بالا آمدن سطح دریاها، پایین تر رفته و در حال نشست کردن هستند؛ بنابراین آنها دارای یک بدشانسی مضاعف خواهند بود.

 

 

 

6- آیا واقعا همه چیز به دی اکسیدکربن مربوط است؟

 

گازهای گلخانه ای که توسط فعالیت های انسانی آزاد می شوند، اغلب به اختصار انتشارات کربنی نامیده می شوند. علت این امر این است که دو گاز بسیار مهم یعنی دی اکسیدکربن و متان حاوی کربن هستند. بسیاری دیگر از گازها نیز گرما را در نزدیک سطح زمین به دام می اندازد و بسیاری از فعالیت های انسانی موجب رها شدن چنین گازهایی در اتمسفر می شوند. همه این گازها در حقیقت حاوی کربن نیستند؛ اما در این دسته بندی قرار می گیرند.

تا حد زیادی بزرگترین عاملی که منجر به گرمایش جهانی می شود، سوختن سوخت های فسیلی برای الکتریسیته و حمل و نقل است. این فرآیند کربنی را که میلیون ها سال در زیر زمین بوده است می گیرد و آن را به اتمسفر منتقل می کند؛ به طوری که دی اکسیدکربنی که ایجاد می شود، در قرن های آینده بر آب و هوا تاثیر خواهد گذاشت.

متان نسبت به دی اکسیدکربن در دام انداختن گرما به مراتب قوی تر است اما سریع تر در هوا تجزیه می شود. متان از باتلاق ها، از تجزیه غذا در زباله های دفن شده در زیر خاک، از احشام و کشاورزی روزانه و از نشت چاه ها و لوله های گاز طبیعی ناشی می شود. گرچه انتشار سوخت های فسیلی مساله اصلی است، خالق مهم دیگر این انتشارات تخریب جنگل ها، بخصوص در نواحی استوایی است.

میلیاردها تن کربن در این درخت ها ذخیره شده است و زمانی که جنگل ها پاکسازی شوند، بیشتر زندگی گیاهی سوزانده شده و دی اکسیدکربن را به هوا می فرستد. زمانی که شما در مورد مالیات کربن، تجارت کر بن و مانند اینها می شنوید، اینها تنها توصیف مختصری از روش های طراحی شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای یا راه هایی برای گران تر کردن آنها هستند تا مردم به ذخیره سوخت تشویق شوند.

انتهای خبر